Θρυλείται πως ο Απάρτης παρέστη στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του «Αφανή Ναύτη» του στο Βροντάδο στη Χίο τη δεκαετία του ’50, και στεκόταν μετά την τελετή κάπου απόμερα, με το παριζιάνικό του της εποχής εκείνης αμπέχονο, ταπεινός σε μιαν άκρη και σιωπηλός, όταν κατέφτασε ένας
κατενθουσιασμένος Χιώτης, που στον Πρόεδρο ή σε κάποιον άλλον προύχοντα της Κοινότητας απευθυνόμενος, φώναζε: «Μα τι έργο! Τι άγαλμα! Τι αριστούργημα! Οποία τελειότης!» Έκδοση για τους καλλιτέχνες του Μετς και το έργο τους. (Ο Απάρτης πρώτος αριστερά). Κι ο άλλος του είπε: «Έλα να
σου γνωρίσω και τον καλλιτέχνη, λοιπόν, τον γλύπτη του». Και του έδειξε τον Απάρτη. Κι ο ξετρελαμένος με το έργο Χιώτης, κοιτώντας τον Απάρτη από πάνω ως κάτω, απορημένος απεφάνθη: «Έλα, μωρέ, που είναι αυτός ο καλλιτέχνης!» Γιατί δεν το χωρούσε το μυαλό του να πιστέψει πως τέτοια
ανάταση κι ομορφιά έβγαινε από έναν άνθρωπο τόσο οπτικά όχι ανάλογό της.
Φανταζόταν τον γλύπτη το ίδιο πανύψηλο κι εντυπωσιακό με το δημιούργημα των χεριών και της ψυχής του.
Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/thanassis-apartis/ ]