Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως»
(Λουκ. κδ΄ 34)
Χριστιανοί μου,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Τό κεντρικό σημεῖο τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, ἡ βάση τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων καί παντός χριστιανικοῦ κηρύγματος, εἶναι ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Χωρίς τήν πίστη αὐτή θά ἦταν ὁ χριστιανισμός ἕνα οἰκοδόμημα θεμελιωμένο πάνω στήν ἄμμο, ἡ Ἐκκλησία ἕνα οὐτοπικό κατασκεύασμα, ἡ χριστιανική ζωή μία ἄσκοπη περιπέτεια καί ἡ ἐλπίδα τῆς μέλλουσας ζωῆς μία χίμαιρα. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου εἶναι ἡ ἐγγύηση τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ κορύφωση τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας. Ὁ ἄχρονος, ἄυλος, ἄκτιστος Θεός εἰσέβαλε ἐν χρόνῳ στόν ἀπό Αὐτόν κτιστό κόσμο καί προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη σάρκα γιά νά τήν ἀναστήσει, νά τήν ἀπαλλάξει δηλαδή ἀπό τήν φθορά καί τόν θάνατο καί νά τήν θεώσει ὁδηγώντας την «ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλοσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ἑβρ. η, 1). Ἡ μετοχή στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό τέλος, ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως καί ὁ σκοπός τῆς μετοχῆς στό πάθος διά τοῦ βαπτίσματος∙ «ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν Ἰησοῦ, εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν, συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διά τοῦ βαπτίσματος εἰς τόν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. Εἰ γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως ἒσόμεθα» (Ρωμ. στ΄ 3 - 5).
Προϋπόθεση τοῦ βαπτίσματος εἶναι ἡ πίστη∙ «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρκ. ιστ΄, 16). Πιστεύσας σέ τί; ὄχι σέ μιά ἰδέα, ὄχι σέ μιά ἰδεολογία ἤ ἕνα σύστημα, ἀλλά σ’ ἕνα πρόσωπο: στόν Ἀναστημένο Ἰησοῦ Χριστό. Ἔτσι κατανοοῦμε ὅτι τό κέντρο, ὁ πυρήνας τῆς πίστεως εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Ἔχει προσφυῶς λεχθεῖ ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό πιό μαρτυρημένο καί τό πιό ἀξιόπιστο ἱστορικό γεγονός. Οἱ μάρτυρες ἑνός ὁποιουδήποτε συμβάντος καταθέτουν ἁπλῶς τήν μαρτυρία τους, προερχομένη ἀπό τήν αὐτοψία, αὐτηκοΐα ἤ ἄλλες πηγές∙ οἱ μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἐπί πλέον αὐτῶν, ὑπέγραψαν τήν μαρτυρία τους μέ τό αἷμά τους. Γιά χάρη της, ἐγκατέλειψαν τήν ἄνεση τῆς οἰκίας τους, τήν θαλπωρή τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, τήν ἀσφάλεια τῆς μόνιμης ἐργασίας τους καί ἀναδέχθηκαν τό ἔργο τοῦ κηρύγματος τοῦ εὐαγγελίου, τῆς καλῆς ἀγγελίας τῆς Ἀναστάσεως.
Ἀλλά καί κανένα ἱστορικό γεγονός δέν πολεμήθηκε τόσο λυσσαλέα, ὅσο ἡ Ἀνάσταση. Ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα οἱ Ἰουδαῖοι διέδωσαν ὅτι τό Σῶμα ἐκλάπη. Καί ἐπί εἴκοσι ἕνα αἰῶνες, δέν ἔλειψαν οἱ ἀρνητές, πού μέ διάφορα σοφίσματα προσπαθοῦν νά κλονίσουν τό ἀδιάψευστο γεγονός. Σ΄ ὅλους αὐτούς ὅμως ἀπαντᾶ καί αὐτή ἡ κοινή λογική, μέ τό στόμα μεγάλων καί μικρῶν, σοφῶν καί ἀσόφων καί νηπίων, στούς ὁποίους ἀπεκάλυψε ὁ Θεός τά μυστήριά Του (πρβ. Λουκ. ι΄ , 21). Τό ἀβάσιμο τῶν ἀντιρρήσεων κατά τῆς Ἀναστάσεως ἀποδεικνύουν οἱ Πατέρες καί οἱ Ὑμνογράφοι τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀπολογητική ὑπέρ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας βρίσκουμε στούς ἑξῆς Αἴνους τῶν Κυριακῶν:
«Εἰπάτωσαν Ἰουδαῖοι, πῶς οἱ στρατιῶται ἀπώλεσαν τηροῦντες τόν βασιλέα; Διατί γάρ ὁ λίθος οὐκ ἐφύλαξε τήν πέτραν τῆς ζωῆς; Ἤ τόν ταφέντα δότωσαν ἤ ἀναστάντα προσκυνείτωσαν…» (Ἤχος B΄, β΄ στιχηρόν).
«Ὄντως παράνομοι σφραγίσαντες τόν λίθον μείζονος ἡμᾶς θαύματος ἠξιώσατε. Ἔχουσι τήν γνῶσιν οἱ φύλακες. Σήμερον προῆλθε τοῦ μνήματος καί ἔλεγον∙ εἴπατε ὅτι, ἡμῶν κοιμωμένων, ἦλθον οἱ μαθηταί καί ἔκλεψαν αὐτόν. Kαί τίς κλέπτει νεκρόν, μάλιστα δέ γυμνόν: Αὐτός ἀνέστη αὐτεξουσίως ὡς Θεός καταλιπών καί ἐν τῷ τάφῳ τά ἐντάφια αὐτοῦ. Δεῦτε ἴδετε, Ἰουδαῖοι, πῶς οὐ διέρρηξε τάς σφραγῖδας, ὁ τόν θάνατον πατήσας…» (Ἦχος B΄, δ΄ στιχ. ἀπό τά Ἀνατολικά).
«Ποῦ ἐστιν Ἰησοῦς, ὅν ἐλογίσασθε φυλάττειν; Εἴπατε Ἰουδαῖοι∙ ποῦ ἐστιν, ὅν ἐθήκατε ἐν τῷ μνήματι, τόν λίθον σφραγίσαντες; Δότε τόν νεκρόν, οἱ τήν ζωήν ἀρνησάμενοι∙ δότε τόν ταφέντα ἤ πιστεύσατε τῷ ἀναστάντι∙ κἄν ὑμεῖς σιγήσητε τοῦ Kυρίου τήν ἔγερσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται, μάλιστα ὁ ἀποκυλισθείς ἐκ τοῦ μνήματος…» (Ἦχος Δ΄, δ΄ στιχ. ἀπό τά Ἀνατολικά).
«Kύριε,… τοῦ μνήματος ἀνέστης καταλιπών Σου τά ἐντάφια εἰς μαρτύριον τῆς ἀληθοῦς τριημέρου ταφῆς Σου» (Ἦχος πλ. Α΄, β΄ στιχ. Αἴνων).
Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος, Χριστιανοί μου!
Γιά ὅσους πιστεύουν, γιά ἐμᾶς, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία γι’ αὐτό. Δέν ἔχουμε ἀνάγκη ἀποδείξεων ὅτι ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, ὅπως δέν ἔχουμε ἀνάγκη ἀποδείξεων ὅτι ὑπάρχει ἥλιος. Βλέπουμε, αἰσθανόμεθα τό λαμπερό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ νά φωτίζει καί νά θερμαίνει τίς καρδιές μας!
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2024
Μέ πατρικές ἀναστάσιμες εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Μᾶρκος
