Φέτος έχουμε λιγότερο κόσμο την περίοδο του Πάσχα της τελευταίας 5ετίας.
Φταίει η οικονομική κρίση στην Τουρκία συν οι «θερμές» ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ωραία, αυτό είναι μία ανάγνωση αλλά υπάρχει μήπως άλλη;
Μήπως το τοπικό παιχνίδι, κάνουμε δεν κάνουμε ρουκετοπόλεμο έπαιξε ρόλο;
Η… βουδιά μιας περιόδου πληρώνεται την άλλη και πάει λέγοντας.
Ο Χανδρής είναι άδειος, αλλά τα 120 δωμάτια των Μεστών είναι γεμάτα κυρίως από Τούρκους. Μήπως παίζει ρόλο ότι μας πήρανε χαμπάρι; Οι άνθρωποι έρχονται να ξεκουραστούν όχι να τους γανώσουμε τα κεφάλια από εξατμίσεις και μεγάφωνα.
Τρία καλοκαίρια παίξαμε με τα… ηχεία μας. Ανθρωποι της αρπαχτής στην Προκυμαία κλείσανε μεν τα μαγαζιά τους, μαζί με τα… ηχεία τους αλλά η ρετσινιά έμεινε και δεν έχει αλλάξει.
Μαρίνα δεν έχουμε, όποιος θέλει να δεί Μαρίνα ας πεταχτεί μέχρι τον Τσεσμέ.
Αυτό που έχουμε είναι λιμάνι - ντόκος να δένουν σκάφη. Ποιός όμως θα δέσει εκεί αφού το βράδυ δεν μπορεί να κοιμηθεί; Μήπως να περιμένουμε να γίνει η νέα Μαρίνα στο Καστέλλο, μετά το Φράγμα στο Κόρης γεφύρι και μετά την επέκταση του Αεροδρομίου και μετά την σίγουρη ευχή για… καλή ψυχή, γιατί από τον γράφοντα αυτές τις σκέψεις μέχρι τους περισσότερους από τους αναγνώστες δεν θα ζούμε για να τα δούμε;
Μελέτη του Δήμου Χίου έδειξε ότι το μόνιμο παράπονο των επισκεπτών μας είναι οι θόρυβοι, ουδείς όμως έδωσε σημασία.
Η Αστυνομία πηγμένη στην γραφειοκρατία βγάζει το προσωπικό της στους δρόμους τιμής ένεκεν λόγω Πάσχα και μετά θα ξανακλειστεί στα γραφεία της, ο Δήμος σχεδιάζει ανάπλαση και εμείς σχεδιάζουμε πόσο πιο κοντά στο κέντρο θα πάμε τα αυτοκίνητα μας, οι κοινωνίες προχωρούν έχουμε ακόμα και ελληνικές πόλεις με λεωφορεία χωρίς οδηγούς και εμείς βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή του τσιμπουκόφωνου στις εξατμίσεις των άπειρων δικύκλων.
Διαβάζουμε με ανοικτό το στόμα για εισιτήρια πηγαιμό ερχομό στην Ιταλία ή στην Ρουμανία με 60 ευρώ αεροπορικώς και ο αντίστοιχος στη Χίο, πλησιάζει τα…300, διαβάζουμε για τους δέκα δημοφιλέστερους ελληνικούς προορισμούς του Πάσχα και η Χίος του μοναδικού Ρουκετοπόλεμου απουσιάζει.
Σε τελική ανάλυση φταίει ο… καιρός, οι… συνθήκες, το… κακό το ριζικό μας αλλά μήπως σε μια ψυχραιμότερη ανάλυση φταίμε και εμείς;
Παραμένει συνεπώς η ευχή του τίτλου μέχρι να ξυπνήσουμε αν αυτό συμβεί ποτέ.
Υ.Γ. Άλλες αναλύσεις επί αναλύσεων τι συμβαίνει στον Τσεσμέ και τα καραβάνια των μεταναστών – προσφύγων δεν μας… προτιμούν. Τελικά απ’ ότι φάνηκε απλά έφταιγε ο… καιρός.
