Αν είμαστε… κανονικό νησί, θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Επειδή όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε ότι το 1822 μας έσφαξαν σαν… κατσίκια, το θέμα αντιμετωπίζεται με Χιακή πραότητα, την λές και…ουργιαμάδα, λέξη που πάλι όχι τυχαίως υπάρχει μόνο στο Χιακό λεξιλόγιο.
Τι μας είπαν λοιπόν στην Ευρώπη και πως αντιμετωπίστηκε από τους απίθανους τύπους, που υποτίθεται ότι κυβερνούν την χώρα;
Βίζα τέλος την επόμενη περίοδο για τους Τούρκους πολίτες και επιστροφή στο παλαιό καθεστώς ήτοι όποιος θέλει να ρθεί στα νησιά, στήσιμο στο Προξενείο μας στη Σμύρνη, όπου ο κ. Κατρούγκαλος ο… συνταξιοδότης, θα βάλει παραπάνω υπαλλήλους να εξυπηρετούν (ωραίο ανέκδοτο) όσους Τούρκους μπούν στην σειρά για να πάρουν την βίζα, που θα τους επιτρέψει να δούν τα… πανέμορφα μας μάτια.
Αν δεν τόχουμε συνειδητοποιήσει (αναφερόμαστε στους απλούς πολίτες γιατί πολιτικοί, Δήμαρχος, Επιμελητήριο αντέδρασαν) πρόκειται για καταστροφή.
Ο τουρισμός απ’ την Τουρκία, έχουμε γράψει δεκάδες φορές ότι είναι επισφαλής, οποιαδήποτε μονομέρεια είναι επισφαλής, αλλά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο μας σώζει, αφού δεδομένης της κατάστασης στην Ευρώπη, οι μόνοι ξένοι, που μας «επισκέπτονται» είναι οι μετανάστες – πρόσφυγες.
Εδώ να το ξεκαθαρίσουμε, δεν μας επισκέπτονται, τους σπρώχνουν εδώ και εδώ τους εγκλωβίζουν. Και τα μικρά παιδιά καταλαβαίνουν πλέον το Ευρωπαϊκό κόλπο, στο οποίο συνηγορεί επαγγελματικά η ελληνική Κυβέρνηση, τα νησιά να παίζουν τον ρόλο του φυσικού φράκτη, τουλάχιστον μέχρι το 2020 και κάτι… ψιλά.
Οταν λοιπόν από την μία συμβαίνει αυτό και από την άλλη, η Ευρώπη πάντα, παίρνει την απόφαση να κόψει την βίζα στην… πόρτα (σημειώστε εδώ ότι στο Τελωνείο Χίου πήραν επί τόπου την βίζα 6.500 Τούρκοι τουρίστες!) συγνώμη αλλά μας καταδικάζει σε θάνατο, μετατρέποντας τα νησιά από «γκρίζες» ζώνες σε έρημες. Και όλα αυτά αντί να ξεσηκωθεί και να τα γυρίζει πίσω η κυβέρνηση, ψελλίζει… Κατρουγκαλίως, ότι θα ενισχύσει με υπαλλήλους το Προξενείο στη Σμύρνη!
Όμως το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς. Μέχρι στιγμής… ψηφίσματα μέχρι να τυπώσουμε το… κηδειόχαρτο να ξεμπερδεύουμε. Αν δεν κάνουμε λάθος τα Επιμελητήρια των νησιών είπαν από τούδε και στο εξής να ενεργούν συλλογικά. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τους Δημάρχους και τους Βουλευτές.
Η Παναιγιακή επιτροπή διαμαρτυρίας μας έπρεπε ήδη να βρίσκεται στις Βρυξέλλες, στις Βρυξέλλες όχι στην Αθήνα.
