Ο ταυρομάχος, η διάσημη τραγουδίστρια και... οι ρουκέτες

Τρί, 19/07/2016 - 18:02

Θα σκέπτεται ο αναγνώστης… «Πάει τρελάθηκε ο γιατρός»! (δηλ. εγώ… ο γράφων). Κι όμως, διαβάστε πιο κάτω για να καταλάβετε τι εννοώ:

Μετά από 50 χρόνια ιατρικής λοιπόν (το πόσο τίμησα το «επάγγελμα-λειτούργημά» μου θα το κρίνετε εσείς) και παρά τις αρκετές επιτυχίες μου (απέφευγα τα δύσκολα περιστατικά), αποσύρθηκα (αποσύρομαι) σιγά-σιγά χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς τα πολλά χρήματα που απέκτησαν άλλοι πλέον «ριψοκίνδυνοι» συνάδελφοί μου, έχοντας πάντως το μέτωπό μου καθαρό (όπως και το 90% των συναδέλφων μου). Όμως, παρά το γεγονός ότι δεν έπαιρνα «φακελάκια» είχα πολλά… τυχερά (από χόρτα μέχρι… αρχαία αντικείμενα που τα έχω «βεβαίως-βεβαίως» δηλώσει στην Αρχαιολογική Υπηρεσία). Μέσα στα «τυχερά» μου, λίαν προσφάτως, είχα ένα CD (δισκάκι) με τραγούδια που τα τραγούδησε μια επώνυμη (διάσημη) τραγουδίστρια της τότε εποχής (τραγούδια των δεκαετιών ’55, ’60-’70-’80) όλο γνωστές επιτυχίες!!! Είναι με αφιέρωση διότι βοήθησα προσφιλές της πρόσωπο!... Μέσα σ’ αυτά είναι και κάποιο με τον τίτλο «Ο ταυρομάχος ξεψυχά». Συνειρμικά το μυαλό μου πήγε στα πρόσφατα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ισπανία που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός νέου ανθρώπου, ενώπιον του πλήθους που παραληρούσε και της «καλής» του που έκλαιγε!...

Και μετά από τον πρόλογο, πάμε στο… κυρίως θέμα: Όλα τα θεάματα, είτε σπορ, είτε ακροβατικά, είτε, είτε, είτε, έχουν ένα βαθμό επικινδυνότητας! Οι παλιοί θα θυμούνται τον μπασκετμπολίστα που έμεινε παράλυτος (τα τελευταία χρόνια τα πέρασε σε «καροτσάκι»). Καθημερινά ακούμε για δυστυχήματα σε αγώνες αυτοκινήτου κ.ο.κ. Προσφιλή μου πρόσωπα κτυπήθηκαν από ρουκέτες, ευτυχώς χωρίς… επακόλουθα. Γιος φίλου μου σκοτώθηκε από έκρηξη φτιάχνοντας ρουκέτες (αυτό το ξεχάσαμε;)! Όμως, και… περπατώντας… σκοντάφτουμε![1] Πρέπει λοιπόν να κόψομε το περπάτημα;

Ερωτήματα πολλά, απαντήσεις λίγες. Ο κ. Μηταράκης προσπάθησε (παρότι άσχετος με το θέμα) να κάνει κάτι, ο συνάδελφός μου (γιατρός) κ. Μιχαηλίδης «ποιεί την νήσσαν» - ότι πει το κόμμα – κι εμείς οι υπόλοιποι… βλέπομε τον ουρανό!... Και οι ντόπιοι; Αυτοί οι άνθρωποι που περιμένουν μια «άσπρη μέρα», μια μέρα που θα κλείσουν τα ταμεία τους με θετικό ισολογισμό, αυτούς τους ανθρώπους ποιος τους σκέπτεται; Και μη νομίσετε ότι δεν σκέπτομαι τους γείτονες, τους ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥΣ που υφίστανται τα πάνδεινα, που υπέφεραν οι ίδιοι, οι οικογένειές τους και οι περιουσίες τους! (Κι όμως, υπάρχουν λύσεις).

Και στο «δια ταύτα»: το φινάλε ποιο είναι; Υπάρχουν λύσεις; Υπάρχουν απαντήσεις; Θα ασχοληθούν κάποιοι που έχουν σχέση; Έτυχε να γνωρίζω αρκετά καλά κάποιο ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος όταν από κοινού ασχοληθήκαμε με την καταπολέμηση των ναρκωτικών. Ελπίζω να με δεχθεί (αν βέβαια μου επιτρέπουν οι Χιώτες προύχοντες). Κι επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (…εκτός αν είναι… πεθερά), κλείνω ευχόμενος: «Έχει ο Θεός»!

 

 

Πάντα με ΑΓΑΠΗ,

 

 

Αναστ. Ι. Τριπολίτης

Ένας Ιατρο-Φιλόσοφος


[1]     15/7/2016: Μόλις πληροφορήθηκα το θάνατο του αειμνήστου φίλου μου (του Αρχηγού) Γ.Μ.

 

 

Άλλες απόψεις: Του Αναστ. Ι. Τριπολίτη