Η Πλατεία Ν. Πλαστήρα, γέμισε μόνο σε μια ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου, τις εποχές της δόξας του και γεμίζει μόνο με τη συνάντηση των Επιταφίων, κάτι που έγινε και φέτος, με τη συνήθη θρησκευτική ευλάβεια και κάτι ξεχωριστό. Μια εμπνευσμένη και από στήθους όπως γίνεται πάντα ομιλία του Μητροπολίτη Χίου κ. Μάρκου, που εκτός από θρησκευτικά μηνύματα, περιείχε σαφείς πολιτικές αιχμές, σε όσους σκύβουν το κεφάλι και σε όσους εντός και εκτός Ελλάδος ονειρεύονται το λαό μας γονατισμένο. Ο Μητροπολίτης παρομοίασε το λαό μας με σκυταλοδρόμο, που έχει καθήκον να παραδώσει τη σκυτάλη, που παράλαβε, ώστε αυτή να συνεχίσει στον επόμενο, χωρίς να πέσει κάτω ούτε στιγμή. Ερχόμαστε από πολύ μακριά είπε, τούτο το Εθνος ατσαλωμένο με την πίστη και τις παραδόσεις του, δεν δίδαξε μέσω των αρχαίων προγόνων μας, πώς να ζει κάποιος αλλά και πώς να πεθαίνει. Ολόκληρη απομαγνητοφωνημένη η ομιλία του είναι η εξής:
"Γνωρίζετε όλοι το αγώνισμα της σκυταλοδρομίας. Στο αγώνισμα αυτό καλείται ο αθλητής την σκυτάλη, που κρατάει στα χέρια του, να την παραδώσει στον επόμενο μέχρι τον τελευταίο, που θα την φέρει νικητής στο τέρμα. Το μυστικό του αγωνίσματος είναι κατά την διαδρομή και κατά την διαδοχική αλλαγή της σκυτάλης να μην πέσει και να μην χαθεί. Αυτό ακριβώς το αγώνισμα έχει τάξει ο Θεός και στο δικό μας γένος, να αθλούμεθα στο διάβα του χρόνου. Εχομε πάρει από τους πατέρες μας μια σκυτάλη, επάνω στην οποία βρίσκεται η ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, η ένδοξη ιστορία του Ελληνικού Εθνους, η τιμή της ελληνικής οικογενείας, η ελληνική γλώσσα, η ίδια γλώσσα που ο Ομηρος έγραψε τα Επη του, ο Ρωμανός τους ύμνους του και ο Οδυσσέας Ελύτης τους δικούς του στίχους. Πάνω σ’ αυτή τη σκυτάλη βρίσκονται οι αρετές του γένους, η νοικοκυροσύνη, το φιλότιμο, η ντομπροσύνη, η ευθύτητα, η καθαρότητα, η εργατικότητα, η ειλικρίνεια, η αλληλεγγύη, η φιλαλληλία. Αυτή τη σκυτάλη, που λέγεται ελληνορθόδοξη παράδοση, που λέγεται Ρωμιοσύνη, κάποιοι πατέρες πριν από μας, την έδωσαν στα χέρια μας κι’ εμείς έχομε την υποχρέωση να την κρατήσομε, γερά μέσα την παλάμη μας και να την παραδώσομε, χωρίς να την ρίξομε κάτω, στους επιγενεστέρους. Αυτή την υποχρέωση όρισε ο Θεός, στο δικό μας γένος να την φέρει εις πέρας. Βέβαια διαπιστώνομε ότι μέσα στο διάβα του χρόνου, στο Πραιτώριο της ιστορίας έρχονται πολλές φορές πολλοί ψευδομάρτυρες για να μιλήσουν βλάσθημα απέναντι στο Χριστό για να μιλήσουν διαστρεβλωμένα, απέναντι στην ιστορία μας, για να μιλήσουν απαξιωτικά απέναντι στην γλώσσα, την παράδοση και τον πολιτισμό μας. Όμως όσοι κι’ αν είναι αυτοί οι ψευδομάρτυρες, το μήνυμα που περιμένομε τούτη την ώρα, λιτανεύοντες μέσα στους Επιταφίους μας, τους στολισμένους με τα λουλούδια της μαρτυρικής και αιματοβαμμένης Χιώτικης γης, το εκουσίως θανέν και ταφέν, σώμα του θεανθρώπου μας, εκείνο το μήνυμα που περιμένομε είναι το Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, αυτό το μήνυμα εμπόλιασε στην αγρελιά του Αρχαίου ελληνισμού, την καλλιέλαιο της Χριστιανικής διδασκαλίας, αυτό το μήνυμα έκανε υπερδύναμη το Βυζάντιο, και αυτό το μήνυμα έδωσε τη δύναμη να αντέξει στα 400 χρόνια ο σκλάβος στην υπηκοότητα αλλά ελεύθερος στο φρόνημα, κάτοικος αυτού του τόπου. Αυτό το μήνυμα της Αναστάσεως έδωσε κουράγιο στον Μέγιστο ανάμεσα στους προκατόχους μου, τον ανυπέρβλητο Μητροπολίτη Χίου Πλάτωνα Φραγκιάδη, τον οποίο οι Οθωμανοί απαγχόνισαν τούτες τις μέρες σ’ αυτό τον τόπο, και ο οποίος πρώτη φορά μετά από 191 χρόνια, φιλοξενείται κάτω από τους Θόλους του Μητροπολιτικού μας Ναού. Αυτό το μήνυμα έκανε τους Ελληνες να σηκώσουν τα πόδια τους και να αποκτήσουν την ελευθερία τους, έκανε τους αμέσως προγόνους μας να σταθούν με λεβεντιά και παλληκαριά αφενός μεν μπροστά στον Ιταλικό φασισμό και αφετέρου σε μπροστά στον Γερμανικό Ναζισμό και να δείξουν στους λαούς, στους λαούς που μέχρι τότε τους είχαν μάθει πώς πρέπει να ζούν και το πώς πρέπει να πεθαίνουν. Αυτό το μήνυμα δίνει ελπίδα και στην σημερινή εποχή, σε εποχή αντιφάσεων και αντινομιών, δίνει ελπίδα σε τούτον τον λαό, τώρα που βλέπει το λυκαυγές των θυσιών και των προσπαθειών του για να εντείνει ακόμα περισσότερο τις προσπάθειες του ώστε να μπορέσει και πάλι να σταθεί εκεί που η ιστορία τον έταξε. Γιατί όπως έχω ξαναπεί, ναι, ως έθνος χρωστούμε όχι εκεί που μας λένε, αλλά «Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα’ρθουν, θα περάσουν . Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί» (Σ.Σ στίχοι του Κωστή Παλαμά). Το μήνυμα του Σταυρωμένου Θεανθρώπου, του εκουσίως αναβάντος επί του Σταυρού και η ελπίδα της Αναστάσεως του ας θεριεύει την ελπίδα για την Ανάσταση της προσδοκίας του καθενός μας. Και να ξέρομε ότι κοντά στον Χριστό και κοντά στην παράδοση μας, η ελπίδα αυτή υποστασιάζεται και υλοποιείται. Ο Χριστός να αγιάζει όλους σας Αμήν."