Εκ της φύσης της αποστολής μας δυστυχώς είμαστε φειδωλοί στο καλό, επικεντρώνοντας κυρίως στα προβλήματα, όμως ένα κλασσικό λαϊκό ρητό σημειώνει ότι «το καλό πρέπει να λέγεται». Συνεπώς λέμε να το ακολουθήσουμε, στο αποτέλεσμα των γιορτινών πολιτιστικών εκδηλώσεων, που διοργάνωσε ο Δήμος Χίου.
Παρακάμπτουμε το γεγονός του εορταστικού διάκοσμου της Πόλης, όπου κυριάρχησε η λιτότητα, το γούστο, εν αντιθέσει με κάποια σπίτια, εκεί πιά δεν μπορείς παρά να κλείνεις τα μάτια όπου κυριάρχησε το καρακιτσαριό. Αν ο διάκοσμος έμπαινε σε μη εργάσιμες ώρες, ο Δήμος θα έπαιρνε άριστα.
Αυτό όμως το παίρνει στις εκδηλώσεις. Όχι γιατί διέθεσε χρήματα, που δεν έχει, αλλά γιατί κατάφερε να δώσει μια γιορτινή ατμόσφαιρα κυρίως στην Πόλη με το «τίποτα».
Τα εισαγωγικά μπήκαν, γιατί το να κινητοποιείς τον κόσμο και να τον κάνεις συμμέτοχο, κάθε άλλο παρά τίποτα είναι. Εκεί νομίζουμε ότι κερδήθηκε και το στοίχημα, αποτελώντας παρακαταθήκη για το μέλλον.
Τι έκανε δεκάδες συμπολίτες να φτιάχνουν… Καλικατζαράκια; Τι έκανε μικρά παιδιά αλλά και πολλαπλάσια μεγάλα… παιδιά να πλημμυρήσουν τον Βροντάδο, λέγοντας παινέματα και χορεύοντας του καλού καιρού, μέσα στο κρύο;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Η δίψα για συμμετοχή. Η μόδα του Facebook θα τελειώσει, η απομόνωση του υπολογιστή έχει τέλος ή σε πρώτη φάση τώρα, αναζητεί χαλάρωση και αυτή δεν είναι παρά η συμμετοχή. Ο Δήμος Χίου έκανε συμμέτοχους τους πολίτες φέτος στις γιορταστικές εκδηλώσεις γι’ αυτό και πέτυχε. Κέρδος για το σήμερα και κέρδος για το μέλλον.
Κέρδος θα είναι, άσχετο αυτό με τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, αν απαλλαγούμε το 2018 από την πλαστική σακούλα. Με δεδομένη βεβαίως την νοοτροπία του Ελληνα, ουδείς θα ήταν τόσο χάνος να καρφώνεται για το εισόδημα του, εσαεί φοροσφαλιάρας, αγοράζοντας ακόμα και τσιγάρα με πλαστικό χρήμα, για να μπεί στη… λοταρία, τα 4 λεπτά της σακούλας, μπορεί να μην του πούν και τίποτα, γιατί αν του έλεγαν περιβαλλοντικά, από μόνος του θα σταματούσε να δολοφονεί το περιβάλλον, χωρίς να του το επιβάλλουν με φόρο. Συνεπώς με την λογική αυτή αν θέλουμε αποτελέσματα, η πλαστική σακούλα, έπρεπε να χρεώνεται… 1 ευρώ.
Υ.Γ. Χρόνια πολλά, μπορεί και είκοσι, θυμάμαι το θείο μου να αγοράζει καθημερινά τα ψώνια του από την Χώρα σε ένα διχτάκι, που χώραγε στην τσέπη του. Εφυγε απ’ την ζωή και μας άφησε εκτός τις καλές συμβουλές του και το… διχτάκι.
