«Γράψε, γράψε»! Η απαίτηση κάποιων φίλων ψαράδων με τους οποίους βρίσκομαι στην «παράγκα» τους στο λιμανάκι… «Βρε παιδιά να γράψω, αλλά για μια ακόμα φορά θα γίνω κακός και θα βρω τον μπελά μου», η απάντησή μου. Και, δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά. Όλα αυτά τα 35 χρόνια στη δημοσιογραφία ξέρετε πόσοι μου έκοψαν την καλημέρα και πόσοι άλλοι με έχουν σκυλοβρίσει γιατί έγραψα; Και τι έγραψα; Αλήθειες, που δεν συμφέρουν όμως σε κάποιους καθώς θίγονται…
Τι με προέτρεπαν να γράψω οι καλοί φίλοι; Για την ασύστολη σπατάλη νερού που γίνεται στο λιμανάκι, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι. Και είναι μια πραγματικότητα καθώς αυτή την απαράδεκτη κατάσταση τη βιώνω καθημερινά όλες τις ώρες της μέρας.
Σπατάλη λοιπόν στο… πλύσιμο σκαφών και βαρκών που δεν έχω καταλάβει και τι νόημα έχει αφού μέσα στη θάλασσα είναι και η αρμύρα, την οποία υποτίθεται καθαρίζουν, είναι στο «πετσί» τους.
Και, καλά, οι δικοί μας, ας πούμε πως είναι φειδωλοί στη χρήση του νερού. Όμως έχουμε και τους… εισαγόμενους, οι οποίοι φέρνουν τις πολυτελείς σκαφάρες τους που δεν ελλιμενίζονται στην Αγία Ερμιόνη και δεν πληρώνουν και λιμενικά τέλη. Τσάμπα, βλέπετε το νερό και κανείς δεν το λυπάται. Και γιατί άλλωστε;
Σε αυτά τα σκάφη, λοιπόν, η σπατάλη του νερού πέφτει σαν καταρράκτης. Συνδέουν τα λάστιχά τους στις βρύσες ανατολικά και δυτικά των προβλητών και αρχίζουν. Και όχι για ένα δυο λεπτά αλλά και για μισή ώρα ακόμα! Τους βλέπω και γυρίζουν τα άντερά μου. Καμιά φορά τους πλησιάζω και τους κάνω παρατήρηση. Κάποιοι με βλέπουν συμπαθητικά (τι μας λέει ο παλιόγερος) αλλά κάποιοι άλλοι έχουν λυμένο και το ζωνάρι τους, ενώ κάποιοι τρίτοι μου λένε ότι Αύγουστος είναι, σε λίγο θα… βρέξει. Κάνεις, που λέτε, την παρατήρηση αλλά και πως την κάνεις; Πέρα βρέχει και στο Αϊβαλί βροντά. Συνεχίζουν απτόητοι.
Σφίγγεται το στομάχι σου και αναρωτιέσαι πού θα πάει αυτή η σπατάλη με δεδομένο το πρόβλημα της λειψυδρίας. Σε λίγο δεν θα έχουμε νερό ούτε στο καζανάκι μας! Το σκάφος όμως επιβάλλεται να πλένεται και μάλιστα με επιμέλεια.
Με την παρότρυνση και του Μικέ τοποθετήθηκαν χτες και κάποια αυτοκόλλητα ότι απαγορεύεται το πλύσιμο των σκαφών. Ποιος θα υπακούσει όμως και ποιος θα ελέγχει την εφαρμογή του;
Και τι μπορεί να γίνει; Είναι ένα ερώτημα. Να κλειστούν οι βρύσες -και είναι και μπόλικες- είναι ακραίο. Όμως, τουλάχιστον θα μπορούσαν να είναι ανοικτές κάποιες συγκεκριμένες ώρες για τις οποίες θα ενημερωθούν οι δικοί μας ψαράδες και να μη βρίσκουν πεδίο ελεύθερο οι εισαγόμενοι. Ή να τοποθετηθούν πίλαρ (συσκευές με κάρτα). Υπάρχει άλλη λύση; ΔΕΥΑΧ και Λιμενικό Ταμείο ας προβληματιστούν!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Η ίδια σπατάλη παρατηρείται και στα ντους στις παραλίες. Θα μπορούσαν να τοποθετηθούν κερματοδέκτες για χρησιμοποίησή τους για ένα ή μισό λεπτό; Και αν για φέτος ίσως είναι αργά, ας τα προγραμματίσουν για του χρόνου.
