Ήμουν δεν ήμουν 13 όταν πηγαίνοντας σινεμά διαπίστωσα πως δεν διάβαζα καλά τα γράμματα των υπότιτλων σε μια ξένη ταινία. Μάλιστα τη θυμάμαι κιόλας. Ήταν η «Κουκαράτσα», ένα γουέστερν εποχής. Και αφού δεν έβλεπα καθαρά, τι χρειαζόμουν; Τι άλλο από γυαλιά. Μόνο που, όπως έγραψε ο αγαπητός παλιός συνάδελφος και φίλος Αντώνης Μοσχούτης από τη Σύρο, τω καιρώ εκείνω ανάμεσα στις κατηγορίες των παιδιών που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της πλειοψηφίας τους δεν ήταν «κανονικά» ή ήσαν ελαφρώς... χαλασμένα ήταν και ο γυαλάκιας μυωπία. Και η κοροϊδία έπεφτε σύννεφο, θα προσθέσω εγώ. «Αν ο... «γυαλάκιας μυωπία»... έπαιζε και σε άλλη κατηγορία π.χ. ήταν και παχύσαρκος τα πράγματα, τότε, δεν ήταν καθόλου εύκολα γι' αυτόν. Ξέρουμε πως τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά με άλλα που έχουν μια ιδιαιτερότητα, καθώς τα χαρακτηρίζει ο αυθορμητισμός, η έλλειψη τακτ και διακριτικότητας». Και ήταν βέβαια και άλλες εποχές από τις οποίες απουσίαζε παντελώς το τακτ και ο σεβασμός του άλλου. Μάλιστα ένα κοριτσάκι μια φορά μου είπε με ειρωνικό τόνο: «Αγάπη μου λατρεία μου, γυαλάκια μυωπία μου». Ε, δεν έπεφτε ο ουρανός να με πλακώσει;
Μάλιστα μια φορά που επέστρεψα νευριασμένος από το σχολείο τα «πέταξα» πάνω σε έναν καναπέ, αλλά στη συνέχεια το ξέχασα και κάθισα πάνω τους και τα έσπασα. Και να και άλλα νεύρα κι άλλα κλάματα.
Και συνεχίζει ο Αντώνης: Μην λησμονείς πως τω καιρώ εκείνω, όχι μόνον οι διοπτροφόροι και ιδιαίτερα αυτοί της μικρής ηλικίας ήσαν κουκιστοί, αλλά και τα γυαλιά όρασης (σκελετός και κρύσταλλα) δεν είχαν την καλαισθησία που έχει προσφέρει η σημερινή τεχνολογία.
Μιλάμε για κάτι σκελετούς γεροντίστικους και κάτι κρύσταλλα ωσάν πατομπούκαλα. Άντε με τέτοια γυαλιά όρασης να μην είσαι αντικείμενο κοροϊδίας και πρόγκας. Το σημαντικότερο ήταν πως το όνομά σου έμπαινε σε δεύτερη μοίρα μιας και το επισκίαζε το παρατσούκλι σου. Ήσουν ο «γυαλάκιας μυωπία».
Όμως από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει σημαντικά. Οι σκελετοί οράσεως έχουν γίνει πλέον κομψοτεχνήματα, τα κρύσταλλα όρασης εξαιρετικά λεπτά και φινετσάτα. Το σημαντικότερο όλων όμως, και διαπιστωμένο, είναι ότι έχουν αυξηθεί οι μύωπες. Αν λάβουμε υπόψιν μάλιστα πως μεταφορικά «μύωψ» αποκαλείται αυτός που είναι ανίκανος να καταλάβει τις απώτερες αιτίες ή τα απώτερα αποτελέσματα των πράξεών του καταλήγουμε στο συμπέρασμα του ότι η πλειοψηφία πλέον είναι «γυαλάκιας μυωπία»...
Του Δημήτρη Φρεζούλη
