Σαν σύντομο ανέκδοτο ακούγεται ο τίτλος Κλειστή Ελεγχόμενη Δομή (Κ.Ε.Δ.) Αλλοδαπών Χίου, όπως έχει εδώ και αρκετό καιρό μετονομάσει την π. ΒΙ.ΑΛ. το υπουργείο Μετανάστευσης & Ασύλου. Σε ένα χώρο που του παραχωρήθηκε προσωρινά, του έγινε έξωση όταν ολοκληρώθηκε ο χρόνος παραχώρησης αλλά με συνεχείς μονομερείς αποφάσεις παρακάμπτει τη δικαστική απόφαση και παρατείνει την παραμονή της δομής μέσα σε ένα χωριό και στο κέντρο των Καμποχώρων που δεινοπαθεί.
Μια δομή που έχει είσοδο με φύλακες αλλά και τουλάχιστον άλλες έξι εισόδους – εξόδους ανοιχτές και αφύλακτες. Έτσι οι ολοένα αυξανόμενοι πρόσφυγες και μετανάστες περιφέρονται στα γύρω χωράφια, που άλλοτε καλλιεργούνταν συστηματικά, ανάβουν φωτιές στην προσπάθειά τους να ψήσουν φαγητό, κάνουν την «ανάγκη» τους, αφήνουν περιττώματα και σκουπίδια οικειοποιούμενοι έτσι τις περιουσίες των Χαλκούσων, μην αντέχοντας προφανώς τις συνθήκες της δομής.
Στο σημείο που βρεθήκαμε για τις ανάγκες του ρεπορτάζ ήταν έντονη και η μυρωδιά από λύματα που επίσης χύνονται εκτός δομής, μέσα στα χωράφια.
«Μάλλον εμείς είμαστε οι πρόσφυγες στον τόπο μας», δηλώνει αγανακτισμένος ο πρόεδρος της Κοινότητας Χαλκειούς, Νίκος Κουτσουράδης, που προσπαθεί να κινητοποιήσει κάθε αρμόδιο ώστε τουλάχιστον, με τις κλιματολογικές συνθήκες που αναμένονται φέτος, να μην καούν.
Το κράτος βέβαια υποχρεώνει υπό την απειλή προστίμων τους ίδιους τους ιδιοκτήτες να καθαρίζουν τα χωράφια τους, τι γίνεται όμως σε αυτή την περίπτωση που το κράτος διατηρώντας την εν λόγω δομή τους τα έχει αχρηστεύσει; Από τους 14 κατ’ επάγγελμα αγρότες του Χαλκειούς μόνο 4 συνεχίζουν να βιοπορίζονται από τη γεωργία, αφού όσοι είναι σε ικανή απόσταση από τη δομή δεν προλαβαίνουν ποτέ να πάρουν τη συγκομιδή του χωραφιού τους. Τους προλαβαίνουν άλλοι… Έτσι τα χωράφια έγιναν ρουμάνια με οργιώδη βλάστηση που σε λίγο θα μετατραπεί στο καλύτερο προσάναμμα.
Κύριε Καιρίδη, κύριε Κικίλια, μην πείτε μετά πως δεν σας προειδοποίησαν…
