Μήπως οι εργάτες γής της μαστίχας είναι στην ΒΙΑΛ;

Γιάννης Τζούμας
Σάβ, 30/05/2020 - 19:03

Nα ξεκινήσουμε με μια παραδοχή. Κανένας μας δεν θέλει ξαφνικά να αρχίσει μια μπόρα και να μας κάνει μούσκεμα. Αν όμως γίνει αυτό, μετά το αρχικό σόκ, πρώτα θα τρέξουμε κάπου να προφυλαχτούμε, μετά να προετοιμαστούμε μην μας ξανάρθει μπόρα και στην επόμενη φάση θα σκεφτούμε μήπως τελικά το νερό το εκμεταλλευτούμε, είτε μαζεύοντας το σε φουντάνες, είτε ποτίζοντας.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το προσφυγικό, που στη συνέχεια έγινε και μεταναστευτικό.

Ξέρω, υπάρχουν και αυτοί που καταριούνται τον ουρανό, τον μουτζώνουν κι’ όλας, δεν θα ήθελαν δηλαδή αυτή την μπόρα στο σπιτικό τους, αλλά όσα ξιόρκια κι’ αν κάνουν δεν θα αποφύγουν να γίνουν μούσκεμα.

Ας φύγουμε όμως από το παράδειγμα να πάμε στην πραγματικότητα.

Χιλιάδες άνθρωποι εισήλθαν παράνομα στην χώρα μας, που δεν φύλαγε τα σύνορα της, γιατί απ’ ότι απεδείχθη φυλάσσονται και παραφυλάσσονται. Η Ελλάδα, εφαρμόζοντας τις Διεθνείς Συνθήκες που και η ίδια ψήφισε, τους παρείχε φιλοξενία, με την υποχρέωση να εξετάσει το αίτημα τους για παροχή ασύλου ή όχι. Ας μην μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες, δεν θα ωφελήσει, αυτό έγινε.

Μέχρι στιγμής λοιπόν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 11.000 άνθρωποι είναι πλέον εφοδιασμένοι με το χαρτί του ασύλου, που σημαίνει απλά ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα με αυτά του κάθε Έλληνα και κατ’ επέκτασιν Ευρωπαίου πολίτη, συνεπώς παύει η φιλοξενία τους. Ουδείς Ευρωπαίος πολίτης φιλοξενείται και τον… ταϊζουν, άρα είναι ελεύθεροι προς αναζήτηση εργασίας.

Το τι θα γίνει από και πέρα το φοβούνται όλοι. Η Ελλάδα με μόνη εξαίρεση την πανδημία, συμπεριφέρεται με την λογική «βλέποντας και κάνοντας».

Πέντε χρόνια και βάλε, δεν μάθαμε μια λέξη ελληνικά σε αυτούς τους ανθρώπους και τα παιδιά τους, που πολλοί σήμερα είναι έφηβοι, άντε να μιλούν το πολύ μερικές… Αγγλικές λέξεις, που τους έμαθαν οι ΜΚΟ!

Τι θα γίνει; Αυτοί που ξέρουν πιο πολλά από μας λένε πως οι δρόμοι είναι τρείς.

Ή παίρνουν άσυλο και αρνούνται να φύγουν από τα ΚΥΤ, στην περίπτωση μας ΒΙΑΛ, γιατί δεν έχουν που να πάνε. Εμείς κάνουμε τα κορόϊδα και τους κρατάμε άρα φουντώνουμε ένα πρόβλημα μέχρι να εκραγεί και όποιον πάρει ο χάρος.

Τους διώχνουμε από τα ΚΥΤ ευχόμενοι καλή τύχη και αυτοί μαζεύονται στην Αθήνα να εγκαινιάσουν τους πεζόδρομους του Κ. Μπακογιάννη ή να δροσίζονται στο νέο συντριβάνι Ομονοίας.

