Η Αγία Ματρώνα, που έζησε τον 14ο αιώνα, μόνασε στην Κατάβαση και στην Μ. Διδύμα.
Εορτάζει στις 20 Οκτωβρίου και ένας από τους Ναούς αφιερωμένους στο όνομα της υπάρχει στα Γιαλούρικα.
Αυτός έδωσε και το όνομα της στην μικρή οδό, που αρχίζει κατηφορικά από την Μεγάλου Αλεξάνδρου, που είναι η κεντρική οδός της συνοικίας.
Η πινακίδα της οδού είναι στερεωμένη με… πέτρες, είναι στενή για Ι.Χ. βατή μόνο σε πεζούς και δίκυκλα και στην περίπτωση μας «φυλάσσεται» από την Λούνα, ένα μικρό σκυλάκι μιας φίλης μας, που ήταν ιδιαίτερα φιλόξενη αλλά… ακατάδεκτη στον φακό.
Αριστερά μας ένας άσπρος τοίχος, ένα παλιό κτίσμα, σκαλοπάτια που διευκολύνουν την κάθοδο, ένα αδιέξοδο στενό, άλλο ένα με επίσης ένα παλιό σπίτι και διάβα από πελεκανιές και στην στροφή πριν προβάλει η θάλασσα στο βάθος, η αντίθεση του παλιού με το νέο με μια τριώροφη κατοικία στην γωνία, με άλλο ένα διάβα προς τα χωράφια και μια μπλέ βέσπα αντίκα του Φίλλιπου Κιτριλάκη, που υπερηφανεύεται ότι την έχει από το 1966 και δεν την αλλάζει με τίποτα.
Στρίβουμε στην στενή οδό Αγίας Ματρώνας, σε σκηνικό, που μάλλον παραπέμπει σε χωριό, και μπροστά μας ανοίγεται η πλατεία της περιοχής, σημείο που φτάνουν Ι.Χ.
Η Αναστασία Τσάκαλη, μας εξηγεί την ησυχία της οδού ενώ ο Χρ. Τσάκαλης, πιο πρακτικός θα επιθυμούσε να υπάρχει πρόσβαση σε ασθενοφόρο ή Πυροσβεστικό όχημα.
Κατεβαίνουμε τα βαμμένα σε μπλέ χρώμα σκαλοπάτια για να οδηγηθούμε στην μικρή Εκκλησία, αλλά παρατηρούμε ότι άλλο ένα διάβα οδηγεί προς το βάθος , όπου η Μαρία Κιτριλάκη θυμάται την εποχή, που αυτές ακριβώς οι διαβάσεις ήταν οι μοναδικές προσβάσεις της περιοχής.
Οδηγούμαστε ανηφορικά πάλι στην Εκκλησία, που κτίστηκε το 1965, ενώ αριστερά της υπάρχει μια αφιερωματική στήλη στους δωρητές της. Η ίδια ενώ εξωτερικά φαίνεται μικρή εσωτερικά είναι μεγαλύτερη και ιδιαίτερα, προσεγμένα λιτή.
Ανεβαίνομε ξανά στην οδό από την Εκκλησία, πίνουμε ένα καφεδάκι στην φιλόξενη βεράντα της κυρίας Αναστασίας και συνεχίζουμε στο διάβα της οδού Αγίας Ματρώνας, που σαφώς εδώ έχει αγροτικό χαρακτήρα.
Ντοματιές φυτεμένες, τοίχοι με μπλέ λουλούδια, μια ανηφορική παράκαμψη και στο βάθος η Εκκλησιά της Παναγίας Βοήθειας από την μια και η θάλασσα από την άλλη.
Στο Νο 6 ένα διάβα προς τα πάνω και εδώ μια στροφή ολοκληρώνει κατηφορικά και σκιερά την οδό Αγίας Ματρώνας, που από την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου την ξεκινήσαμε και στην ίδια οδό με το ηρωϊκό αυτό αρχαίο όνομα «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
