Aπό τον κ. Αργύρη Ρηγάκη, πρώην πρόεδρο Κοινότητας Πατρικών, τα παρακάτω, όσον αφορά τον διαχωρισμό του Δήμου:
“Κύριε Φρεζούλη καλημέρα, Διάβασα το άρθρο σας με τίτλο "στου κουφού την πόρτα" όπου παραθέτετε απόψεις πολιτών για το θέμα του διαμελισμού του Δήμου.
Σας επισυνάπτω την κατά πλειοψηφία άποψη των εκπροσώπων των κοινοτήτων, από το 2017, όπου σε μονοθεματική συζήτηση προσήλθαμε να την καταθέσουμε στο δημοτικό συμβούλιο. Ο γράφων είχε τον θεσμικό ρόλο του προέδρου της Κοινότητας Πατρικών, του πρακτικογράφου της συνέλευσης, αλλά και αναγνώστη της ανωτέρω απόφασης στο δημοτικό συμβούλιο.
Ένα σχόλιο θα κάνω για εκείνη την ημέρα.
Κινητοποιήθηκαν όλοι οι πολιτικοί -παραταξιακοί- κομματικοί μηχανισμοί ώστε στην εν λόγω συνεδρίαση να παρευρεθούν πρόσωπα που είχαν διατελέσει στο παρελθόν σε θέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και μελλοντικοί επίδοξοι υποψήφιοι, σήμερα κάποιοι είναι κιόλας στη μάχη για τις επερχόμενες εκλογές.
Θα είχε ενδιαφέρον να βρείτε σχετικά βίντεο με τα πρόσωπα και τις τοποθετήσεις.
Η απορία μου τότε ήταν γιατί βρίσκονται σήμερα εδώ άνθρωποι οι οποίοι είχαν διοικήσει άλλες χωρικές οντότητες, με άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία και μέσα, σε άλλες εποχές εν πάσει περιπτώσει και γιατί η άποψή τους, όπως αποδείχτηκε, ήταν τόσο βαρύνουσα.
Νεαρότερος και πιο "αθώος" δεν μπορούσα να αντιληφθώ ότι το μείζον εκείνη την ημέρα δεν ήταν η επίλυση των διοικητικών προβλημάτων που βιώναμε αλλά η προάσπιση του ενιαίου Δήμου με κάθε επιχείρημα.
Το γιατί ας μας το απαντήσουν αυτοί που εισπράττουν από τα Μεστά και κατανέμουν τους πόρους στον Βροντάδο (τυχαία αναφορά οικισμών).
Βέβαια, μπορεί κάποιος να πει ότι έτσι λειτουργεί και το υπόλοιπο κράτος, όμως εκεί υπάρχει, θεωρητικά πάντα, έλεγχος και χρηστή διαχείριση. Εδώ τους πόρους τους κατανέμει ο... γείτονας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Σήμερα, όντας εκτός θέσεων της αυτοδιοίκησης αλλά παραμένοντας ενεργός σκεπτόμενος και υπερήφανος ακόμα για το αυτοδιοικητικό μου όραμα, που απέχει μακράν από το μοντέλο που παρουσιάζεται σήμερα, με θιασώτες και νέους ανθρώπους, έχω να πω ότι ο διοικητικός διαμελισμός δεν θα ήταν απαραίτητος αν
α) υπήρχαν επί τόπου στις ενότητες οι κατάλληλες, πλήρως λειτουργικές και στελεχωμένες υπηρεσίες για την αντιμετώπιση των θεμάτων της καθημερινότητας,
β) ο σχεδιασμός των τοπικών πολιτικών που θέλει και αρμόζουν σε κάθε περιοχή γινόταν χωρικά και έπειτα εναρμονιζόταν συνολικά και
γ) υπήρχε ισότιμη πρόσβαση σε πόρους και εργαλεία ανάπτυξης με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περιοχής του νησιού.
Η απάντηση λοιπόν στην ερώτηση ένας δύο ή τρεις Δήμοι δεν είναι απλή ούτε αντικείμενο μικροπολιτικής.
Σίγουρα όμως η κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία δώδεκα έτη στην περιφέρεια του νησιού επιβάλλει όχι απλά συζήτηση αλλά και τεκμηρίωση, με δεδομένα πλέον, για την ύπαρξη ενός Δήμου.
Είναι ένα πολυσύνθετο θέμα όμως πρέπει να πέσει σοβαρά στο τραπέζι.
Και ας το επιλύσουν όσοι πραγματικά μπορούν. Σε κάθε άλλη περίπτωση φοβάμαι πως ο Δήμος των πολλών άνισων ταχυτήτων θα καταδικάσει μη αναστρέψιμα κάποιες περιοχές.
Με τιμή, Αργύρης Ρηγάκης - Πρώην πρόεδρος Κοινότητας Πατρικών»
Του Δημήτρη Φρεζούλη
