Τα τελευταία χρόνια (είμαι 81 ετών) έχω αραιώσει τις κοινωνικές μου εμφανίσεις και υποχρεώσεις για πολλούς και διαφόρους λόγους, όχι μόνο λόγω ηλικίας!... Όμως όταν βγαίνω, είτε για χαρούμενες είτε για μη χαρούμενες εκδηλώσεις, προσέχω την εμφάνισή μου, γενικώς. Με το γενικώς δεν εννοώ μόνο τη γραβάτα[1] (ο νοών νοείτω), αλλά και το παντελόνι και το… πουκάμισο, π.χ. δεν πηγαίνω με τζιν στην εκκλησία, ούτε με πουκάμισο έξω από το παντελόνι μου… Δεν είναι δυνατόν να τιμήσεις κάποιον φορώντας… παντούφλες.
Αγαπητοί Αναγνώστες, ήδη πήρατε μια γεύση για την έννοια της λέξεως «τιμή». Τιμάς λοιπόν κάποιον όταν τον συναντάς σωστά ενδεδυμένος (όχι απαραίτητα με γραβάτα). Αλλά για να είμαστε «σωστοί» ας συμβουλευτούμε και τον κ. Γ. Μπαμπινιώτη (Λεξικό για το Σχολείο και το Γραφείο).
«Τιμή», λοιπόν, «είναι το χρηματικό ποσό που πρέπει να καταβληθεί για την αγορά πράγματος ή την παροχή υπηρεσίας». Ακόμη, «τιμή είναι η υπόληψη, η καλή φήμη κάποιου ατόμου». Ακόμη, «τιμή είναι ο σεβασμός προς κάποιον». Τέλος, «τιμή είναι ανεκτίμητο αγαθό που δεν εξαγοράζεται».
Όταν ως παιδιά ρωτούσαμε τους γονείς μας: «Τι να φορέσομε για την τάδε εκδήλωση», η απάντηση ήταν: «Για να τον τιμήσετε, θα φορέσετε ό,τι θα βάζατε αν θα πηγαίνατε στον Βασιλιά»!... (υπήρχαν ακόμη εκείνα τα χρόνια βασιλιάδες).
Και μην ξεχνάτε το δίστιχο: «Η τιμή, τιμή δεν έχει, και χαράστον (αυτόν) που την έχει»!
Κλείνω, επαναλαμβάνοντας την προτροπή μου: «Την κατάλληλη ενδυμασία για την κατάλληλη εκδήλωση».
Καλή ξεκούραση!