Δεν υπάρχει διαφορά και γι’ αυτό πρέπει να ήμαστε πολύ προσεκτικοί. Είναι βέβαιο ότι το στρατιωτικό κατεστημένο το οποίο πρόσφατα αποσοβήθηκε στην Τουρκία έκανε τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας και περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για να κάνει απόβαση στα νησιά. Τότε οι εκ Δυσμών ‘’εταίροι’’ και οι ‘’φίλοι μας’’ θα παρενέβαιναν για να αποσοβήσουν τα χειρότερα για εμάς και συμβιβαστικά θα επετύγχαναν τα χείριστα. Έτσι συνέβη και τότε με τα Ίμια που από Ελληνικές βραχονησίδες μετά την Τουρκική ένοπλη παρέμβαση έγιναν σε πρώτη φάση ‘’ουδέτερες’’, χωρίς το δικαίωμα να υψώσουμε εκεί σημαία Ελληνική.
Ένα στρατιωτικό κατεστημένο στην ‘’φίλη’’ γείτονα θα ήταν επιθετικό γιατί από την φύση του το όπλο είναι πολεμοχαρές και ο στρατιωτικός Κεμαλισμός έχει την επεκτατική ιδεολογία του και την δείχνει καθημερινά. Οι καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου δείχνουν τις τάσεις και την διάθεση των θερμοκέφαλων αξιωματικών του Τουρκικού ναυτικού κα της αεροπορίας, όμως ας μην επαναπαυόμαστε στην τάχα Τουρκική δημοκρατία που φιμώνει τα Μ.Μ.Ε. και τους αντιφρονούντες και πληρώνει τους θαλαμηπόλους των τουριστών με τα τουριστικά φιλοδωρήματα. Η ιστορία διδάσκει ότι επιχειρήθηκε πολλάκις να προωθηθούν στην Ευρώπη το προαιώνιο όνειρο των Τούρκων να προωθηθούν δυτικότερα δεν έσβησε και την σκυτάλη πήρε μετά τους στρατιωτικούς η πολιτική απολυταρχία. Αν συμβουλευτούμε την ιστορία μας θα μάθουμε ότι για πολλά χρόνια προμαχώνας της Ευρώπης για τους Τούρκους ήταν το βυζάντιο πίσω από το οποίο η Δύση δημιουργούσε εν ειρήνη πολιτισμό. Η εμφάνιση της καπιταλιστικής φάμπρικας, του σιδηρόδρομου και των ατμόπλοιων κατάργησε την φεουδαρχία στην Δύση και δημιούργησε ισχυρότερες οικονομίες από αυτήν της φεουδαρχικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη. Δεν είναι τυχαίο που ταυτόχρονα με την Ελληνική επανάσταση του 1821 έγινε ένας αριθμός επαναστάσεων άλλων κρατών της Αυτοκρατορίας. Δεν είναι τυχαίο που θρασύτητα και ανερυθρίαστα οι απλοί Τούρκοι πολίτες πανηγυρίζουν ανερυθρίαστα κάθε χρόνο την επέτειο της άλωσης και είναι σαν να κατακτούσαμε εμείς το Παρίσι που δεν μας ανήκει και να πανηγυρίζουμε για τον ‘’άθλο’’ μας. Το νέο Θεοκρατικό κράτος του Ερτογάν είναι εξ ίσου απειλητικό και βίαιο με το στρατιωτικό κατεστημένο .
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο λαός έχει στο γονίδιό του την επιθετικότητα και την ωμή βία ασχέτως αν τον κυβερνούν πολιτικοί ή στρατιωτικοί, ‘’Τι να μας φάει γάιδαρος και τι να μας φάει λιοντάρι’’ όλοι οι πάνθηρες την ίδια μούρη και τα ίδια δόντια έχουν και μας πετσόκοψαν αρκετές φορές γιατί δεν είμαστε προσεκτικοί.