"Είναι κάτι παιδιά παιδιά που δεν θα σπείρουν με όνειρα και σιτάρι ελπίδα τη γυμνή την αυγή, που σταλάζει στο αίμα τους κάθε ήλιου κηλίδα ματωμένη πληγή..."
Το απόσπασμα του ποιήματος με τίτλο "Είναι κάτι παιδιά", της Τζένης Συρρή - Χαννάκη, από την τελευταία της ποιητική συλλογή "Αναπαλμοί" του 2022, από τις εκδόσεις Άλφα Πι, μελοποιημένο πρόσφατα από τον Μανώλη Φύσσα, έδωσε την ώθηση για μία συζήτηση που κινείται ανάμεσα στην ανείπωτη τραγωδία που άφησαν πίσω τους οι διπλοί σεισμοί της 6ης Φλεβάρη, στην Τουρκία και στη Συρία, και στην ποίηση... Σήμερα Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2023 στην εκπομπή "η επικαιρότητα με άλλο μάτι", στην «Αλήθεια TV», στις 8 & 12 το βράδυ (και σε επανάληψη αύριο Τρίτη στις 4 μ.μ.).
Αν και συνταξιούχος εκπαιδευτικός η ίδια, ως μητέρα και γιαγιά συγκλονίζεται από τις εικόνες που προβάλλονται όλες αυτές τις μέρες. Αν και μαθηματικός η ίδια, δεν μπορεί να σκεφτεί με νούμερα...
Ακούγοντας καθημερινά τον αριθμό των νεκρών, των τραυματιών, στη θέση των αριθμών βάζει αγαπημένα πρόσωπα... Στον αντίποδα της παγκόσμιας θλίψης - συγκίνησης από τη διπλή ανείπωτη τραγωδία, η κυρία Τζένη Συρρή - Χαννάκη μιλά για την Ποίηση αν και δεν αποδέχεται την ιδιότητα της ποιήτριας! Μιλά στην Ευγενία Κώττη για τη θέση, ή σωστότερα την απουσία της λογοτεχνίας, της ποίησης, στο εκπαιδευτικό σύστημα που στόχο έχει την εισαγωγή των μαθητών στα Πανεπιστήμια! Για το πώς μια λέξη, ή ένα ασήμαντο στους άλλους γεγονός, μπορεί να την εμπνεύσει.
Να γεννήσει σκέψεις που κρατά στη μνήμη της μέχρι να τις επεξεργαστεί πολύ μέχρι να φτάσουν να γίνουν ποίηση. Ζώντας μέσα στην κοινωνία παρακολουθεί, επηρεάζεται από τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που περνάνε και αυτά μέσα από τις ποιητικές συλλογές της.
Το ποιητικό της έργο έχει αγκαλιαστεί από το αναγνωστικό κοινό, ωστόσο θλίβεται όταν βλέπει ποιητικές συλλογές, σκονισμένες στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Μιλά για την ισορροπία ανάμεσα στην καθημερινότητα και την ποιητική δημιουργία. Την ανείπωτη καταστροφή στις πληγείσες περιοχές και την ελπίδα που γεννάει η αλληλεγγύη ανθρώπου σε ανθρώπου. Μια συζήτηση με "φόντο" τον θρήνο από τους σεισμούς, αλλά και την ελπίδα ότι η Ζωή δεν μπορεί παρά να προχωρήσει... Όπως σκορπάει ελπίδα έστω και μια διάσωση ζωής κάτω από τις πόλεις - ερείπια...
