Όταν είπα στον κυρ Μιχάλη, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής με τα διακόσια (200) και εκατομμύρια ανθρώπους έχουν πεντακόσιους τριάντα πέντε (535) βουλευτές και Γερουσιαστές και εμείς στην ελλαδίτσα με τα δέκα (10) εκατομμύρια ψυχές έχουμε τριακόσους (300) βουλευτές, ξάφνιασμα κι ύστερα ξέσπασε, Άει στο διάολο, Άει στο διάολο, δύο φορές και σαν να τον έπιασαν από τη μύτη άρχισε να βρίζει σόγια και μελέτια βουλευτικά.
Ακράτητος και πάνω στην οργή του να στολίζει ονόματα παλιά και νέα, με του κόσμου τα ουσιαστικά.
«Κυρ Μιχάλη σταμάτα να λες ονόματα, γιατί μας έχουν ένα νόμο, που τον λένε Προσωπικά Δεδομένα. Τον ξέρεις;». «Όχι και οχιά».
«Στο νησί κάποιος κάποιον τον χαρακτήρισε «αδιάντροπο». Αυτός του έκανε μήνυση, μ’ αυτόν το νόμο και πλήρωσε 40.000 ευρώ. «Έλα δα, για μια κουβέντα; Θάναι πρέπει γερή βρισιά. Πειράχτηκε ή του ταίριαζε;»
Αδιάντροπος χαραχτήρισε ο θείος Όμηρος τους 30 Μνηστήρες. Λελέδες όλοι και άνεργοι μαζεύτηκαν στο σπίτι του Οδυσσέα και γλεντοκοπούσαν με πρόφαση να παντρευτούν την Πηνελόπη. Άλλο ξάφνιασμα ο κυρ Μιχάλης «Τριάντα μαζευτήκανε. Δεν μπορούσε να ήταν είκοσι, νάταν δέκα. Φτου να μην τους βασκάνω».
Τους βάσκανε ο Οδυσσέας. Στην Ιθάκη ο λαός υπέφερε. Όλοι, εκτός από τους 30 φαφλατάδες, αγωνιούσαν. Οι άντρες έλειπαν στον πόλεμο. Η γη χωρίς χέρια, ακαλλιέργητη. Φτώχεια και στερήσεις, απόγνωση για το αύριο και αυτά τα ανύψητα παιδάρια, κοκορόμυαλοι και αδιάντροποι, κάθε μέρα φαΐ, πιοτά, γλαφυρές παιδείες, δουλικά, κονόμα και ο Λαός στ’ ανάθεμα.
Αναστέναξε ο κυρ Μιχάλης «Κακόμοιρε Οδυσσέα... Κακόμοιρη Ιθάκη». Κακόμοιρε Έλληνα... Κακόμοιρη Ελλάδα να λες κυρ Μιχάλη. Όταν οι ελευθερωτές της πατρίδας μας κάνουν την Εθνοσυνέλευση στο Άστρος, εκείνοι οι άντρες της φουστανέλας καθόντανε σε αγκωνάρια και αρχαία μάρμαρα στην ύπαιθρο, προσπαθώντας να στήσουν κράτος. Ύστερα με τους βασιλιάδες, αυτοί φτιάξανε τα κολαούζα τους.
Έγιναν ταραχές. Οι βασιλιάδες φεύγανε κι ερχότανε, ώσπου αυτοεξοριστήκανε και ο τόπος ησύχασε. Και ήρθε το Συντάγματα, που όλο το αλλάζουν και οι Βουλευτές. Τελευταία με το 10 εκατομμύρια της Ελλάδας και όχι τα 200 εκατομμύρια της Αμερικής, οι Βουλευτές είπαν νάναι εκατό (100). Κάποιος ζήτησε να γίνουν 150 για να βρίσκονται οι χαρισματούχοι. Άλλος είπε, έτσι στα κουτουρού, τι θα πει 150. Να γίνουν 200 νάναι ο αριθμός στρογγυλός. Και ήρθε η πρόταση του εμπνευσμένου. «Όχι, να γίνουν 200 έως 300 για να δείχνετε πως δεν είμαστε μια κι έξω, αλλά καθαροί δημοκράτες».
Έτσι κυρ Μιχάλη οι 300 δικοί μας σαν τους 30 του Οδυσσέα καλά να ‘ναι και καλοπερνάτε. Αλλά από ανικανότητα, όλο με δάνεια (ένας που θέλει να γίνει και Πρόεδρος δανείστηκε 130 δισεκατομμύρια ευρώ) φέρανε το Λαός στην ανέχεια και αγωνία κι άρχισαν να κόβουν (για τη σωτηρία μας) μισθούς, συντάξεις, δωρήματα. Να βάζουν φόρους κι άλλους φόρους και να κόβουν, να κόβουν, μόνο τα αυτά δεν μας κόψανε. Δεν τα ξέρουν, γιατί ίσως στην καλοπέραση τους αυτοί δεν έχουν τα χαρίσματα του απλού Λαού.
Μην αναστενάζεις κυρ Μιχάλη. Οι 300 που κυβερνάνε είναι όλα τα κόμματα. Και σε βεβαιώνω αυτοί όλοι θα θέλανε όχι 300 αλλά 500 τους Βουλευτές. Και μόνο ένα ξέρουν να κόβουν, να κόβουν, και όλο να κόβουν. Και αφού ξέρουν να κόβουν και το Σύνταγμα το επιτρέπει, όλα τα κόμματα να συμφωνήσουν στις επόμενες εκλογές οι Βουλευτές να γίνουν 200. Αν όχι, κυρ Μιχάλη. Τον άκουσα, να τους στέλνει στο διάολο.
Γ. ΔΙΛΜΠΟΗΣ