Θα θυμάστε ότι, ίσως κάποτε συνελλήφθη χιώτης περιπτεράς και καταδικάστηκε επειδή πούλησε κροτίδες σε αστυνομικό. Και ξέρετε τι θυμήθηκα; Ότι αρκετά χρόνια πριν οι κροτίδες ή τα «μπομπάκια», όπως τα λέγαμε τότε, δεν πουλιούνταν στο εμπόριο. Έπρεπε να τα φτιάξουμε εμείς τα παιδιά, αλλά και οι μεγαλύτεροι που δεν είχε «πήξει» ακόμα το μυαλό τους και ασχολούνταν, παρά την ηλικία τους, με αυτά. Τα μόνα που πουλιούνταν στο εμπόριο ήταν τα λεγόμενα «αρακαδάκια», τα οποία ήταν τριγωνικά και το χρώμα του χαρτιού που τα περιέβαλε ήταν κόκκινο. Είχαν βέβαια και ένα μικρό φυτιλάκι για να τα ανάβουμε, να τα πετάμε και να περιμένουμε να «σκάσουν»…
Τα «αρακαδάκια» όμως δεν έκαναν μεγάλο θόρυβο και έτσι η μαγκιά ήταν να φτιάξεις «μπομπάκια», όπως αποκαλούνταν οι κροτίδες, που «χαλούσαν τον κόσμο». Και ήταν μια μικρή «επιστήμη» για να τα φτιάξεις. Μπαρούτι, φύλλα εφημερίδας, ένα κουβάρι σπάγγος και ένα φυτίλι ήταν η πρώτη ύλη και μια ιεροτελεστία η κατασκευή τους. Όσο πιο πολύ μπαρούτι περιείχαν και όσο πιο καλά ήταν «δεμένα», τόσο μεγαλύτερος ο θόρυβος που έκαναν. Και δεν ήταν μόνο το μπαρούτι που χρησιμοποιούταν, ήταν και η χλωρική. Μια άλλη εκρηκτική ουσία, πιο δυνατή από το μπαρούτι. Και μάλιστα κάποιοι γέμιζαν και παλιά μεγάλα κλειδιά με αυτό το υλικό και, αφού τα στούπωναν καλά, τα κτυπούσαν στον τοίχο για να προκληθεί η έκρηξη, κάτι που ήταν πολύ επικίνδυνο.
Η προετοιμασία ξεκινούσε από την αρχή της Σαρακοστής και κρατούσε μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα. Και φυσικά στόχος και σκοπός ήταν ο δυνατότερος θόρυβος που θα ακουγόταν. Ήταν μεγάλη «μαγκιά» όλοι να μιλάνε για σένα, τρομάρα σου. Το κακό ήταν ότι είχαμε και πολλά ατυχήματα που κόστισαν ακριβά ως προς τη σωματική ακεραιότητα κάποιων. ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
