Αποθήκη ψυχών

Δευ, 24/07/2017 - 18:00

«Ο χώρος που τοποθετούνται για φύλαξη αντικείμενα (από τα είδη που δεν χρησιμοποιούμε τακτικά, τα καύσιμά μας, τα τρόφιμά μας κλπ. κλπ.)». Ή, τιμές αποθήκης: χονδρικές τιμές (Μπαμπινιώτης, Μικρό Λεξικό, σ. 1199). Σχετικά πρόσφατα πήρε και άλλες έννοιες, π.χ. «αποθηκεύουν στη μνήμη του κο­μπιούτερ χρήσιμες πληροφορίες»!

Πουθενά, μα πουθενά, όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα ερμηνεία για απο­θήκευση… «υποκειμένων»… Και όμως υπάρχουν και αποθήκες… ζώντων ατόμων, ή καλύτερα… αποθήκες… ψυχών! Και εξηγώ:

«Μπήκα» στο Δρομοκαΐτειο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) 2/2/1982 (δύο Φεβρουαρίου του 1982) με εισήγηση του αείμνηστου Ανδρέα Λαιμού. Υπηρέτησα σε διάφορες διοικητικές θέσεις, από κλητήρας… μέχρι και Πρόε­δρος (ΠΑΝΤΑ ΑΜΙΣΘΟΣ). Αυτά όλα τα χρόνια είδα και έζησα πολλά παράξενα πράγματα, τα οποία εν μέρει τα δικαιολόγησα! Ένα μόνο δεν μπόρεσα να δικαιολογήσω, την εγκατάλειψη του αρρώστου. Το 70-80% των ασθενών που εισάγονται προς νοσηλεία, μετά από ένα βραχύ διάστημα που οι συγγενείς δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον (ελάχιστοι δείχνουν στοργή), εγκαταλείπουν στην τύχη τους και στα χέρια των θεραπόντων (νοσηλευτών και ιατρών), οι οποίοι βέβαια κάνουν το καθήκον τους με το παραπάνω, πλην όμως δεν παύουν να είναι «ξένο κρέας» (με συγχωρείτε, αλλά γράφω στη γλώσσα του χωριού μου).

Αποτέλεσμα: η ιδρυματοποίηση! (οι ασθενείς μαθαίνουν έναν τρόπο ζωής και μετατρέπονται σε… ρομπότ: παίρνουν τα φάρμακά τους πρωί (μεσημέρι;) και βράδυ, και πολλές φορές δεν ανταλλάσσουν ούτε μια κου­βέντα ούτε με τον διπλανό τους. Οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ψυχολόγοι, οι εργοθεραπευτές, δεν τα προλαβαίνουν όλα. Το Σωματείο «Οι Φίλοι του Δρομοκαϊτείου»[2] περιποιείται κατά καιρούς 30-40 ψυχασθενείς, μέχρι όμως τους 480;;;

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι τα μεγάλα ψυχιατρεία να έχουν μετατραπεί σε ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΨΥΧΩΝ και οι ασθενείς (όπως μου εκ­μυστηρεύονται οι ίδιοι) μένουν ξαπλωμένοι βλέποντας το… ταβάνι, διότι δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν!...

…Στην πολυετή καριέρα μου θυμάμαι κάποιον ασθενή πολύ μορ­φωμένο (Καθηγητής του Πολυτεχνείου) που λόγω βελτιώσεως τον μετα­φέραμε σε εξωνοσοκομειακή δομή (διαμέρισμα 4ου ορόφου στα Εξάρχεια). Όμως οι συγγενείς του – που να σημειωθεί, έμεναν στο Παγκράτι όχι στην επαρχία – τον αμελούσαν, με αποτέλεσμα ο ασθενής να αυτοκτονήσει πέφτοντας από τον 4ο όροφο αφού έκοψε τα συστήματα ασφαλείας.

 

Αγαπητοί αναγνώστες,

Προσπαθώντας να «κινητοποιήσω τα λιμνάζοντα ύδατα» καλώ κατά καιρούς θιάσους, Σωματεία, Δημάρχους κλπ. κλπ. για να αλλάξει η ρου­τίνα του Δρομοκαϊτείου, που να σημειωθεί διαθέτει υπέρ-μοντέρνο και πλήρως εξοπλισμένο αμφιθέατρο (έργο ΕΟΚ και Ανδρέα Λαιμού) και πολύ ωραίο ανοικτό θερινό θέατρο (πέτρινο), δωρεά των αδελφών Γιαννίρη. Η τελευταία εκδήλωση που θυμάμαι ήταν… επί Ανδρέα Μπάρκουλη, που τελείωσε άδοξα διότι εκείνη τη βραδιά κάηκε ο «Καρέας» και 4 (τέσσερις) πυροσβέστες!!!

Και απευθύνομαι σ’αυτούς που κουβαλάνε ρούχα και τρόφιμα: Μπο­ρείτε να μας φέρετε λίγη παρέα, λίγη ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ένα άγγιγμα, μια αν­θρώπινη επαφή;

Όλοι μαζί μπορούμε(;;;) Με ακούει κανείς;;;

 

 

Με εκτίμηση,

 

 

Αναστ. Ι. Τριπολίτης

Αγγειοχειρουργός

πρ. Πρόεδρος του Δ.Σ.

 

 

Υ.Γ.:  (1) Επικοινώνησα πολλές φορές με τα ΜΜΕ προσπαθώντας να τα… ευαισθητοποιήσω, κοινοποιώντας την εγκατάλειψή μας από πλευράς ανθρωπιάς! Δεν βαριέσαι… ουδείς ενδιαφέρθηκε! Μόνον όταν γίνει κάτι «στραβό» ενδιαφέρονται για να αυξήσουν τη θεαματικότητά τους ή την τηλεθέασή τους!... (π.χ. προχθές έπεσε ένας σοβάς από την οροφή κάποιου Τμήματος και επί 48 ώρες βυσσοδομούσαν)! Αυτά… Παρακαλώ, βοηθήστε μας… έχω κουραστεί και θα σκεφθώ πολύ να σας ξαναενοχλήσω. Ας επικοινωνήσει έστω και ένας μαζί μου… σας παρακαλώ!  (2) Άλλη έννοια του όρου αποθήκη: τα «πάλαι ποτέ» νεοκλασικά και παλάτια, τα οποία χρησιμοποιούνται για… αποθήκες. Έτσι καταντούν και τα ψυχιατρεία, και δεν φταίει μόνο το Κράτος.


[1]     Πάλι θα με βρίζουν κάποιοι!...

[2]     Το Σωματείο κάνει ό,τι μπορεί, όμως δεν βλέπω τα μέλη του «εντός των τειχών» (μέσα στους θαλάμους).

 

Άλλες απόψεις: Του Αναστ. Ι. Τριπολίτη