Πολλοί την λένε οδό Παντιά, αλλά το Παντιάς είναι μικρό όνομα, υποκοριστικό του Παντελής και δεν βγάζει νόημα, έτσι το πιθανότερο είναι ότι η οδός Παντία, αφού εδώ γράφεται με κεφαλαία, δίπλα στην οδό Αγίας Ειρήνης, πήρε το όνομα της από τον διάσημο κατασκευαστή χάλκινων γλυπτών Παντία, που διέπρεψε στο νησί μας τον 4ο π.χ. αιώνα. Ως έργα του αναφέρονται τρεις ανδριάντες Ολυμπιονικών, του Αριστέα του Αργείου, του Νικόστρατου του Ηραίου και του Ξενόδικου του Κώου.
Στην οδό μπαίνουμε από τον πρώην χείμαρρο της Κοντοποδούς, τώρα οδός Αγίας Κυριακής και στρίβοντας αμέσως δεξιά διαπιστώνουμε ότι η οδός είναι αδιέξοδη.
Ένας άσπρος τοίχος από την μια, πρασινάδα από την άλλη, μια είσοδος στολισμένη από πρόσφατο γάμο, μια προειδοποίηση τετράποδης φύλαξης, ένα γιασεμί και η οδός τερματίζεται… άδοξα μπροστά σε μια πόρτα.
Επιστρέφουμε στο οδόστρωμα, όπου και αριστερά παρατηρούμε την πρώτη πινακίδα της οδού Παντία, περπατώντας υπό σκιάν, παρατηρώντας τα απέναντι διώροφα σπίτια, δεχόμενοι την ξεκούραση μιας φιλόξενης πλαστικής καρέκλας, ενώ πίσω μας κάποιος ξεραίνει στον ήλιο αμύγδαλα και σύκα.
Μια βουκαμβίλια από το δεξί μας χέρι, σκιές αριστερά και δεξιά κυρίως από εσπεριδοειδή και αυτοκίνητα από παρκαρισμένα μέχρι παρατημένα. Τα γκαράζ είναι μια λύση, αλλά πόσοι τα διαθέτουν. Και ο συνταξιούχος υποπλοίαρχος Κωνσταντίνος Νικολαδός, που έχει διπλό πάρκινγκ, παραδέχεται ότι ουδείς νόμιμος στη χώρα μας.
Συνεχίζουμε με συνδυασμό γιασεμιών με… ξυλαγγουριές, που στολίζουν αυλές, μέχρι που η οδός διακόπτεται εδώ από ένα χωράφι, που σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων δυστυχώς δεν είναι καθαρισμένο, όπως επισημαίνει η κάτοικος Μαρία Κάκκαρη.
Η Οδός Παντία συνεχίζεται με διώροφες οικίες και μια με δύο γυάλινες λάμπες στην είσοδο, ενώ δεν λείπουν και οι σημαίες αν και το ενδιαφέρον στην περίπτωση μας επικεντρώνεται στο γλυκό Μιλφέιγ της κυρίας Σοφίας Νικολαδού - Φύκαρη, που μας… εμπιστεύεται την συνταγή.
Κατεβαίνοντας από το σπίτι βλέπουμε τον ωραίο διάκοσμο στην πόρτα αλλά και βασιλικούς που αναστήθηκαν από μικρά σποράκια.
Έτσι μικρά ήταν κάποτε και τα δεντράκια που φύτεψε απέναντι από το Ξυλουργείο τον Νικόλαου Κορδή, αφού και αυτό υπάρχει στην οδό, ο συνταξιούχος συνεταιριστικός υπάλληλος Ισίδωρος Στεφανίδης.
Θυμάται το 1975, ότι έκτισε το πρώτο σπίτι στην οδό Παντία και φύτεψε μια καρυδιά και μια ροδιά, που βρίσκονται τώρα απέναντι από το μοναδικό οικόπεδο προς οικοδόμηση στην περιοχή.
Εδώ και με μια πινακίδα ακόμα, που ενημερώνει για το όνομα της οδού μπροστά μας, ένα σπίτι την τερματίζει απότομα, αφού τελικά από την οδό Αγίας Κυριακής ξεκινήσαμε την περιήγηση μας και σε διπλό αδιέξοδο της οδού Παντία «Φτου και… καταλήξαμε»
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - φωτογράφηση: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
