Ο Κ. Μίχαλος ήταν σημαίνων μέλος της γνωστής για τις ευεργεσίες της οικογένειας Μιχάλου, που οι επαγγελματικές δραστηριότητες ξεκίνησαν με εμπόριο ξυλείας στα μέσα του 19ου αιώνα και επεκτάθηκαν στον χώρο της ναυτιλίας στα τέλη του ιδίου αιώνα. Μεταξύ άλλων δωρεών της οικογενείας ήταν το Μιχάλειο Ορφανοτροφείο, το Εθνικό Στάδιο Χίου, το Κοινοτικό Κατάστημα Θυμιανών, οι εργατικές κατοικίες στην Παναγία Βοήθεια και το Σωφρονιστικό κατάστημα των Φυλακών.
Προφανώς αυτός ήταν και ο λόγος, που ο κεντρικός δρόμος που περνάει έξω από αυτές αφιερώθηκε στο όνομα του.
Στην οδό μπαίνει κανείς ανηφορίζοντας από την Αγία Μαρίνα Εγκρεμού, συναντώντας κατ’ αρχήν ένα αδιέξοδο στενό και συνεχίζοντας με οικίες, μια από τις οποίες έχει ένα καμπανάκι – κουδούνι στην είσοδο.
Συνύπαρξη παλιών και νέων οικιών, μαντρότοιχοι, αποθήκες, ένα σπίτι με μεταλλικό σκελετό, ξανά μια μικρή αδιέξοδη πάροδος και ενώ συνεχίζεται η ανηφοριά διακρίνει κανείς από την βορινή πλευρά ένα χορταριασμένο από την εγκατάλειψη στενό, μια παλιά επίσης εγκαταλειμμένη οικία στη γωνία και το παλιό υδραγωγείο της πόλης, στην κορυφή του οποίου ευτυχώς διασώζεται μια από τις Κρήνες του Συγγρού, που φρόντισε πρώτος για το νερό «τη εαυτού πατρίδι» από το 1875.
Ο γείτονας συνταξιούχος Καθηγητής Φώτης Φραγκάκης, πρόθυμα μας μεταφέρει τις γνώσεις του για την ύπαρξη αυτής της δεξαμενής.
Η οδός συνεχίζεται πάντα ανηφορικά, μια μουσμουλιά προκαλεί με τους καρπούς της αλλά βρίσκεται… ψηλά και εδώ αρχίζει η μικρή οδός Ερμουπόλεως, που ευρισκόμενη καρφωμένη σε… στύλο της ΔΕΗ διαβάζεται και… κυκλικά. ΄
Ένα ερείπιο από την Νοτινή πλευρά κάνει αντίθεση με την θορυβώδη αυλή που φιλοξενεί το 11ο Νηπιαγωγείο και εκείνο άλλη αντίθεση με την είσοδο των Φυλακών, που δεσπόζουν με την… σιωπή τους.
Απέναντι από την είσοδο των Φυλακών αρχίζει η οδός Λέσβου, ενώ η οδός Κ. Μίχαλου συνεχίζεται πάντα ανηφορική με το… εμπορικό της τμήμα, ένα κατάστημα – εργαστήριο Αγιογραφιών, ένα Ξυλουργείο και την Διεύθυνση τεχνικών έργων της Περ. Ενότητας, ενώ αρχίζει πάντα από την Μίχαλου και η οδός Σάμου, απέναντι από μια σκιερή γωνία και μια οικία ωραία διακοσμημένη με σκηνές… κυνηγίου.
Άλλη μια οικία με ελατάκια στην είσοδο, ένα σπίτι… σκαρφαλωμένο στον βράχο απέναντι και μια σχάρα στον δρόμο από την οποία η ανήσυχη και ενεργητική Αγγέλα Χέλιου ειδοποιούσε την ΔΕΥΑΧ, μέχρι που εισακούστηκε, ότι άκουγε από εκεί να τρέχει νερό της υπερχείλισης των δεξαμενών του Δήμου.
Απέναντι ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη ιδιαιτερότητα της οδού Κ. Μίχαλου που είναι ο οικία «παλάτι» του Αγιογράφου Δημήτρη Μιμίδη. Διακοσμημένες γωνίες, πρεβάζια, ταβανογραφίες, μέχρι και μπανιέρες - κήποι, μαρμάρινες διακοσμητικές βρύσες, συνθέτουν μια έκθεση στην ουσία της ψυχοσύνθεσης του καλλιτέχνη, που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η δική του οπτική γωνία, όπως μας την περιγράφει.
Οι ταβανογραφίες σπίτι του εσωτερικά και οι διακοσμήσεις, αποτελούν από μόνες τους ξεχωριστό ρεπορτάζ ή θέμα ή καλύτερα αντικείμενο μελέτης από την Πανεπιστημιακή Σχολή Καλών Τεχνών.
Εδώ με ένα ακόμα παλιό σπίτι στην γωνία ολοκληρώνεται και η οδός Κ. Μίχαλου που από την ανηφόρα της Αγίας Μαρίνας ξεκινήσαμε την περιδιάβαση μας σ’ αυτήν κι στην γνώριμη διασταύρωση του Άγιου Γιώργη Ορφανού με τον Άγιο Σπυρίδωνα «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Εικονοληψία - Φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
