Όσους και αν ρωτήσαμε στην Ταμβάκου Ζωρζή, ουδείς γνώριζε ότι Ζωρζής Ταμβάκος λέγονταν ένας εκ των προκρίτων της Χίου, που απαγχονίστηκαν από τους Τούρκους στις Σφαγές του 1822.
Προς τιμήν του ο Δήμος Χίου ονοματοδότησε μια οδό που ξεκινάει από την οδό Γλύπτη, στο σημείο που αυτή συνεχίζεται ως ανηφοριά με ένα κίτρινο ρεμπαγό και κατηφορίζει άκρως απότομα, ενώ από την μία πλευρά ίσα που χωράει η πρώτη πινακίδα της οδού.
Απέναντι μας δεσπόζει ο λόφος του Αγίου Γεωργίου Ορφανού και δεξιά μας βρίσκεται ένα άχρωμο τεράστιο τοιχίο, από αυτά που κάποια στιγμή πρέπει να τους δώσουμε ένα χρώμα, αν θέλουμε οι δρόμοι της πόλης να μην παραπέμπουν σε… μαντρότοιχους Φυλακών.
Η οδός εδώ στρίβει απότομα αριστερά, ενώ από την μια πλευρά μας πλακώνει ένας υποσταθμός της ΔΕΗ και στην συνέχεια μας συνοδεύουν μεγάλα τοιχία, είτε πέτρινα είτε από μπετόν, όπου μας οδηγεί η είσοδος ενός γκαράζ.
Απέναντι μας βρίσκεται ένα διώροφο σπίτι και ευτυχώς απέναντι του ένα τροχονομικό σήμα απαγορεύει την άνοδο, προστατεύοντας την οδό από ατυχήματα όπως επισημαίνει και ο κάτοικος Αντώνης Αγγουλές.
Η οδός συνεχίζεται κατηφορική ενώ το όνομα του Ταμβάκου Ζωρζή δεσπόζει ψηλότερα και ένα άλλος κάτοικος ο Γιάννης Φύκαρης επισημαίνει την ησυχία, που κάποτε χαρακτήριζε την μικρή αυτή οδό, που εδώ διασταυρώνεται από την διπλή αδιέξοδο Παντία και συνεχίζεται κατηφορικά, μέχρι την τελευταία σηματοδότηση της, πριν το αντάμωμα με τον πρώην χείμαρρο της Κοντοποδούς αφού από την οδό Γλύπτη ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στην μικρή και κατηφορική οδό Ταμβάκου Ζωρζή και στην οδό Αγίας Κυριακής «Φτού και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
