Δύο «χτυπήματα» σε διάστημα μιας εβδομάδας δεν είναι λίγα.
Το ένα προέκυψε από ανακοίνωση της Κτηνιατρικής υπηρεσίας της Περ. Ενότητας Χίου, που ενημέρωσε ότι τελευταίο εξάμηνο κατασχέθηκαν στην αγορά 5 τόνοι ληγμένων ή ακατάλληλων τροφίμων και το άλλο από ρεπορτάζ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που αποκάλυψε την σύλληψη έξι πρατηριούχων υγρών καυσίμων, των οποίων ακινητοποιήθηκαν και τα βυτιοφόρα, για σειρά παραβάσεων, που σχετίζονται με την μη σωστή παράδοση κυρίως πετρελαίου θέρμανσης.
Με δεδομένες αυτές τις εξελίξεις είναι λογικό το ερώτημα του απλού πολίτη και θύματος σε τελική ανάλυση, όλων αυτών των μη σύννομων διαδικασιών, για τα ονόματα των παραβατών.
Εδώ τώρα αρχίζει η μεγάλη συζήτηση, όπως αυτές που κάνουμε στην Ελλάδα, με περίπλοκες αναζητήσεις για απλά θέματα.
Από μια πρώτη θεώρηση το θέμα είναι όντως απλό. Διαπιστώθηκε παράβαση, ποινή και δημοσιοποίηση.
Ποιός όμως είναι σε θέση να ξεχωρίσει τις παραβάσεις; Γιατί άλλη παράβαση είναι βρήκε μια υπηρεσία ακατάλληλα τυριά στο ψυγείο έτοιμα για πώληση και άλλη βρέθηκαν στην αποθήκη ληγμένες κονσέρβες. Όπως επίσης άλλη παράβαση είναι το όχημα μεταφοράς καυσίμων δεν πέρασε από ΚΤΕΟ και άλλη είχε τρίοδη βάνα κλέβοντας στην ψύχρα τους καταναλωτές.
Και όμως, για παράδειγμα, στο θέμα των πρατηριούχων και οι δύο προαναφερόμενες παραβάσεις προβλέπουν ακινητοποίηση οχημάτων.
Αρα ο πολίτης δεν είναι σε θέση να γνωρίζει λεπτομέρειες με σημασία, ούτε είναι αυτή η δουλειά του. Δουλειά των υπηρεσιών είναι να τον προστατεύουν και αυτό ευτυχώς σε ένα βαθμό γίνεται.
Όπως πρέπει να σημειωθεί ότι όπως όλοι οι επαγγελματίες δεν είναι άριστοι έτσι συμβαίνει και με τις υπηρεσίες. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο καταστηματάρχης ή πρατηριούχος υποβάλλει ένσταση στον έλεγχο και σε δεύτερο βαθμό δικαιώνεται.
Συνεπώς ποιός θα κρίνει ποιά ονόματα θα ανακοινωθούν και τι ξεπλένει μετά έναν επιχειρηματία σε περίπτωση λάθους;
Είναι φανερό πως για να μην μας φάει το τέρας του λαϊκισμού ο νομοθέτης θεώρησε όλες αυτές και άλλες διαδικασίες «προσωπικά δεδομένα» τα οποία προστατεύει, μέχρι την τελεσιδικία.
Εδώ τώρα υπεισέρχεται ο παράγων Ελλάδα. Διότι σε μια κανονική χώρα πιάνεται επ’ αυτοφώρω ο πρατηριούχος αντί να αδειάζει το πετρέλαιο στο ντεπόζιτο του καταναλωτή να το… μεταδιάζει στο βυτιοφόρο του, κατηγορείται και σε έξι μήνες το πολύ η περίπτωση του έχει εκδικαστεί και στον πρώτο και στον δεύτερο βαθμό.
Σ’ αυτές λοιπόν τις κανονικές χώρες θα βγούν τα Μέσα ενημέρωσης και θα θυμίσουν απλά την περίπτωση και θα ανακοινώσουν την Δικαστική απόφαση με ονοματεπώνυμο.
Τώρα πως θα γίνει αυτό στην Ελλάδα, που βρισκόμαστε ακόμα στην ανάκριση του… Τσουκάτου για τα «πάμπερς» (πάλι καλά που ζεί, καλά να είναι ο άνθρωπος) ή στη χώρα που ακόμα δεν βγήκε απόφαση για την δολοφονία του Φύσσα ή στη χώρα, που αν αραδιάζουμε τώρα παραδείγματα δεν θα τελειώσουμε ποτέ;
Αρα για να καταλήξουμε κάπου, οι πολίτες ζητούν ονόματα από το… χώρο Ελλάδα, γιατί χώρα δεν είναι.
Απλά το παίζουμε και καλά κάνουμε Ευρωπαίοι στην διαφύλαξη προσωπικών δεδομένων αλλά έχουμε φτιάξει ένα τέτοιο πλαίσιο πολυνομίας και βραδύτητας στην απονομή Δικαιοσύνης, που στην ουσία όταν φτάσει η ώρα απονομής της να έχουν πάει στον άλλο κόσμο οι διάδικοι.
Φτιάξαμε δηλαδή ένα… χώρο που είναι η χαρά του παραβάτη, αφού και κλέβει και τα στοιχεία του προστατεύονται.
Βεβαίως στις μικρές κοινωνίες τα πράγματα απλοποιούνται, τα νέα κυκλοφορούν ευκολότερα και λεπτομέρειες μαθαίνονται γρηγορότερα. Εδώ όμως καιροφυλαχτεί και η άδικη συκοφαντία κάποιου αθώου.
Όπως και νάχει ας είμαστε υποψιασμένοι. Εύκολο να απαιτούμε ονόματα αλλά ευκολότερο ακόμα είναι να καταλάβουμε, να συνειδητοποιήσουμε σε τι… χώρο βρισκόμαστε.
Υ.Γ. Επιτέλους βρέθηκε ένας Εισαγγελέας και είπε όχι στην αποφυλάκιση Κουφοντίνα.
Μη χαίρεστε, η υπόθεση θα εξεταστεί από… υψηλότερα κλιμάκια.
