Είμαι η Άρτεμις Πίττα, δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Πυργίου. Η διακονία της εκπαίδευσης σε παιδιά πυρόπληκτων αγροτών (αλλά όλο και συχνότερα ανέργων Γονέων- νεομεταναστών από Αθήνα - διαλυμένων μονογονεϊκών οικογενειών) και η κλήση για δράση πολιτική είναι όψεις του ίδιου νομίσματος! Είναι, και οι δύο, πλευρές μιας αρετής που μικρή αντίκριζα στον ναυτικό πατέρα μου ο οποίος είχε τη σφραγίδα της θείας δωρεάς να φροντίζει όλους μας και τους Συντρόφους στη Θάλασσα χωρίς να περιμένει ανταπόδοση. Θυμάμαι πάντα με συγκίνηση την αγόγγυστη για πολλά χρόνια φροντίδα του κατάκοιτου παππού.. Ως μια μεγάλη τέχνη φροντίδας βλέπω την πολιτική! Μια τέχνη που δημιουργεί τους όρους και το πλαίσιο για να ζήσουμε τα λίγα χρόνια που έχουμε στη διάθεσή μας πάνω στη γη.
Μετά από αυτά που έχει περάσει η πατρίδα, με κάμποσους, ακόμα και δημάρχους στα κελιά της φυλακής, είμαι βέβαιη ότι όλες οι πολιτικές παρατάξεις εννοούν, συναισθανόμενες το ύψιστο καθήκον για τη σωτηρία της πατρίδας, να μην είναι μέσα ιδιωτικού πλουτισμού και υπεξαίρεσης του κράτους. Μόνη τους μέριμνα πρέπει να είναι εκείνη η οργάνωση της κοινωνίας ώστε να μπορούμε ως πολίτες να απολαμβάνουμε μια κατά το δυνατόν ήρεμη και αξιοπρεπή καθημερινή ζωή.
Υπάρχουν σήμερα στο νησί δύο μεγάλες πλάνες που αντιμαχόμαστε!
-Η μία πλάνη, συνδεμένη με επαναστατικές ουτοπίες και ατελείωτα ευχολόγια, ουδέποτε κοστολογημένα, προσπαθεί να εντυπωσιάσει με βαρύγδουπες και εξεζητημένες κενολογίες, με ωραιοποιημένες κοινοτοπίες που με μαγικό τρόπο ζητούν να αναιρέσουν δια μίας όλα τα προβλήματα. Αυτή η πλάνη, επεκτείνεται σε χωράφια που ποτέ δεν αφορούσαν τις τοπικές κοινωνίες της πατρίδας και ιδιαίτερα σήμερα! Είμαι πολύ επιφυλακτική κατά πόσο, στην παρούσα φάση της οικονομικής κρίσης, θα πάει η Χίος μπροστά, αν ζητάμε κατάργηση της τήρησης στοιχείων για τους αγρότες, κατάργηση της φορολόγησης, μείωση της τιμής ρεύματος, αύξηση των διορισμών μονίμων υπαλλήλων για τα δημοτικά γραφεία. Δυστυχώς, κάθε τι που είναι οδυνηρά πραγματικό πάντα θα υστερεί έναντι της ουτοπίας και δεν έχω αυταπάτες ότι οι ασυναρτησίες θα παραμένουν ελκυστικές για μια μερίδα συμπολιτών μας. Σαν δασκάλα όμως οφείλω να είμαι αισιόδοξη για τη δυνατότητα του ανθρώπινου γένους να μαθαίνει από τα λάθη του.
