Όπως φανερώνουν τα δεδομένα της τελευταίας εξαετίας (2010-2015), η Ελλάδα ήταν ανέτοιμη το 2002 να μπει στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και να αντικαταστήσει το εθνικό νόμισμα, τη δραχμή, με το ευρώ. Η οικονομία μας δεν ήταν αρκούντως ανταγωνιστική και με το «σκληρό» ευρώ πήρε κι άλλο «την κάτω. Εμείς οι πολίτες αλλά και οι αρμόδιες Κρατικές Αρχές, αφήσαμε τότε ελεύθερο πεδίο στους αετονύχηδες της αγοράς να κερδοσκοπήσουν ασύστολα σε βάρος μας, αυξάνοντας ανεξέλεγκτα τις τιμές. Πέραν αυτού, πληρώσαμε και πληρώνουμε ακριβά την απόφαση των αρμοδίων Ευρωπαϊκών οργάνων να κόψουν κέρμα του ενός ευρώ (αντίστοιχο 340 δραχμών) αντί να αντιγράψουν τους Αμερικανούς που έχουν χάρτινο μονοδόλλαρο. Έτσι όμως, χωρίς να το καταλάβουμε, το ένα ευρώ, σταδιακά, εξισώθηκε με τη μία δραχμή και έπαψε να έχει ισάξια αγοραστική δύναμη με 340,75 δραχμές.
Όταν το 2008 ξέσπασε στις ΗΠΑ η οικονομική κρίση, ήταν θέμα χρόνου να πλήξει και την Ευρώπη, κυρίως τους οικονομικά αδύναμους κρίκους αυτής με πρώτη και καλύτερη της Πατρίδα μας. Ως «καρκινοπαθείς», οι Χώρες αυτές, μέσω Μνημονίων, δέχτηκαν ισχυρότατη «φαρμακευτική αγωγή» η οποία, ως γνωστόν, πέρα των «καρκινικών κυττάρων» καταστρέφει και υγιή. Έκτοτε (αρχές 2010), η Ελληνική οικονομία φυτοζωεί ενώ, η πλειοψηφία των πολιτών και των νοικοκυριών, τελούν υπό πλήρη κατάρρευση.
Αρκετοί απ’ αυτούς πίστεψαν και ήλπισαν ότι, με την «αντιμνημονιακή» συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όλα θα έφτιαχναν με απλές πολιτικές αποφάσεις και
αλλαγή πολιτικής. Γρήγορα φάνηκε πόσο ουτοπικές ήταν αυτές οι προσδοκίες. Το κυοφορούμενο Τρίτο Μνημόνιο, θα είναι περισσότερο σκληρό και επαχθές από τα προηγούμενα. Θα το δείξει το προσεχές μέλλον αν βέβαια εγκριθεί και κυρίως αν μόνη εναλλακτική λύση έναντι του νέου Μνημονίου προβλήθηκε και προβάλλεται η επιστροφή σε Εθνικό νόμισμα. Με πληθωρικές δραχμές, έστω και υποτιμημένες κατά 50%, κάποιοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες λύνουμε το πρόβλημά μας. Είναι φανερό, από συζητήσεις, ότι καθημερινά αυξάνει ο αριθμός των πολιτών που προκρίνουν μια τέτοια λύση. Λύση που, όπως λέγεται επίσημα, προκρίνουν και οι «σκληροί» της Ευρώπης προκειμένου να μας «ξεφορτωθούν»!! Δυστυχώς, αυτό το βασανιστικό ερώτημα είναι αν όντως, η επιστροφή στη δραχμή αποτελεί καλή λύση για μας ή ισοδυναμεί με «νερό Καματερού». Το 1976, για όσους δεν γνωρίζουν, ο νεαρός δικηγόρος Γεώργιος Καματερός, υποστήριξε ότι βρήκε το «θαυματουργό φάρμακο» κατά του καρκίνου. Το «φάρμακο» αποδείχτηκε ότι ήταν σκέτο νερό, το οποίο όμως, αυτός ο περίεργος τύπος, μοίραζε με βυτιοφόρα στους απελπισμένους καρκινοπαθείς που ήλπιζαν ότι θα βρουν την πολυπόθητη γιατρειά.
Βέβαια, μετά από έντονες αντιδράσεις του ιατρικού κόσμου, η διάθεση του νερού απαγορεύθηκε από την Πολιτεία, ο δε Καματερός, μετά από χρόνια, έθεσε τέρμα στη ζωή του. Κάπως έτσι, ως «νερό Καματερού», φαντάζει και η επιστροφή στη δραχμή που, δήθεν, θα μας λύσει όλα τα προβλήματα. Το βέβαιο είναι ότι θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο, με ολική κατάρρευση.
Εν προκειμένω, θυμίζω ότι, η Ελλάδα, αν και είχε το δικό της νόμισμα, εν τούτοις χρεοκόπησε τέσσερις φορές στο παρελθόν(1827-1843-1893-1932). Άρα αδίκως θεωρείται το ευρώ ως η μοναδική πηγή της κακοδαιμονίας μας. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να έχουν παρόμοια προβλήματα και άλλες Χώρες της Ευρώπης που έχουν υιοθετήσει το Ευρώ. Με ευρώ π.χ. το Βέλγιο, η Ολλανδία και άλλες Χώρες, βρίσκονται σε απείρως υψηλότερο και καλύτερο επίπεδο ζωής απ’ ότι Χώρες που έχουν το δικό τους νόμισμα όπως π.χ. η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Αλβανία ή ακόμη και η Τουρκία. Βέβαια υπάρχουν και Χώρες με δικό τους νόμισμα (Ελβετία, Δανία, Σουηδία κλπ.) που επίσης βρίσκονται σε άριστο επίπεδο οικονομικό και κοινωνικό.
Άρα αλλού πρέπει να αναζητηθεί η δική μας κακοδαιμονία. Έστω λοιπόν και αν επιλέξουμε ξανά τη δραχμή ως εθνικό νόμισμα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΨΕΙ αν προηγουμένως δεν διορθωθούν τα κακώς κείμενα όπως π.χ. αν δεν εκσυγχρονισθεί το πολιτικό και λοιπό θεσμικό σύστημα, αν δεν δημιουργηθεί υγιής, ανταγωνιστική και άρα εξωστρεφής ιδιωτική οικονομία, αν δεν υπάρξει αποτελεσματικός έλεγχος της φοροδιαφυγής και
φοροκλοπής του ΦΠΑ, πάταξη της γραφειοκρατίας, της διαπλοκής, του ρουσφετιού, του λαδώματος, αν δεν υπάρξει η εφαρμογή κανόνων αξιολόγησης ΟΛΩΝ των δημόσιων λειτουργών, περιορισμός της δημόσιας σπατάλης κ.ο.κ.
Για να γίνουν πράξη όλα αυτά μία είναι η κύρια προϋπόθεση :
- Η σύμπραξη και συμπόρευση ΟΛΟΥ του φιλοευρωπαϊκού προσωπικού της Χώρας, δηλαδή πολιτικών, επιχειρηματιών, πνευματικού και μιντιακού κόσμου.
Χωρίς την προϋπόθεση αυτή ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ…. Δυστυχώς για μας.