Λογικά μια επίσκεψη Υπουργού απαιτεί προετοιμασία.
Κοντολογίς, τι να πας να κάνεις στη Χίο, όταν στο μοναδικό της Νοσοκομείο δεν λειτουργεί στην ουσία ολόκληρο τμήμα, το "Ακτινολογικό", ελλείψει γιατρών;
Τι να πας να κάνεις όταν με τοπικές θυσίες και δωρεές, επιτέλους, το μοναδικό Νοσοκομείο του νησιού απέκτησε αίθουσα χημειοθεραπείας αλλά η Πολιτεία δεν στέλνει ογκολόγο;
Για ποιο λόγο να πάει ένας υπουργός Υγείας σε ένα νησί, που δεν λειτουργεί σε αυτό δεύτερο ασθενοφόρο(!) ελλείψει προσωπικού, αν δεν ανακοινώσει προσλήψεις… ΧΘΕΣ… και επιτόπου λύση του προβλήματος;
Ο κατάλογος φυσικά είναι μεγαλύτερος και το πρόβλημα έχει μια καίρια πολιτική αδυναμία. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με άλλη μια Κυβέρνηση, που δεν αντιλαμβάνεται το αυτονόητο. Ότι υγεία με… τσιπιές δεν γίνεται. Ούτε με γιατρούς, που αμείβονται με μισθούς… Ουγκάντας, ούτε με προσωπικό, που για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, έχει να δει άδεια από τότε που γεννήθηκε αυτό το δικαίωμα.
Δεν μιλάμε λοιπόν γι’ αυτά, δεν μιλάμε για τα «χοντρά» που απαιτούν αλλαγή πολιτικής και φιλοσοφίας. Μιλάμε για τα «ψιλά», τα καθημερινά, αυτά που μας ταλανίζουν.
Και αναρωτιόμαστε φωναχτά, αν σήμερα ο κ. Πλεύρης δεν έρχεται στη Χίο για να τα λύσει τι έρχεται να κάνει, του λείπει η… εκδρομή;
