Έχομε αρκετές φορές ασχοληθεί με τους μεγάλους Χιώτες Ευεργέτες (και είναι πάρα πολλοί) και μεταξύ αυτών και με τον Ζωρζή Δρομοκαΐτη!... Επίσης έχομε κατ’επανάληψη ασχοληθεί με την καταστροφή της Χίου και με τα γνωστά της αποτελέσματα! Όμως, όπως έχουμε ξαναγράψει, «ουδέν κακόν αμιγές καλού» (και… τανάπαλιν, θα έγραφα εγώ)!
Έτσι, κλείνοντας για λίγο τα μάτια, φανταζόμεθα τα ερείπια στην πόλη της Χίου και στα χωριά να καπνίζουν, και τα πτώματα είτε να σαπίζουν άταφα, είτε να κρέμονται εδώ κι εκεί! Το πτώμα του πατέρα του Ζωρζή κρέμεται στην είσοδο του Κάστρου, διότι τους προύχοντες οι Τούρκοι, για να τους… «τιμήσουν», τους κρεμούσαν δεν τους έσφαζαν, για επίδειξη (προς… παραδειγματισμό)!... Τον μικρό Ζωρζή (10-12 ετών) τον κράτησαν ζωντανό… προς… πώληση!... Ζωντανές προς πώληση κρατούσαν και τις νέες – κυρίως – γυναίκες, όπως γράφει σε κείμενό της και η κ. Δήμητρα Καρδακάρη με τίτλο: «Οι σκλάβες από τη Χίο και η πώλησή τους στα παζάρια».
Για να μη σας κρατάω σε αγωνία, μετά από πολλές περιπέτειες, ο μικρός Ζωρζής «εξετέθη προς πώληση» σε κάποια πλατεία ή σε κάποιο δρόμο της Κωνσταντινουπόλεως, ή στο Αουρούτ Μπαζάρ[3] (η ψαραγορά της Πόλης), όπου επωλήθησαν περί τους 5.000 Χιώτες (και Χιώτισσες βεβαίως) ως σκλάβοι: τιμή κατά κεφαλήν 100 γρόσια (= 3 λίρες).
Σε κάποιο από τα πιο πάνω σημεία περίμενε και ο Ζωρζής σε ηλικία 10 ετών (12 κατ’άλλους), τον άνθρωπο που θα τον αγόραζε. Οι πιθανότητες να τον αγοράσει μουσουλμάνος και όχι αλλόθρησκος ή αλλοδαπός ήταν βέβαια πάνω από 1.000 προς 1! Κι όμως, η καλή του τύχη τά’φερε και μέσα στους επισκέπτες της αγοράς ήταν και κάποιος μπάρμπας του, θείος του δηλαδή, με το επίθετο Αγέλαστος, ο οποίος τον γνώρισε[4] και τον αγόρασε!... Κι έτσι ο Ζωρζής βρέθηκε να δουλεύει στο μπακάλικο του θείου του, ο οποίος τον είχε σαν παιδί του!...
Ο μικρός Ζωρζής, του οποίου τη μόρφωση δεν τη γνωρίζομε επακριβώς, ήταν πανέξυπνος και εργατικός! Μεγαλώνοντας, κληρονόμησε την επιχείρηση (το μπακάλικο δηλαδή) του θείου[5] του, την έκανε Super-Market, το ένα Super-Market έγιναν δύο, τα δύο έγιναν πολλά και κάνοντας κι έναν καλό γάμο, παίρνοντας δηλαδή την κόρη του Φραγκόπουλου, την αείμνηστη Ταρσή (αναστασία), γέμισε όλη η Μεσόγειος με υποκαταστήματα με τη φίρμα[6] του!... (παντρεύτηκε σα να λέμε ο… Μαρινόπουλος την κόρη του… Σκλαβενίτη)!
Όμως και πάλι παρασύρθηκα. Τη βιογραφία του αείμνηστου Δρομοκαΐτη τη διαθέτομε στο «Δρομοκαΐτειο» δωρεάν, ΧΕΡΙ ΜΕ ΧΕΡΙ. Με αυτόν τον τρόπο επιζητούμε την επαφή του κόσμου (την προσέλευση του κόσμου, αν προτιμάτε), με το «Δρομοκαΐτειο» για έναν και μόνο λόγο: να νιώσουν και οι εγκαταλελειμμένοι ασθενείς μας την ανθρώπινη παρουσία, να νιώσουν έστω για λίγο ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
Αγαπητοί Αναγνώστες (και Αναγνώστριες, βέβαια), βοηθήστε προς αυτήν την κατεύθυνση, σας παρακαλώ πολύ. Ένα πιάτο φαγητό δεν μας λείπει, μας λείπει μια κουβέντα, μας λείπει ένα χαμόγελο!
Χρόνια Πολλά και Καλά. Χριστός Ανέστη.
[1] «Μπάρμπας» = θείος, στη Χιώτικη… διάλεκτο.
[2] Ο γράφων «υπηρετεί» το «Δρομοκαΐτειο», σε διάφορες θέσεις (άμισθος) επί 43 χρόνια, τέσσερις (4) φορές ως Πρόεδρος Δ.Σ.
[3] Στο κείμενο της κ. Δήμητρας Καρδακάρη αναφέρεται ως «γυναικοπάζαρο».
[4] Προφανώς, για να τον γνωρίσει, πρέπει να είχε επισκεφθεί πρόσφατα τη Χίο!...
[5] Ο θείος του δεν είχε παιδιά να τον κληρονομήσουν.
[6] Μεγάλες δωρεές έκανε ο Δρομοκαΐτης και στη Μασσαλία, όπου έζησε επί σειρά ετών, και στην πατρίδα του (μας) τη Χίο, όπου και κατέληξε!...