Εύης Χρήστου - Καλλιτέχνης για έκθεση σε Πινακοθήκη - Τα δικά μου ξύλα να μιλούν για... προσφυγιά

Εκεί, γιατί έδωσες διπλή μορφή στο ξύλο, ρωτήσαμε τον Εύη Χρήστου, για να πάρουμε την απλοϊκή απάντηση. “Γιατί έπεσα σε μεγάλο κομμάτι”.Απλοϊκά λοιπόν αλλά με απέραντη ευαισθησία και τέχνη ο Εύης Χρήστου, εκθέτει μαζί με τον Σταμάτη Μενή (φωτογραφία) έργα του στην Πινακοθήκη, για να ενισχύσει τη “Λάθρα;” και την “Κοινωνική Κουζίνα”.Η Πινακοθήκη είναι γεμάτη ξύλινα γλυπτά του, φτιαγμένα μερικά και με έντονα χρώματα μέσα σε δύο μήνες. Παντού ανθρώπινες αφηρημένες φιγούρες κοιτάζουν στο άγνωστο, βιώνουν την αβεβαιότητα, πηγαίνουν στο πουθενά, με μοναδικό στήριγμα την ελπίδα και την αγάπη. Τσακισμένα σκαριά ζητούν προστασία και πλούσια χωριά… κλείνουν τα μάτια για να κρατήσουν κρυμμένο το πρόβλημα σε μια βαλίτσα που δεν φαίνεται. Στόματα σφαλιστά και πρόσωπα κλεισμένα με μαντήλες, οι προσφυγοπούλες κρύβουν τα μαλλιά τους για να μην τις βλέπουν και η κοινωνία μας κλείνει τα δικά της μάτια για να μην βλέπει το πρόβλημα. Ο Εύης Χρήστου κατάφερε πάλι να πάρει αυτή τη φορά άψυχα ξύλα και να τα γεμίσει ζωή και αγωνία, προσφυγιά και προσμονή.