Συγνώμη αν μετά τα όσα απασχολούν την επικαιρότητα και ειδικά αυτά που είπε ο Πρόεδρος των Προέδρων, ο Πρόεδρος του… Θρύλου φυσικά, συνεπικουρούμενος από τον άλλο Πρόεδρο της Κυβερνήσεως, τον γνωστό… φιλαλήθη, εγώ θα σας απασχολήσω με αλλότρια θέματα, αλλά ας όψεται η Ημερίδα που διοργανώνεται αύριο στο Πανεπιστήμιο μας.
Θέμα της "Νέες τεχνολογίες και ανθρώπινος παράγοντας στην ιατρική" και οργανωτές η Α' Χειρουργική κλινική του Α.Π.Θ. και το τμήμα Ναυτιλίας και Επιχειρηματικών Υπηρεσιών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Το αντικείμενο έχει τεράστιο ενδιαφέρον ειδικά όταν οι εισηγήσεις θα είναι εκλαϊκευμένες, ανοίγοντας ή μάλλον συνεχίζοντας έναν διάλογο για το αύριο και καταθέτοντας τα άλματα της επιστήμης στον τομέα της υγείας ή καλύτερα των επιστημών αφού πλέον δεν υπάρχει επιστήμη μόνη της.
Για να μην αναλύσουμε το θέμα, γιατί ούτε ειδικοί είμαστε και δεν είναι και αυτό το αντικείμενο του προβληματισμού, μπορούμε σήμερα να βάλουμε στα χέρια των χειρουργών δέρμα και ιστούς φτιαγμένους από βιο-εκτυπωτές, που αύριο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μπορούν να μας εκτυπώσουν καινούργιο… συκώτι ή ένα ολοκαίνουργιο νεφρό.
Μια στάση εδώ όμως να καταθέσω μια προσωπική ιστορία σε λίγες γραμμές βέβαιος ότι όσοι με διαβάζετε έχετε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις.
Ο μαστρο - Κώστας ο πατέρας μου με 35 χρόνια θαλάσσια υπηρεσία και με τα μυαλά του τετρακόσια, που συγχωρέθηκε πριν δύο χρόνια και η χήρα μάνα μου ακόμα περιμένει την σύνταξη των απομαχικών του, που τάισαν τουλάχιστον πενήντα ντουζίνες κηφήνες, μια ωραία πρωία ξύπνησε να πάει στον Οίκο Ναύτου να βρεί τον γιατρό… Λύσανδρο Καλλέργη!
Την επομένη ξύπνησε να περιμένει το… Σχολικό της Αγγελικής Μαυρώνη και την μεθεπομένη, μου ζητούσε να του ετοιμάσω τον σάκο του γιατί έπρεπε να παρουσιαστεί στο Βασιλικό… Ναυτικό.
Κοντολογίς ο μαστρο – Κώστας μετά τα 80 του, παιδεύτηκε ευτυχώς για λίγο, τόσο πολύ, που εγώ που πηγαίνω στην εκκλησία άπαξ του έτους την βραδιά της Αναστάσεως παρακαλούσα τον Θεό να τον πάρει να γλυτώσει.
Αντιλαμβάνεστε τώρα τον προβληματισμό. Χωρίς ούτε να θέλω ούτε να μπορώ να σταματήσω την πρόοδο της επιστήμης και αυτή θα πρέπει να απαντήσει στο μέγα ερώτημα: Τι να την κάνουμε την ζωή χωρίς ποιότητα και τι νόημα έχει παράταση της χωρίς τα μυαλά μας;
Γιατί κακά τα ψέματα. Μπορεί να καταφέραμε να φτιάξουμε υπολογιστές εξυπνότερους από μας, ρομπότ που αύριο θα μας βγάλουν τα μάτια, μπορεί να φτιάξουμε συκώτια, σπλήνες, πνευμόνια και νεφρά, αλλά δεν μπορούμε μέχρι στιγμής να φτιάξουμε ούτε ένα γραμμάριο μυαλού. Και χωρίς αυτό αδέλφια μηδέν εις το πηλίκον.
Υ.Γ. Ας μην αγχωνόμαστε με την άσκηση σεισμού στο Νοσοκομείο. Απλά απέδειξε το διαχρονικώς ελληνικόν. «Ο σώζων εαυτόν σωθείτο»