- Η δεύτερη και πιο ύπουλη πλάνη : Κάθε δάσκαλος οφείλει να περιορίζει την εξοργιστική ύβρη της υπεροψίας κάποιων κακομαθημένων μαθητών που θεωρούσαν ως κεκτημένο δικαίωμα ότι μόνον αυτοί διέθεταν το χάρισμα. Συνήθως το καταλάβαιναν οδυνηρά όταν έφευγαν από το επαρχιακό σχολείο και έχαναν την πρωτοκαθεδρία να είναι «πρώτοι στο χωριό»… Να πιστέψουμε τα λόγια όσων πολιτικών της Χίου δηλώνουν με προπέτεια ότι μόνον αυτοί μπορούν να αντιμετωπίσουν την σημερινή αναδυόμενη περιπλοκότητα όταν η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και ο Δήμος Χίου καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις στις συμβασιοποιήσεις και αποπληρωμές του ΕΣΠΑ, όταν από το 2002 θα μπορούσε να δοθεί λύση στο ζήτημα διαχείρισης των απορριμμάτων καθώς υπήρχαν οι νέες τεχνολογίες και η χωροθέτηση με επιστημονικά κριτήρια αλλά σκόνταφταν σε λόγους μικροκομματικούς. Είναι οι ίδιοι λόγοι των κακομαθημένων λαϊκιστών που ισχύουν ακόμα και στα «παραμικρά», όπως το κυκλοφοριακό στο Κέντρο της Χίου: προκειμένου να μπει μια τάξη στο χάος που παρατηρείται σήμερα στον χώρο της μη ελεγχόμενης στάθμευσης δεν παίρνουν ξεκάθαρη θέση. Είναι η ίδια υπεροψία που καθοδηγεί και τα μεγάλα ζητήματα, την ασυδοσία και την διαφθορά στη βαθιά περιφέρεια! Από την δημοπράτηση τουριστικών φιλέτων της Κώμης σε στενούς συγγενείς μεγαλοοφειλετών του Δήμου μέχρι και το «αναποδογύρισμα» χωρίς αιδώ των όρων χρηματοδότησης που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στους φτωχούς ψαράδες της Χίου: Για τον απερχόμενο Δήμο Χίου, βρέθηκαν ψαράδες στον Δαφνώνα, όχι όμως στο Λιθί!
Το επίδικο ζήτημα το οποίο έχει αναδειχθεί, στις αρχές του 2014, ως το σημαντικότερο είναι:
- Πώς να αποσπάσεις χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων για να βελτιώσεις το νησί σου; Πώς να εκταμιευθούν ευρωπαϊκά κονδύλια για να κρατηθούν οι νέοι σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο και να απελευθερωθούν κοινοτικοί πόροι που είναι διαθέσιμοι, για να προοδεύσει η Χίος μας; Γιατί, η αλήθεια είναι πικρή! Δυστυχώς, τα χρήματα του χρεοκοπημένου κράτους θα συνεχίσουν για τα επόμενα 5 χρόνια να μην επαρκούν για να προοδεύσει, να αναπτυχθεί η Χίος ώστε να προκύψουν θέσεις εργασίας για τους νέους και τις νέες μας.
Το νέο ΕΣΠΑ, τα καινούργια χρήματα που μας δίνουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, αφορά σε μεγάλο βαθμό τη δημιουργία θέσεων εργασίας/επιχειρήσεων στο νησί. Είναι ένα στοίχημα γιατί επιτέλους «πρέπει να πιάσουν τόπο τα λεφτά»! Οφείλουμε να ακολουθήσουμε τις καλές πρακτικές πετυχημένων Δημάρχων με πολύ διαφορετικές πολιτικές αναφορές όπως η Βέροια της εθελοντικής εργασίας από ενεργούς πολίτες που κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη, η Ιταλική πόλη Ρέντζο Εμίλια με το υποδειγματικό παγκόσμια εκπαιδευτικό πρότυπο και το ζωτικής σημασίας ρόλο των Γονέων σ’ αυτό, η Θεσσαλονίκη του Μπουτάρη, με το «εμπροσθοβαρές» επιχειρηματικό μοντέλο. Γιατί, οι πιο επιτυχημένοι δήμαρχοι είναι συνήθως αυτοί που έχουν το κουράγιο να σκέφτονται ανεξάρτητα και αποτελεσματικά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη τους, να είναι δήμαρχοι όλων των δημοτών. Δυστυχώς το πελατειακό σύστημα τόσων δεκαετιών είχε καθιερώσει μια κατάσταση σύμφωνα με την οποία για να έβγαινε κάποιος δήμαρχος έπρεπε να έχει την υποστήριξη ενός μηχανισμού παρόμοιου με αυτού που υποστηρίζει τους υποψήφιους βουλευτές των κομμάτων, με τους πολιτευτές, την κομματική ψήφο μονοκούκι και τις οικογενειακές ψήφους πακέτο.
Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε ένα Νέο Ενθουσιασμό, την ενθάρρυνση για πρωτοβουλίες καλής κοινωνικής συμπεριφοράς, τη βελτίωση, εν μέσω δεινής κρίσης, της δημόσιας εκπαίδευσης με την αύξηση ευκαιριών και ταυτοχρόνως με μια μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Ό,τι κάνουμε για τη διοίκηση της πόλης να έχει στόχο μια καλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά μας. Η προσφορά στα παιδιά και στους γονείς καλύτερων ευκαιριών για την παιδεία πρέπει να είναι προτεραιότητα κάθε Δημοτικού διαμερίσματος της Χίου. Το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι να αυξηθεί η υπευθυνότητα στο εκπαιδευτικό σύστημα και να μειωθεί η γραφειοκρατία όπως το έδειξε το πρωτοπόρο στο πανελλήνιο παράδειγμα του συλλόγου «Αλλήλων Ένεκα» του Χιώτη Λεωνίδα Πυργάρη με το δωρεάν φροντιστήριο . Χρειαζόμαστε μια Νέα χρηστή Δημοτική διοίκηση, με αποτελεσματικότητα, χωρίς την κακοδαιμονία της αδιαφάνειας που μαστίζει ακόμα ορισμένους δήμους όπως απέδειξε το τραγικό ατύχημα του Λούνα-Παρκ . Μια νέα Δημοτική αρχή στην οποία η διαφάνεια να είναι η πιο σημαντική επιδίωξή της: Γιατί, όταν μέσα από το Πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» μαθαίνουμε ακόμα και για προμήθειες νερών σε γραφεία Υπουργών να μην μπορούν οι Δημότες να ενημερώνονται κάθε μήνα για την πρόοδο των έργων της περιφέρειάς τους;
Είναι αλήθεια ότι τα προηγούμενα κοινοτικά κονδύλια, με τη μορφή του ΕΣΠΑ, σχεδιάστηκαν πολύ πριν την κρίση. Από την εμπειρία υλοποίησης των προηγούμενων προγραμμάτων προκύπτει ότι όπως σε μεγάλο αριθμό δήμων έτσι και στο Δήμο Χίου η παρακολούθηση των διαχειριστικών και όχι μόνο, απαιτήσεων τους ήταν πολύ δύσκολη όχι μόνο λόγω έλλειψης τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού και εμπειρίας αλλά εξαιτίας πελατειακών λογικών. Το καινούργιο ΕΣΠΑ, καλείται να υποκαταστήσει όλη τη Δημόσια Διοίκηση και αυτό δίκαια θα εγείρει στο προσεχές μέλλον υποψίες για αυταρχισμό και έλλειψη Δημοκρατίας. Πιστεύω ότι η δυνατότητα του καινούργιου, άκρως ανταγωνιστικού, ΕΣΠΑ να έχει θετικό πρόσημο είναι η εκπλήρωση της εκ των προτέρων δέσμευσης που πρότεινε μόνο ο υποψήφιος Δήμαρχος, Μ. Βουρνούς, ότι :
-θα εξασφαλίσει την ισότιμη συμμετοχή στις διαδικασίες και την πρόσβαση στη σχετική
πληροφόρηση σε όλες ανεξαιρέτως τις διαφορετικές ομάδες συμφερόντων και
εταίρων (ΜΚΟ, ευπαθείς ομάδες, τοπικές ενώσεις κτλ) διότι μόνο μια χρηστή τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο μοναδικός φορέας που μπορεί, όχι μόνο να συγκεντρώσει τον «πολύχρωμο» αυτό πληθυσμό, αλλά και να τον συντονίσει και να ενισχύσει την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ του, ώστε να υπάρξουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Δεν μπορεί σε ένα Ευρωπαϊκό Δήμο να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα η γνώμη των φορέων εργαζομένων στο δήμο και τα νομικά του πρόσωπα ή ακόμα χειρότερα το σόι ενός τοπικού δημόσιου αιρετού από ότι οι ενώσεις και σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, οι αθλητικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι και φορείς, οι ενώσεις μικρομεσαίων επιχειρήσεων και οι υπόλοιποι φορείς, όπως οι σύλλογοι ατόμων με ειδικές ανάγκες. Δεν μπορεί, όπως γινόταν ως τώρα στον Δήμο Χίου, την μερίδα του λέοντος να διεκδικούν οι «συνήθεις ύποπτοι», εκείνοι δηλαδή που έχουν ήδη εμπλακεί σε τοπικά ζητήματα, μέσω των ήδη υφιστάμενων ομάδων και όχι άτομα από την ευρύτερη τοπική κοινωνία. Ο Μ. Βουρνούς έχει εκ των προτέρων καταστήσει σαφές το Ευρωπαϊκό κεκτημένο που έρχεται στην πατρίδα, έστω και καθυστερημένα, ότι
-κάθε ομάδα συμφερόντων θα έχει συγκεκριμένη ποσόστωση επιρροής. Επιπλέον, θα
καθοριστούν οι ελάχιστες απαιτήσεις, ώστε να εξασφαλιστεί: 1) η έγκαιρη κοινοποίηση
πληροφοριών 2) ο επαρκής χρόνος, ώστε τα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλλουν παρατηρήσεις, 3) η διαφάνεια των δίαυλων, μέσω των οποίων θέτονται οι παρατηρήσεις και η επεξεργασία των αιτημάτων. Η ίδια η στρατηγική που επέλεξε ο Μ. Βουρνούς, η στρατηγική της δημόσιας Διαβούλευσης, της στρογγυλής τράπεζας και της ανοιχτής συζήτησης στις πλατείες των χωριών έδωσε χώρο για την ενίσχυση της συμμετοχής ομάδων που παραδοσιακά αποκλείονταν από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, όπως ήταν για παράδειγμα, οι νέοι. Κάποιοι θα μας κατηγορήσουν ότι καθυστερούμε την επείγουσα ανάπτυξη: Θα τους απαντήσουμε ότι, αν είναι να γίνει με τους προηγούμενους όρους κατανομής των Δημόσιων δαπανών, που δεν δημιούργησαν ούτε καινούργιες θέσεις εργασίας και επιχειρήσεις ούτε σταθερή ανάπτυξη στη Χίο, δεν εννοούμε έτσι την προσφορά στα κοινά!
Ουσιαστικά, οι διαφανείς διαδικασίες τις οποίες προτείνει ο συνδυασμός του Μ. Βουρνού αποτελεί για τους συμμετέχοντες μία ευκαιρία μέσα από την οποία διαμορφώνουν οι ίδιοι νέες πτυχές της συλλογικής τους πραγματικότητας, αντί να τις πληροφορούνται εκ των υστέρων. Το πώς θα αλλάξουμε και θα βελτιώσουμε τη ζωή μας είναι δική μας υπόθεση, όχι κάποιων συνταξιούχων κομματαρχών που παίρνουν οδηγίες από το «σπασμένο τηλέφωνο» του κομματικού Λοχία στην Αθήνα. Ένας λοχίας, μάλιστα, ο οποίος χρησιμοποιεί πάντα το αεροπλάνο και το ελικόπτερο για να μεταβεί στη Χίο και δεν σκαμπάζει γρυ τι σημαίνει η εμπειρία να ζεις μόνιμα σε νησί, κοντολογίς η περιβόητη «νησιωτικότητα», μια ιδέα που μόλις αρχίζει να συλλαβίζει η Ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση.
Είναι αλήθεια ότι η αδικία προς το ακριτικό νησί της Χίου η οποία έχει συντελεστεί με την κατανομή των πόρων του νέου ΕΣΠΑ για την περίοδο 2014-2020 χρειάζεται αγώνα να διορθωθεί. Όμως, ο συνδυασμός του Μ. Βουρνού είναι αποφασισμένος να αξιοποιήσει τα κοινοτικά κονδύλια δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα:
-στον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού μοντέλου, με στόχο τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
-την επένδυση σε ένα νέο μοντέλο Αγροτικής Οικονομίας στην πατρίδα της Μαστίχας.
