Δοκιμαστικά θα ηχήσουν οι σειρήνες στη Χίο, όπως και σε όλη τη χώρα, στο πλαίσιο της προγραμματισμένης άσκησης «Παρμενίων 2015», την προσεχή Τρίτη, 6 Οκτωβρίου 2015.Συγκεκριμένα, στις 11 το πρωί θα ηχήσουν για 60 δευτερόλεπτα οι σειρήνες (διακοπτόμενος ήχος διαφορετικής έντασης),σημαίνοντας συναγερμό αεροπορικής επίθεσης. Στις 11:05 θα σημάνει η λήξη του συναγερμού με συνεχή ήχο σταθερής έντασης των σειρήνων για επίσης 60 δευτερόλεπτα. Οι ανακοινώσεις ίδιες μονότονες κάθε χρόνο, αλλάζουν μόνον ημέρα και ώρα: Στα πλαίσια της άσκησης Παρμενίων θα χτυπήσουν στις τάδε ώρα (συνήθως πρωί) οι σειρήνες της αεράμυνας σε όλη τη χώρα. Τα δημοσιεύματα που ακολουθούν είναι πάντοτε καθησυχαστικά και καλούν τους πολίτες να αντιμετωπίσουν την άσκηση γενικού συναγερμού με απόλυτη ψυχραιμία, κάτι σα να χτυπούσαν οι καμπάνες στις εκκλησίες.Αλήθεια, γιατί γίνεται αυτή η άσκηση; Τι σημαίνει, ποιόν βοηθάει;Μάλλον την επιβάλλει η δύναμη της συνήθειας για να λένε ορισμένα επιτελικά στελέχη του στρατιωτικού και του κρατικού μηχανισμού της χώρας ότι λειτουργούν by the book.Στ' αλήθεια τι θα συμβεί αν μια μέρα χτυπήσουν οι σειρήνες, σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, όπως είναι η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη;Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Για τους περισσότερους σημαίνει ότι η χώρα δέχεται αεροπορική επίθεση ή ότι τέλος πάντων υπάρχει σοβαρός κίνδυνος.Άρα, το επόμενο λογικό ερώτημα είναι τι κάνουμε τώρα. Στην εποχή του 1940 τα πράγματα ήταν σαφή και οριοθετημένα. Ο πληθυσμός γνώριζε ότι η χώρα βρισκόταν σε πόλεμο, τους είχαν δοθεί οδηγίες και επίσης γνώριζε που υπήρχαν -γιατί υπήρχαν- καταφύγια για να προστατευθεί.Σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει το παραμικρό. Καταφύγια δεν υπάρχουν. Μόνο τα παλιά, τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα και μη λειτουργικά. Προφανώς επίσης, τα καταφύγια που ήταν σχετικά επαρκή για την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη του 1940 αποτελούν ένα ελάχιστο κλάσμα των αναγκών του 2015.Ας αφήσουμε λοιπόν τα καταφύγια καθώς η ανάπτυξή τους ενδεχομένως είναι άχρηστη και ας σταθούμε στις βασικές οδηγίες που θα έπρεπε να έχουν δοθεί στους πολίτες στην περίπτωση που θα χτυπήσουν οι σειρήνες.Δεν υπάρχει καμία τέτοια οδηγία, ούτε καν σε βασικές γραμμές. Για παράδειγμα τι να κάνετε αν είστε στο αυτοκίνητό σας στο δρόμο, τι να κάνετε αν είστε στο σπίτι σας, τι να κάνουν τα παιδιά αν είναι στο σχολείο.Ας το πιάσουμε λοιπόν και ανάποδα. Έστω, ότι μια κυβέρνηση αποφάσιζε να καλύψει αυτό το κενό και οργάνωνε εκστρατείας δημοσιότητας για το τι θα πρέπει να κάνουν οι πολίτες αν χτυπήσουν οι σειρήνες.Η λέξη χαμός είναι μάλλον επιεικής για να περιγράψει τις συνέπειες, επικοινωνιακές και πολιτικές, που θα είχε μια τέτοια προσπάθεια.Άλλοι θα μιλούσαν για προσπάθεια αποπροσανατολισμού, άλλοι θα την κατηγορούσαν για πολεμοκαπηλεία, άλλοι θα έψαχναν για το κρυμένο μυστικό και άλλοι θα άρχιζαν τη σπέκουλα για το τέλος του κόσμου. Τα social media θα την ξέσκιζαν στην πλάκα και τα ΜΜΕ θα έγραφαν τα μύρια όσα.Άρα, λογικά καμία κυβέρνηση δεν θα αποφάσιζε σήμερα να ανοίξει τέτοιο ζήτημα.Και έτσι, επανερχόμαστε στο αρχικό μας ερώτημα: Για ποιο λόγο γίνονται ασκήσεις με τις σειρήνες αφού δεν υπάρχει κανένα απολύτως σχέδιο για τη χρήση τους και τελικά δεν μπορούν και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν