Δοξολογία σήμερα στον Άγιο Αρτέμιο, προστάτη Άγιο της Αστυνομίας, στην ομώνυμη Εκκλησία, στην Βοήθεια και τίποτα το ιδιαίτερο.
Πολλοί νυν και απόστρατοι Αστυνομικοί με τις οικογένειες τους, μισός κόσμος μέσα στην Εκκλησία, μισός έξω, αλά Ελλάδα, στα «πηγαδάκια», όλοι σαν την «καλή χαρά» και γιατί να μην είναι οι άνθρωποι.
Μέσα στην Εκκλησιά, στην πρώτη γραμμή, οι Αξιωματικοί της τοπικής ΕΛΑΣ, ο Διευθυντής Αθανάσιος Μπασιούκας, πίσω ο Γιάννης Αραμπατζής, πιο πίσω, ιεραρχικά πάντα, ο Παντελής Καλανδρόπουλος και οι τρείς… σφιγμένοι.
Πείτε από ένστικτο, κάτι μου έλεγε ότι το σφίξιμο, δεν ήταν… υπηρεσιακό, κάτι τους τριβέλιζε. Έκανα πως τραβάω στον κόσμο και ζουμάρισα στο πρόσωπο τους, τώρα ήμουνα σίγουρος για την… σκοτεινιά, έφυγα και κράτησα την εικόνα στην άκρη του μυαλού μου.
Σε τρείς ώρες το… μυστήριο λύθηκε. Η συνάδελφος Βαγγελιώ Αμέντα έβγαζε το… λαυράκι και μου μετέφερε την πληροφορία. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου και διασταύρωσης να βγεί η κακή είδηση.
Οι Αστυνομικοί της Δίωξης Ναρκωτικών είχαν συλλάβει νωρίς το πρωί συνάδελφο τους, Αρχιφύλακα μάλιστα, να κάνει το «βαποράκι» τον μεταφορέα δηλαδή ναρκωτικών και μάλιστα ηρωϊνης (!)
Από την ώρα εκείνη ο στενός πυρήνας των Αξιωματικών της τοπικής ΕΛΑΣ ήταν «σκασμένος» μετά το μεσημέρι με την δημοσίευση της είδησης «έσκασαν» και οι υπόλοιποι.
«Μας έκανε ρεζίλι» μου μετέφεραν δεκάδες Αστυνομικοί και αυτός είναι ο λόγος που γράφω.
Ρεζίλι γιατί; Εσείς δεν πιάσατε επ’ αυτοφώρω τον επίορκο συνάδελφο σας; Ρεζίλι γιατί; Δεν αποτελείτε εσείς μέλος της κοινωνίας, που δεν απαρτίζεται από… αγγέλους;
Ρεζίλι γιατί; Γιατί όλο αυτό το διάστημα και τα χρόνια της κρίσης, δεν λέτε δουλεύουμε στο ρελαντί, αλλά διασφαλίζετε στο ακέραιο το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, απαραίτητο στοιχείο για να μην διαλύσει μια κοινωνία;
Θα ήθελα να σας μεταφέρω, στο βαθμό που πιάνω το κοινό αίσθημα, ότι οι πολίτες και στο νησί μας αισθάνονται ασφαλείς και υπερήφανοι για το επίπεδο και τις υπηρεσίες των Αστυνομικών.
Να σας πώ ότι πρέπει παρά την ανθρώπινη κατήφεια, να έχετε το κεφάλι ψηλά, γιατί προκειμένου να υπηρετήσετε την εφαρμογή των Νόμων, δεν διστάζετε να φορέσετε χειροπέδες σε ένα συνάδελφο σας, δεν το κάνουν πολλοί αυτό, παραδίδοντας τον στην δικαιοσύνη.
Αν πρέπει να προβληματιστούμε κάπου, είναι γιατί δεν εφαρμόζεται με αυστηρότητα η σοφή συνταγή που λέει ότι ο Αστυνομικός πρέπει να αλλάζει αντικείμενα και πόστα.
Όταν κάποιος είναι επιρρεπής, το να τον ξεκινάς ας πούμε στις μεταγωγές κρατουμένων και να τον κρατάς εκεί μέχρι να κοντεύει να βγεί στην σύνταξη, δεν είναι η καλύτερη δικλείδα ασφαλείας.
Υ.Γ. Ο τίτλος μπήκε σε αντιπαραβολή του άκρως συκοφαντικού και πεσιμιστικού συνθήματος «Οι… μπάτσοι πουλάνε την ηρωϊνη». Όχι, οι Αστυνομικοί πιάνουν την ηρωϊνη.
