Έχουμε ξαναγράψει την άποψη μας.
Όλα τα κάνουν οι… άνθρωποι.
Δείτε για παράδειγμα την Πέμπτη στην τηλεόραση τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος όταν έχει ένα στόχο.
Δείτε με τι μπορεί να… «βιδωθεί» μια λέξη που την προσθέσαμε στο Λεξικό της νεοελληνικής για αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις.
Αναφέρομαι στον Γιάννη Μπόλια από την Καλλιμασιά, που επ’ ουδενί δεν μπορεί να αισθάνεται ότι υπάρχει μια συσκευή, αποτέλεσμα της εργασίας δεκάδων ανθρώπων που να… πεθαίνει. Το στοίχημα του είναι να τους ξαναδίνει ζωή.
Παίρνει λοιπόν εδώ και χρόνια από τα σκουπίδια, ρολόγια, ραδιόφωνα και ασυρμάτους, μεταξύ άλλων και τα ανασυνθέτει από το μηδέν. Τα κάνει ξανά λειτουργικά και μετά τα βάζει σε ένα ράφι να τα βλέπει να… ξαναζούν.
Αποτέλεσμα των χιλιάδων ωρών εργασίας, έτσι για το μεράκι του, είναι ένα Μουσείο παλαιάς Τεχνολογίας, που όμοιο του δεν υπάρχει τουλάχιστον στον νησιωτικό χώρο και το συζητάμε για τον… στεριανό.
Μια παρόμοια περίπτωση σε άλλους τομείς είναι ο Πρόεδρος των Μεστών Γιώργης Αργυρούδης.
Δεν είναι μόνο αυτό που λέμε… αυθεντικός Μεστούσης, με ότι σημαίνει αυτό, δεν ασχολείται μόνο με τα κοινά ενώ παράλληλα εργάζεται, δεν πρωτοπορεί μόνο στην ανακύκλωση στο χώρο της Εστίασης, έχει και την… λόξα της Αιμοδοσίας.
Έστησε λοιπόν εκ του μηδενός έναν Σύλλογο Αιμοδοσίας στα Μεστά, μια μικρή Κοινότητα ανθρώπων, που «πλάκα – πλάκα» την ώρα που πολλοί… ψάχνονται εκείνη έχει την δική της Τράπεζα Αίματος.
Την Κυριακή λοιπόν που μας πέρασε, διοργάνωσε την 20η κατά σειρά Αιμοδοσία, που σημαίνει ότι με δεδομένο ότι γίνονται δύο οργανωμένες Αιμοδοσίες το χρόνο, στα Μεστά λειτουργεί η διαδικασία αυτή μια ολόκληρη δεκαετία!
Την ίδια μέρα ο Γιώργης γιόρτασε άλλη μια επέτειο, που μας… φανέρωσε η Προϊσταμένη της Αιμοδοσίας του Σκυλίτσειου, άλλος ένας ψυχωμένος άνθρωπος, Άννα Σωτηρίου.
Συμπλήρωσε την 100η μονάδα Αίματος που δίνει!
Για κάντε το εικόνα. 100 φορές ο Γιώργης αιμοδότησε, 100 φορές ένας γιατρός πήρε την πολύτιμη φιάλη στα χέρια του και μετάγγισε ζωή σε 100 ανθρώπους. 100 φορές, 100 χαρές.
Είναι να μην σφίγγεις το χέρι σε τέτοιους ανθρώπους;
Είναι να μην τους χαίρεσαι, που ξεπερνούν την ευχή και στα… 100;
Είναι να μην τους δείχνεις σαν παραδείγματα;
Οι ίδιοι μπορεί να αποφεύγουν να το λένε, εμείς όμως οφείλουμε να τους δείχνουμε.
Η κοινωνία μας θέλει αυτές τις θετικές εικόνες και τα θετικά παραδείγματα.
Υ.Γ.: O Γιώργης ήταν και είναι δότης μυελού των οστών, ακόμα και τότε, την παλιά εποχή, που η διαδικασία αυτή κάθε άλλο παρά ήταν απλή και ρουτίνα. Έδωσε τότε μυελό σε ένα βρέφος. Υπάρχει πάντα η πρόβλεψη κανείς να μην ξέρει για μια δεκαετία το αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή μετά από 10 χρόνια κτύπησε το κουδούνι του σπιτιού του. Στην πόρτα τον ζήταγε ένα ζευγάρι από την… Πολωνία. Δίπλα τους ήταν το 10χρονο κορίτσι τους. Ήθελε να πάρει στην αγκαλιά της αυτόν που της έσωσε την ζωή.
