Ξεκινώ με αφιερωματικό πρόλογο και περνώ στο κυρίως… πιάτο, ευχόμενος καλή όρεξη, εδώ είναι ο πρόλογος, σε όλους τους αιρετούς μας, αυτούς που εξελέγησαν για να λύσουν τα μεγάλα και μικρά προβλήματα του τόπου και ειδικώς τους τελευταίους αιρετούς μας, που έχουν, έτσι επαγγέλλονται, μια ιδιαίτερη ευαισθησία στα χωριά μας.
Ως γνωστόν το ησυχαστήριο μου είναι τα Μεστά. Τώρα το πώς τα Μεστά είναι… ησυχαστήριο, αφήστε το σε μένα, γιατί αν ήμουν τελείως καλά, θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχω μεταναστεύσει και όχι να επιμένω να δημοσιογραφώ εντοπίως… τσάμπα.
Την Κυριακή λοιπόν, που λέτε αδέλφια, με πιάνει στο χωριό την ώρα του… δεκατιανού, μια άλλη φορά θα σας το αναλύσω, ο ομοχώριος μου Μηνάς Μουντούδης, που μένει μόνιμα στην Αθήνα, αλλά ο άνθρωπος διατηρεί σπίτι στο χωριό, το ανοίγει όποτε μπορεί, κυρίως τα Καλοκαίρια και πληρώνει τους λογαριασμούς του ως «πιστός και φιλότιμος στρατιώτης».
Δεν μου λές, με «αρπάζει» πόσα χρόνια πρέπει να περιμένω να μου βάλουν μια… λάμπα; Εξαρτάται από την λάμπα του λέω. Αν είναι ας πούμε… Αξονικού τομογράφου, μπορεί ειδικά αν είσαι το Σκυλίτσειο να περιμένεις και ένα χρόνο.
Όχι, ρε χωριανέ μου απαντά, λάμπα απλή της ΔΕΗ. Και αρχίζει να μου εξηγεί ότι εδώ και τρία χρόνια έχει υποβάλλει αίτημα στον Δήμο Χίου να του αντικαταστήσουν μια καμένα λάμπα, ή να διορθώσουν βλάβη στο φωτιστικό στην «Σιδερένια πόρτα» (υπ’ όψιν από τα κεντρικά σημεία του χωριού).
Έχεις του λέω αριθμό πρωτοκόλλου της αίτησης; Τον… κόμπλαρα εδώ. Όχι μου λέει. Τότε πήγαινε του λέω να βρείς τις αιτήσεις, βγάλε τις μια φωτοτυπία και πήγαινε ξανά στον Δήμο, να δούμε τι θα σου απαντήσουν.
Είπαμε "καλός και φιλότιμος στρατιώτης" ο Μουντούδης, μου τηλεφωνά σήμερα.
Χωριανέ πήγα. Η πρώτη αίτηση μου έχει αρ. πρ. 69664 και την κατέθεσα 27/8/2021. Η δεύτερη αρ. πρ. 59415 και την κατέθεσα 19/7/2022. Τους είπα λοιπόν, βρε παιδιά τι θα γίνει με την… λάμπα; Πήρα την απάντηση να πάρω τις δύο αιτήσεις και να πάω στην ΔΕΗ.
Ωραία, συνεχίζουμε να τον ακούμε εμείς με ενδιαφέρον. Και τι σου είπαν στην ΔΕΗ; Να πάω πίσω στον Δήμο και να τους πώ ότι είναι δική τους δουλειά. Τι να κάνω τώρα;
Τι να του απαντήσω Δήμαρχε; Τι απαντάτε εσείς οι λοιποί αιρετοί, που εκλεχτήκατε για να λύσετε, ας αφήσουμε τα μεγάλα, αυτά τα μικρά προβλήματα;
Τελικά αν ο δημότης δεν μπορεί μετά από τρία χρόνια να αλλάξει μια λάμπα, τι άλλο του μένει να κάνει; Να πάρει μια σφεντόνα και να σπάσει και τις υπόλοιπες;
Υ.Γ: To υπογράφει μια αναγνώστρια μας.
«Θεωρώ ότι κάτι πρέπει να γίνει με το χάλι και το θράσος των οδηγών κυρίως των μηχανών όπου σταθμεύουν πάνω στις ράμπες, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε και να θέτουμε σε κίνδυνο τόσο τους εαυτούς μας όσο και τα μωρά μας, περπατώντας στον δρόμο με το καροτσάκι καθημερινά, πόσο μάλλον ένας ανάπηρος που το όχημα του είναι πιο δυσκίνητο από ένα καροτσάκι. Ας μη σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας αλλά και τον συνάνθρωπο μας που ίσως να έχει ανάγκη περισσότερο μια ράμπα παρά η μηχανή μας»
