Κάποιες μαρτυρίες ακόμα για τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία του μακαριστού Παντελεήμονος Φωστίνη. Και ναι μεν οι νεκροί δεδικαίωνται και στο τέλος ζήτησε συγχώρεση, αλλά και η ιστορία είναι ιστορία…
***Από τον κ. Παντελή Μικέδη: «Υπηρέτησα μια δεκαετία, σαν παιδί του ιερού, στον μητροπολιτικό ναό της Χίου. Ήταν η ενορία μου, και εκεί λειτουργούσε πολύ ταχτικά. Ήταν ακροδεξιός και αλαζονικός. Ήταν ο τρόμος και φόβος στους ιερείς, ιεροψάλτες, λαϊκούς.
Ήταν δωσίλογος και αυταρχικός. Ακόμη και σήμερα θυμάμαι τον ήχο της ποιμαντορικής ράβδου του, όταν την κτύπαγε στο πάτωμα για να επιδείξει τη δύναμή του και το θέλω του.
Θυμάμαι, ότι φώναζε τακτικά έναν παπά, με πολυμελή οικογένεια, να του πει να μην ασχολείται με γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες στο χωριό του, γιατί θα τον μεταθέσει στα Βορειόχωρα, σε άλλη ενορία. Τελικά ο παπάς, αφού κουράστηκε στο πήγαινε έλα, βγάζει το καλυμμαύκι του, το αφήνει πάνω στο τραπέζι του δεσπότη και του λέει: «Βρες άλλον να βάλεις στη ενορία μου. Εγώ έχω οικογένεια να θρέψω. Δεν πρόκειται να γίνω κλέφτης σαν μερικούς άλλους». Αυτό ήταν… Ο δεσπότης έβαλε νερό στο κρασί του και ο παπάς έμεινε στο χωριό του μέχρι και σήμερα… Και εμείς, λέγαμε στο δεσπότη «και ο Άγιος φοβέρα θέλει».
Ήταν συνεχώς στα Δικαστήρια, είτε με τα μοναστήρια που ακολουθούσαν το παλαιό ημερολόγιο, είτε με λαϊκούς που τον κατηγορούσαν ανοικτά για κακή διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων της Μητροπόλεως.
Ήμουν στη κηδεία του. Και ακούσαμε μαγνητοφωνημένο τον επικήδειο λόγο του- Διαθήκη… Φρικιαστικό, να ακούς ένα πεθαμένο να μιλάει από τα μεγάφωνα την ώρα της εξοδίου ακολουθίας του.
Πάντως ζήτησε συγνώμη και συχώρεση από όλους. Και άφησε όλη την περιουσία του σε διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα.
*** Από τον Δημήτρη Παπασταμάτη: «Ένας εγκληματίας ρασοφόρος, τυπικό δείγμα όλων αυτών που στιγμάτισαν αρνητικά την εκκλησία... Σε αντίθεση με άλλους άξιους ιεράρχες. Και η Χίος μπορεί να είναι υπερήφανη για τον Μητροπολίτη ΣΤΡΟΥΜΠΗ, τον παπά ΞΕΝΑΚΗ και όχι γι' αυτό το βδέλυγμα... Με το αλαζονικό ύφος και όχι μόνο. Τρομοκρατούσε παπάδες και λαϊκούς… Πόσο τον θυμάμαι να ξεφωνίζει τη Μητέρα μου όταν, ως πολύτεκνη, πήγε να του ζητήσει χαρτί απορίας που δεν υπέγραφε ο παπάς της Λέτσαινας. Ούρλιαζε, να πας στη ΕΔΑ να στο δώσει, ο άθλιος ρασοφόρος. Κι αυτό μπροστά στα μάτια μου, ένα φοβισμένο παιδάκι ήμουν».
*** Παντελής Τέττερης: «Ο Φωστίνης έκανε και κάποια έργα για τη δύσκολη τότε εποχή της Ελλάδας μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο (…) Όταν περνούσε για να πάει στον επάνω όροφο του σπιτιού του, ο Δεσπότης πάντα έκανε μια στάση και πάντα είχε ένα καλό λόγο να μας πει, όπως θυμούμαι σαν παιδί. Και επειδή πολλά λέγονταν μετά για περιουσία κ.λπ. θυμούμαι, πάλι σαν παιδί, ότι στην κηδεία του είχε μαγνητοφωνήσει τη Διαθήκη του η οποία ακούστηκε και ό,τι είχε το άφηνε σε φιλανθρωπίες».
*** Βαγγέλης Χαρίτος: «Να μην πούμε ότι ξεζούμιζε τις φτωχές ενορίες εκείνου του καιρού (τι μπορούσε να δίνει ένα εξαθλιωμένο από τον πόλεμο και τον εμφύλιο ποίμνιο; ) για να φτιάξει το "άντρο ακολασίας" που χαρακτήρισε ο Καντιώτης, το τάγμα του Αγίου Παντελεήμονα. Λέγεται μάλιστα πως είχε πιέσει τόσο την τότε ηγουμένη του Αγίου Μηνά για να του δώσει και την τελευταία δραχμή του παγκαρίου που έπαθε εγκεφαλικό! Ο "Άγιος" Χίου».
Του Δημήτρη Φρεζούλη
