Μερικές φορές σκέπτομαι αν μας ταιριάζει το άσμα «Πέστε νάρθουν ψυχολόγοι» αν και έχουμε καμιά εικοσαριά στο νησί μας μαζί με καμιά χιλιάδα… υποψήφιους.
Συγνώμη για τον ασυνήθιστο πρόλογο, αλλά μετά την διέλευση… νταλικών όπισθεν του Δημαρχείου, θυμηθήκαμε τον προβληματισμό που συνεχίζει να κυριαρχεί με την εκφόρτωση καυσίμων στο λιμάνι της Χίου, όπου συνυπάρχουν οικίες, καταστήματα, αυτοκίνητα, υπηρεσίες και εκατοντάδες θαμώνες καφετεριών, συν οι περιπατητές, γιατί υποτίθεται η Προκυμαία και η… πλούσια και η… φτωχή είναι χώρος περιπάτου.
Επειδή λοιπόν ουδείς τολμά να πεί ότι χώρος ασφαλής, με προδιαγραφές που απαιτούν οι Ευρωπαϊκές οδηγίες υπάρχει μόνο στα Μεστά, αυτό που προβληματίζονται να κάνουν είναι προσωρινά πάντα (ε, ρε Ελλαδάρα) να χρησιμοποιήσουν τον χώρο στο κόκκινο φανάρι.
Εξ’ ου και ο τίτλος περί καυσίμων… Χανδρή.
Κοντολογίς στη νήσο της τρέλας, όπου οι ρομαντικοί Χανδρήδες αποφάσισαν να ρίξουν 2,5 εκατομμύρια ευρώ, που δεν θα τα πάρουν πίσω ποτέ, φτιάχνονταν εσωτερικά από την αρχή το Ξενοδοχείο «Χανδρής» με ότι σημαίνει για τη Χίο μια τέτοια τουριστική υποδομή, ερχόμαστε εμείς να συζητάμε την εκφόρτωση καυσίμων… προσωρινά είπαμε.
Βέβαια όσοι το συζητούν θα έχει ενδιαφέρον να τους τραβήξει κανένα αυτί το ΤΑΙΠΕΔ, γιατί αυτό θα γίνεται δίπλα στη Μαρίνα του, αν δεν το έχομε καταλάβει το μισό λιμάνι είναι Μαρίνα του ΤΑΙΠΕΔ, ή να ρωτήσουν την γνώμη της Πυροσβεστικής υπηρεσίας, να δούμε που θα πιαστεί η ψυχή τους από την… μάνικα που θα τους ρίξει, αλλά όπως και νάχει θα έχει ενδιαφέρον η συνέχεια.
Όπως και η συνέχεια με τις νταλίκες, που χθες ειπώθηκε ότι αν δεν μπορούν, με την έξοδο τους από το πλοίο, να στρίψουν μέσω Καρπασίας (ο δρόμος πίσω από το Δημαρχείο) στου Βαξάλη, μπορούν να συνεχίσουν προς την Τάφρο και να στρίψουν στο Πρατήριο της Shell, για να βγούν στα Ταμπάκικα.
Ωραία σκέψη, μόνο που για να την συμπληρώσουμε ας παίξουμε ως μεγάλα… παιδιά το γνωστό παιχνίδι των ερωτημάτων.
_Για πες αλεύρι;
Η Ολγα Βάση σε γυρεύει.
Κλείνουμε τον προβληματισμό μας με ένα δικό σας ερώτημα, γιατί δεν σχολιάσαμε περισσότερο την κλειστή σύσκεψη στο Επιμελητήριο, για το θέμα του λιμανιού της Χίου.
Να σας απαντήσουμε. Πρώτον δεν υπάρχουν πιά κλειστά πράγματα. Τα πάντα μαθαίνονται. Υπάρχει όμως ο φόβος να πούμε ανοιχτά την γνώμη μας, οπότε κρυβόμαστε. Σε κλειστές συσκέψεις προσκαλούν και συμμετέχουν όσοι έχουν κάτι να κρύψουν. Σε δημόσιους χώρους, οι πόρτες είναι ανοικτές όπως είναι στα Δικαστήρια, όπου κανόνες μεν υπάρχουν αλλά οι συνεδριάσεις είναι δημόσιες.
Μα καλά οι αιρετοί δεν έχουν το δικαίωμα να κουβεντιάσουν μόνοι τους, πιο ελεύθερα;
Βεβαίως και το μπορούν. Βρίσκονται σε ένα σπίτι και τα λένε όσες ώρες θέλουν.
Αλλά επειδή μπορεί και να μην λένε «Καλημέρα» μεταξύ τους, οι δημόσιου χώροι βολεύουν. Μόνο που σε δημόσιους χώρους συνεδριάσεων είτε αυτό είναι Περιφερειακό ή Δημοτικό Συμβούλιο ή Επιμελητήριο οι πόρτες δεν κλείνουν ποτέ.
Υ.Γ. Επειδή αυτό το δεν λένε «Καλημέρα» μεταξύ τους ισχύει, ας διαβάσουν όλοι στη στήλη «Απόψεις» το άρθρο της «σειρούλας» μου του Βασίλη Μυριαγκού. «Τι πρέπει να γνωρίζουμε και τι να περιμένουμε, από τις αυτοδιοικητικές εκλογές στο Δήμο Χίου.».
Την επομένη των εκλογών ή θα συνεργαστούν όλοι ή το… μαγαζί θα κλείσει.
