Η μεγάλη αξία και σημασία της σημειολογίας σε μια φωτογραφία.
Στο βάθος οι παραδοσιακές σχέσεις Ελλάδας – Ουκρανίας και ο ελληνισμός της Οδησσού, αλλά κυρίως η Οικουμενικότητα της Ελληνικής Ναυτιλίας, της μοναδικής βαριάς βιομηχανίας της χώρας, αυτής που χωρίς να ρυπαίνει, χωρίς να βαραίνει κανέναν, τυπώνει μόνο λεφτά, φέρνει συνάλλαγμα και κυρίως και αυτό φαίνεται πιά καθαρά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, είναι η μόνη που ως θετικό πρόσημο κουβαλά στις πλάτες της την ελληνική σημαία στα πέρατα της Οικουμένης.
Μια τέτοια κουβαλά και η 20χρονη Όλια, που μόλις αποφοίτησε από την Ναυτική Ακαδημία Ουκρανίας και υπερήφανη δείχνει το αριστείο του πτυχίου της, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της ως αριστούχος Αρχηγός της τάξης της.
Και γιατί την σήκωσε παρακαλούμε; Όχι μόνο γιατί της είναι οικεία, ως η σημαία της ναυτοσύνης, του απέραντου γαλάζιου και της ελευθερίας. Την σήκωσε γιατί μέσω αυτής θέλησε να ευχαριστήσει τον Όμιλο Τσάκου στα πλοία του οποίου η Όλια έκανε τα εξάμηνα της πρακτικής της εκπαίδευσης παίρνοντας το δίπλωμα του Ανθυποπλοίαρχου.
Και όχι μόνο την σήκωσε αλλά φρόντισε και να μας την στείλει.
Να της ευχηθούμε καλές θάλασσες και με το καλό το βαπόρι της να πιάσει στο νέο Λιμάνι των Καρδαμύλων. Ευκαιρία να γνωρίσει τον άγονο βράχο του Αιγαίου και κατ’ επέκταση το νησί μας, αυτό που συνεχίζει να κινεί παρά την κρίση της μοναδικές προπέλες της ανάπτυξης.
Με την ευκαιρία, λόγω και της επικαιρότητας, δεν έχω ακούσει πιο υπέροχη μπαρούφα για τον τουρισμό που είναι η… βαριά βιομηχανία της χώρας.
Ο τουρισμός είναι υπηρεσία και οι υπηρεσίες είναι επισφαλείς, όταν δε στηρίζονται σε αυτές χώρες, αυτό αποτελεί κατάντια.
Μη σας φανεί δε απίθανο στον βωμό πολιτικών παιχνιδιών, ήδη υπήρξε η πρώτη μετά από μήνες επικοινωνία Μητσοτάκη- Ερντογάν, αυτό κατ’ αρχήν μόνο θετικό είναι, αλλά την ώρα που η Τουρκία είναι στριμωγμένη λόγω κορονωϊού, η Ελλάδα σε ένδειξη καλής θέλησης να ανοίξει τα σύνορα της και τα καραβάκια από τις 15 Ιουλίου και μετά να αρχίζουν να ξεφορτώνουν κόσμο από τον Τσεσμέ στο Τελωνείο.
Τώρα αν μαζί με τα ευρώ ξεφορτώσουν και κορωνοϊό με τη σέσουλα…παράπλευρες απώλειες.
Όταν όμως απαξιώνεις το μεγαλύτερο χωράφι του κόσμου και ακόμα και ο ναυτότοπος της Ελλάδας, επιλέγει αντί την τιμονιέρα και την τσιμινιέρα την απλώστρα και την… ξαπλώστρα, τότε συγνώμη αλλά ο ύπνος θα είναι ανάλογος του στρωσίματος.
Υ.Γ. Διαβάζω τα σχόλια για την επίσκεψη Χαρδαλιά την Κυριακή. Που είναι κρυμένη τόση λεκτική βία, τόση επιθετικότητα, τόση άρνηση στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που καλέστηκε να παίξει ένας από τους δυσκολότερους ρόλους;
Σταματώ εδώ γιατί καλύτερα μπορεί να το εξηγήσει η Ελένη Βουτιέρου και οι άλλοι φυσικά καλοί συνάδελφοι της.
