Πατρίδα δεν είναι μόνο το χώμα είναι και οι μνήμες.
Και όσο αυτές είναι ζωντανές, ζούμε και εμείς μέσα από ευχές όπως αυτές που ακολουθούν.
Τις υπογράφει Φάρου βαρβασίου.
Ευχόμαστε σε όλους και όλες σας μια ευτυχισμένη καινούργια χρονιά γεμάτη υγεία, προσωπική ευτυχία και επαγγελματική επιτυχία.
Σας στέλνουμε τις ευχές μας, που συνοδεύονται από μια ιδιαίτερη φωτογράφιση και καταγραφή. Πρόκειται για το κεντρικό πηγάδι της περιοχής του Βαρβασίου, εντός του Ιερού Ναού του Αγίου Χαραλάμπους από όπου έπαιρνε νερό, όλος ο παλιός προσφυγικός συνοικισμός.
Η καταγραφή αυτή συναντά και ένα έθιμο που συνδέει την Πρωτοχρονιά με τις πηγές του νερού και πρόκειται για καταγραφή από πρόσφυγα του χωριού της Κάτω Παναγιάς. Υπάρχουν στα επισυναπτόμενα κείμενα που ευχόμαστε να βρείτε ενδιαφέροντα.
Το σκηνικό της φωτογράφισης "έστησε " η Καίτη Χούλη. Οι Ερατώ Μπουλαζέρη και η Μαρία Ραπτοπούλου είναι τα κορίτσια στο πλάνο. Η φωτογραφία είναι του Κώστα Φύσσα για το αρχείο του Φάρου Βαρβασίου.
Απόσπασμα από τις καταγραφές της κ. Κικής Γουρλή – Λιτσάκη με τίτλο :
Τρόπος Ζωής – Έθιμα Μικρασιατών στο προσφυγικό Βαρβάσι
[…] Οι μικρές αυλές άστραφταν από τον ασβέστη και μοσχοβολούσαν τα γιασεμιά και οι βασιλικοί. Φύτεψαν συκιές για να θυμούνται την Πατρίδα.
Απαραίτητες και οι κληματαριές, μικρασιατικό στοιχείο.
Και το πότισμα αυτών γινόταν με νερό που κουβαλούσαν, συνήθως γυναίκες, από τα κοινόχρηστα πηγάδια, πέντε πηγάδια είχαμε.
Γλέντι για τις κοπέλες το πηγάδι. Αφορμή να βγουν έξω, όλο και κάτι και κάποιον θα έβλεπαν. Άλλωστε ο απογευματινός καφές, αναμεμειγμένος με κριθάρι ή ρεβύθι, απαιτούσε κρύο νερό απ’ το πηγάδι […].
Από αφηγήσεις Μικρασιατών Α’ γενιάς, το έθιμο των γλυκών στις πηγές ανήμερα Πρωτοχρονιάς. Προσαρμογή Καίτη Χούλη.
«Χαράματα εσηκόνουνταν στην Πατρίδα, να πιάσουνε τη ζύμη κι απέ ν’ αρχίσει το τηγάνισμα τ΄ ατέλειωτο, τα μπερεκέτια της Ανατολής, να γεμίσουν οι ταβάδες και τα σινιά λουκουμάδες με το μέλι χρουσοί σαν τα φλουριά για το καλό του χρόνου.
Γιατί τότες τζάνεμ, τα Χριστούγεννα που ήτονε νήστεια, επηένανε στην εκκλησιά, γλυκά ενήχενε. Μα τ’ Αγιού Βασιλιού κάθε σπιτικό φορτώνουνταν μ’ ούλων των λογιών τα γλυγούδια! Κι οι κόρες σαν έβγαινε η πρώτη τηγανιά την επηένανε για στη βρύση, για στο πηγάδι για να καλοπιάσουνε τις καλές κιουράδες και να ρέει ούλη τη χρονιά το νεράκι του Θεού αστέρευτο και γλυκό σαν μέλι!»