-την τουριστική πολιτική, με έμφαση στην αύξηση του τουριστικού ρεύματος της Γείτονος χώρας ( εδώ υπάρχει, θέλω να πιστεύω, διαπαραταξιακή συναίνεση) και στην ανάδειξη των φυσικών και πολιτιστικών πόρων της ενδοχώρας του νησιού (Ως υποψήφια Σύμβουλος προτείνω στη Δημόσια διαβούλευση: 1) την σήμανση και ανάδειξη των αρχαίων μονοπατιών, 2)τον οργανωμένο καταδυτικό τουρισμό, με πιστοποιημένους ξεναγούς, στον πλούσιο σε αρχαία ναυάγια βυθό της Χίου, 3)τον οικοτουρισμό με έμφαση στην παρατήρηση Ορνιθοπανίδας στους υγροβιότοπους του νησιού)
-την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων. Ως υποψήφια Σύμβουλος προτείνω παρατηρητήριο από ομάδες εθελοντών και ηλεκτρονική πλατφόρμα παρακολούθησης. Σήμερα, για παράδειγμα, χρειαζόμαστε μέλλον για τους παράκτιους αλιείς του νησιού και με την κατάρρευση, κατά 80%, των ιχθυοαποθεμάτων αυτό το μέλλον αμφισβητείται. Γιατί πιστεύουμε ότι το θετικό βίωμα της νησιωτικότητας (που συνάρπαζε τους Ευρωπαίους περιηγητές εδώ και αιώνες) ανθίζει με όχημα την οικονομική πολυσθένεια (ΚΑΙ τουρισμός ΚΑΙ ναυτιλία ΚΑΙ μελισσοκομία ΚΑΙ μαστιχοκαλλιέργεια, ιχθυοκαλλιέργειες αλλά ΚΑΙ παράκτια αλιεία)
- δημιουργία δικτύου κοινωνικής προστασίας για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Στο βαθμό που με αφορά, ως Υποψήφια Σύμβουλος και ενεργή πολίτις, θα συμβάλλω με την παρακάτω εξειδικευμένη πρόταση στο πρόγραμμα του Συνδυασμού «Πρωτοβουλία για τη Χίο»:
Ο νομός της Χίου χαρακτηριζόταν για δεκαετίες σαν μονοκεντρικός, με μεγάλο βαθμό συγκέντρωσης του πληθυσμού στο οικιστικό σύνολο της πόλης της Χίου, το οποίο συγκέντρωνε σχεδόν όλα τα επίπεδα εξυπηρετήσεων κοινωνικής και οικονομικής μορφής. Η τάση αυτή συνεχιζόταν ως πρόσφατα. Η απογραφή του πληθυσμού, λίγο μετά την αρχή της οικονομικής κρίσης, έδειξε σημαντική δημογραφική κάμψη και εγκατάλειψη των χωριών στο νησί. Υπάρχουν όμως τεκμηριωμένες ενδείξεις ότι η πληθυσμιακή δυναμική αλλάζει με σφοδρό τρόπο. Ως δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Πυργίου, είδα τα τελευταία δύο χρόνια να πολλαπλασιάζονται τα παιδιά με νεομετανάστες, άνεργους Γονείς οι οποίοι ξεκινούν τα πρώτα τους βήματα στον πρωτογενή τομέα ως αγρότες. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα παρατηρητήριο αυτών των αλλαγών που να προσδιορίζει το ποσοστό στον μαθητικό πληθυσμό των παιδιών μονογονεϊκών – ανέργων - νεοεγκατεστημένων οικογενειών σε κάθε σχολείο της Χίου ώστε να προσδιοριστεί η επιπλέον αντισταθμιστική δαπάνη, καλά σχεδιασμένη, για αυτά τα σχολεία «ενός κατώτερου Θεού» που επιπλέον διαθέτουν μεγάλο ποσοστό αλλοδαπών..
-Χρειαζόμαστε Κέντρα δημιουργικής Απασχόλησης, ειδικά το καλοκαίρι, για αυτά τα παιδιά ώστε οι πρόσφατα εγκατεστημένοι Γονείς να πηγαίνουν απερίσπαστοι στις αγροτικές ασχολίες. Χρειαζόμαστε ένα πλαίσιο από επιτροπές γειτονιάς που εύστοχα προέβλεπε ο Ν. 1337, που ποτέ δεν συστηθήκαν από τους ΟΤΑ και ουδέποτε ενεργοποιηθήκαν ( γιατί όλοι οι Δήμοι της Χώρας ήταν αγκυροβολημένοι στην πελατειακή λογική). Το κυριότερο, χρειαζόμαστε την πρωτοβουλία και τον δυναμισμό των τοπικών μορφωτικών συλλόγων, των τοπικών Δασκάλων και φοιτητών/τριών Παιδαγωγικών τμημάτων χωρίς κομματικούς αποκλεισμούς. Μέσα από τέτοια προγράμματα θα επιχειρηθεί η άμβλυνση των ανισοτήτων που πρόσφατα έχει δημιουργηθεί στην Χιώτικη περιφέρεια και επηρεάζει τη σχολική