Η χώρα μας επεξεργάζεται πρόγραμμα απορρόφησης τους στην παραγωγή.

Επειδή το τρίτο είναι το δυσκολότερο και το υγιές θα πρότεινα να προηγηθούμε. Απευθύνομαι λοιπόν  σε ένα οργανωμένο τοπικό παραγωγικό κομμάτι, τους μαστιχοπαραγωγούς και την προοδευτική Διοίκηση της ΕΜΧ και τον πολύ καλό Πρόεδρο της Γ. Τούμπο.

Με δεδομένο ότι βλέπουν πιο μπροστά από όλους μας, αντιλαμβάνονται ότι με την έκρηξη της μαστίχας στον χώρο του φαρμάκου, θα πρέπει την επόμενη εικοσαετία να φυτευτούν στα Νοτιόχωρα και οι… γλάστρες.

Ποιοί θα το κάνουν αυτό; Οι γέροντες θα έχουν φύγει, οι μεσήλικες είναι συνταξιούχοι… δημόσιοι υπάλληλοι και οι νέοι αγρότες βίας συμπληρώνουν… εντεκάδα. Οι Αλβανοί είναι πλέον επιστάτες των Πακιστανών, που χρησιμοποιούν για… εργάτες «σκαστούς» της ΒΙΑΛ.

Πολλοί θα επιθυμούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα, αλλά είναι όπως το αρχικό παράδειγμα της… μπόρας. Όσο και να τα ωραιοποιούμε έτσι περίπου έχουν και αύριο θα γίνουν χειρότερα.

Η πρόταση μου είναι απλή και στηρίζεται στην κοινή λογική. Η ΕΜΧ δεν είναι όπως η χώρα, δεν είναι δηλαδή μπάχαλο. Μπορεί να προβλέψει τι ανασχινώσεις πρέπει να γίνουν, πόσους εργάτες γής χρειάζεται, σε πιά χωριά, πόσοι απ’ αυτούς να είναι πολύτεκνοι (ας μην το αναλύσουμε, αν δεν υπήρχαν οι Αλβανοί θα ήταν κλειστά σήμερα τα Σχολεία μετά τον… Βροντάδο και μετά την… Καλλιμασιά) να καταγραφούν τα καταλύματα, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, και να αναζητήσει η ΕΜΧ ανθρώπους που να θέλουν να εργαστούν από την ΒΙΑΛ στα μαστιχόδενδρα του νησιού μας.

Η ΒΙΑΛ κάποτε θα κλείσει, η μαστίχα θα μείνει. Αν η Χίος άκουγε τον Κοτσακά, που πριν 30 χρόνια ήθελε να μεταφέρει Έλληνες του Πόντου (τότε η αθάνατη βλακεία τους έλεγε Ρωσοπόντιους) στα Βορειόχωρα σήμερα δεν θα μιλάγαμε για το… κοιμητήριο της αγόνου Αμανής. Αν χάσουμε τώρα την ευκαιρία του εργατικού δυναμικού της ΒΙΑΛ, οι μαστιχοπαραγωγοί του αύριο θα εισάγουν ξένο εργατικό δυναμικό, όπως κάνουν και στην Ηλεία με τις φράουλες που τρώμε και στην Κρήτη και αλλού με τις ελιές που έχουμε στο τραπέζι μας.

 

Υ.Γ. Παρασκευή μεσημέρι στο λιμάνι. Οι εργάτες πάνω από τους μπαβέδες σαν τα μαμούνια. Άλλος τρίβει, άλλος πλένει, άλλος ρίχνει λάσπη. Απέναντι κάθεται σε καφετέρια αραχτός, αφράτος φασεμπουκέλληνας με τη φραπεδιά μπροστά του. Καθώς περνάω με το ποδήλατο, μου φωνάζει.

«Ντζούμα, αυτά να γράφεις ρε, ούτε ένας έλληνας δεν δουλεύει στο έργο»

 

Σχετικά Άρθρα