Κατ’ αρχήν να ευχηθούμε στο παλληκάρι να σηκωθεί ξανά όρθιο και να είναι υγιές.
Μετά να κάνουμε στο σταυρό μας, που στο Νοσοκομείο υπάρχουν καλοί και… βιδωμένοι γιατροί και μια τέτοια περίπτωση είναι ο Νευροχειρουργός Δημήτρης Δρόσος.
Μετά να συστήσουμε στα παιδιά με τα πατίνια να τα χρησιμοποιούν μέρα και μόνο μέσα στην πόλη και τελευταίο και καλύτερο, να λέμε δόξα τω Θεώ που υπάρχουν… κάμερες.
Αντιλαμβάνεστε στο μικρό μας χωριό ότι αναφέρομαι στο τροχαίο ατύχημα το βράδυ της Τρίτης έξω από το My market, όπου οδηγός Ι.Χ. στην προσπάθεια του να προσπεράσει δίκυκλο συγκρούστηκε μετωπικά με πατίνι και στη συνέχεια… γκάζωσε και έφυγε.
Το 24χρονο θύμα, ένας φοιτητής που σπουδάζει στο νησί μας, ενώ τις απογευματινές και βραδινές ώρες εργάζονταν, τώρα βρίσκεται στα χέρια των γιατρών του Νοσοκομείου, της τύχης και του Θεού.
Πριν να ρθώ στο ερώτημα του τίτλου και επειδή το τροχαίο έγινε κοντά στα γραφεία μας, σας καλώ αυτή την ώρα να βαδίσετε στην επαρχιακή οδό Χίου – Καρφά, ξεκινώντας από το My market να πάτε στην ΔΕΗ. Μετά το My market ανάβουν ανά 25 μέτρα κάποιοι στύλοι της ΔΕΗ σαν πυγολαμπίδες και μετά ακολουθεί το απόλυτο σκοτάδι. Κάποιοι μεγαλύτεροι σε ύψος μεταλλικοί στύλοι φωτισμού, αυτοί των κόμβων για να συνεννοούμεθα, ανάβουν όποτε το… θυμηθούν, σβήνουν τελείως στην βροχή ή στην υγρασία ενώ ενίοτε και εβδομάδες ανάβουν σωστά, αλλά την… ημέρα.
Ποιός δίνει σημασία για όλα τα παραπάνω; Ο… κανένας.
Το παλληκάρι με το πατίνι είχε πάνω φωτισμό, είχε δε, όσες φορές τον είχαμε δεί και φακό πάνω στο κεφάλι του, όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά από την ώρα που οι δρόμοι δεν φωτίζονται. Άρα για να σταματήσουμε να σκοτωνόμαστε, που να πάρει και να σηκώσει, ας λύσουμε επιτέλους τα στοιχειώδη. Να φωτίσουμε σωστά τους καρόδρομους μας.
Και τώρα θα σας παρακαλούσα να ρθούμε στον προβληματισμό του τίτλου.
Αν το ατύχημα γίνονταν στον Περιφερειακό, τι ώρα θα βρίσκαμε το παλληκάρι και πως θα πιάνονταν το άλλο το… παλληκάρι, που σηκώθηκε και έφυγε και δεν είναι το πρώτο, ούτε θα είναι πιστέψτε με το τελευταίο;
Και εδώ αρχίζουν τώρα τα παλαβά. Όλες οι κάμερες ασφαλείας των καταστημάτων είναι «παράνομες» με την έννοια ότι κανονικά για να τοποθετηθούν πρέπει να δώσει άδεια η αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων αυτή που λέει ότι τον λεβέντη, που εγκατέλειψε το παλληκάρι στην άσφαλτο και έφυγε εμείς πρέπει να το γράφουμε με τα αρχικά του και όχι με το ονοματεπώνυμο του, γιατί αλλιώς θα πάμε μέσα… εμείς και όχι αυτός.
Κανονικά λοιπόν για να μπούν οι κάμερες πρέπει να δώσει… άδεια η εν λόγω αρχή, δηλαδή φέξε μου και γκρεμοτσακίστηκα.
Και στον τομέα λοιπόν αυτό η χώρα απλώς πουλάει τρέλα. Οι μεν κάμερες είναι… ψιλοπαράνομες, η δε Αστυνομία καταφεύγει σ’ αυτές και έχει τον δράστη και δεκάδες άλλους δράστες δεκάδων παρανομιών στο πιάτο.
Άντε λοιπόν να δούμε κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη πόσους αιώνες θέλουμε για να γίνουμε κανονική χώρα, δεχόμενοι ότι η ύπαρξη καμερών ούτε μπορεί να είναι αντικείμενο αμπελοφιλοσοφικών συζητήσεων και… αρχών, ούτε να ενοχλεί κανέναν από την ώρα που δεν έχει τίποτα να κρύψει.
Υ.Γ. Εννοείται ότι στον Περιφερειακό και χωρίς κάμερες καταγραφής το… παλληκάρι που κόντεψε να σκοτώσει το παιδί δεν θα το έβρισκε κανείς.