πορεία των παιδιών. Εδώ, ως δασκάλα, οφείλω να προειδοποιήσω για την επικίνδυνη αδιαφορία και ένα ιδιότυπο κυνισμό προς τη μόρφωση που αρχίζει να εξαπλώνεται στην ζαλισμένη από την κρίση Χιώτικη περιφέρεια και οδηγεί σε αντικειμενικά λιγότερες ευκαιρίες. Σας καλώ να σκεφτείτε ότι ο αυριανός αγρότης που θα καλλιεργεί τα λαχανικά και τα φρούτα που όλοι καταναλώνουμε πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας σήμερα να έχει τους καλύτερους δασκάλους. Αυτοί θα τον εμπνεύσουν πως η σπουδαιότερη αξία είναι η Επαγγελματική συνείδηση που διαθέτει επιπλέον το μεράκι της δια-βίου-εκπαίδευσης, ένα μεράκι που θα καλεί το νέο Αγρότη να χρησιμοποιεί λιγότερο το ζιζανιοκτόνο και περισσότερο το χορτοκοπτικό, σε αντίθεση με τις σημερινές παρακμιακές πρακτικές (που οφείλονταν, σε μεγάλο βαθμό, στην δημογραφική γήρανση των αγροτών, την εγκατάλειψη της γεωργίας από τους κληρονόμους και την ενοικίαση των καλλιεργειών Μαστιχόδενδρων σε αλλοδαπούς εργάτες γης-μια τάση που δείχνει ραγδαία να αντιστρέφεται), ένα μεράκι που θα κάνει πράξη την επιταγή του Συντάγματος, ότι χειρονακτικά και πνευματικά επαγγέλματα ιεραρχούνται ισότιμα και δεν διαιρούν τους ανθρώπους σε «ανώτερους» και «χωριάτες», και τελικά θα αποτρέπει όσους παραθερίζουν στη Χιώτικη ενδοχώρα να στρέφονται στα εμφιαλωμένα νερά, μια ακόμα, μακροπρόθεσμα, οικοκτόνα πρακτική. Χώροι για Κέντρα Αντισταθμιστικής Εκπαίδευσης και Δημιουργικής Απασχόλησης ήδη υπάρχουν, αν σκεφτούμε τα εγκαταλελειμμένα Δημοτικά Σχολεία των χωριών τα οποία σε πολλές περιπτώσεις έχουν ευτυχήσει να διατηρούνται χάρη στην πρωτοβουλία της τοπικής κοινωνίας. Η ίδρυσή τους, η σύστασή τους, εκ των ενόντων, με ομάδες εθελοντών, δασκάλων και Γονέων, θα ήταν ένα μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης προς μία από τις πλέον ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, τα παιδιά που υφίστανται τις συνέπειες του χαμηλού οικονομικού και μορφωτικού επιπέδου της οικογενείας τους ώστε όλα τα παιδιά στο νησί να εκκινούν από ίσες κατά το δυνατόν αφετηρίες.
Δυστυχώς, η πελατειακή, κομματοκεντρική λογική, ίσως η κεντρικότερη αιτία της μεταπολιτευτικής μας παθολογίας, διατρέχει ακόμα, τα υπόλοιπα στρατόπεδα που επιμένουν να πολιορκούν με λαϊκιστικά ευχολόγια τους ψηφοφόρους προκειμένου να αλώσουν το ανοχύρωτο πια, λόγω οικονομικής αναιμίας, Δημοτικό Πύργο. Το μεγάλο μέγεθος όμως του ενιαίου πια Δήμου είναι δύσκολο εγχείρημα. Απαιτεί οργάνωση, συνεργασία, κουλτούρα έλλογων συμβιβασμών, αναζήτηση της «μεγάλης εικόνας» και της ευρύτερης ωφέλειας και όχι της εικόνας που διαθέτει ο κάθε γηραιός, κουρασμένος κοτζαμπάσης, θεράποντας ενός νάρκισσου Πυργοδεσπότη. Θέλει θάρρος για να περάσεις από τον ναρκισσισμό του χρίσματος στον ρεαλισμό της αναγκαίας συνεργασίας για χάρη των υπέρτερων προτεραιοτήτων. Ο Μ. Βουρνούς, δεν είναι απλώς ο εκπρόσωπος αυτής της σύνθεσης, είναι με κάποια έννοια, το ιδανικό της πρότυπο, καθώς ο ίδιος είναι αθώος των αμαρτημάτων της κομματοκρατίας. Στηριζόμενος σήμερα από ένα πλατύ μέτωπο πολιτών που πιστεύουν στη λογική και το μέτρο, διαθέτει το κατάλληλο υπόβαθρο γνώσεων και ενσαρκώνει τον Ευρωπαϊκό μας δρόμο, παλεύοντας με επιμονή σε αυτό που εγώ και πολλοί άλλοι θεωρούμε ως το μέλλον που αξίζει στην καθημαγμένη πατρίδα: Την Ευρωπαϊκή της πορεία, με όλες τις δυσκολίες που απαιτεί σήμερα.