Η ιστορική, άκρως λακωνική, ρήση του αείμνηστου Κων/νου Καραμανλή “ανήκομεν εις την Δύσιν”, καθόρισε μετεμφυλιακά, μάλλον κατά τρόπο οριστικό, τον διεθνή προσανατολισμό της Πατρίδας μας. Επ' αυτού του “δόγματος” στηρίχθηκε και κινήθηκε η Ελλάδα και μ' αυτό, ως οδηγό, πέτυχε το 1981 την ένταξή της στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), νυν Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.).
Τα οφέλη πολλά και ομολογημένα. Ορατά, δια γυμνού οφθαλμού, τα οικονομικά.
Όχι ευδιάκριτα τα υπόλοιπα, όπως π.χ. η εσωτερική πολιτική ομαλότητα καθώς και η αποτροπή νέων πολεμικών περιπετειών και ο περιορισμός των Εθνικών κινδύνων.
Σήμερα, με τα ανωτέρω ως δεδομένα αλλά υπό συνθήκες δραματικές λόγω κρίσης, ανεργίας, ανέχειας και οργής, καλούμαστε να εκλέξουμε τους νέους Ευρωβουλευτές για την προσεχή πενταετία. Κύριο χαρακτηριστικό τούτων των εκλογών είναι η ολοφάνερη, σχεδόν Πανευρωπαϊκή, άνοδος των λεγόμενων “Ευρωσκεπτικιστών” κυρίως της ακροδεξιάς και δευτερευόντως του ακροαριστερού χώρου. Προπαγανδίζουν την επάνοδο στα περίκλειστα Εθνικά Κράτη, στρέφονται (οι ακροδεξιοί) κατά των μεταναστών (νόμιμων και μη) και θεωρούν όλοι τους την Ευρωπαϊκή 'Ενωση “αιτία των δεινών των Ευρωπαίων”!!!
Υπάρχουν ήδη σοβαρές αναλύσεις ειδικών που ισχυρίζονται ότι, μια Πανευρωπαϊκή, υπάρμετρη αύξηση της εκλογικής δύναμης των Ευρωσκεπτικιστών, είναι ικανή να αποτρέψει την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και, εν τέλει, να οδηγήσει σταδιακά την Ε.Ε. στη διάλυση.
Με απλή λογική προσέγγιση ενός τέτοιου ενδεχόμενου, μπορούμε να φαντασθούμε ότι, σε εποχή παγκοσμιοποίησης και ανελέητου οικονομικού, νομισματικού, εμπορικού και τεχνολογικού ανταγωνισμού, τα μικρά και αδύναμα Κράτη-όπως π.χ. η Ελλάδα- θα βρεθούν στη δίνη τρομακτικού κυκλώνα. Θα γονατίσουν τελείως οικονομικά, θα απειληθούν στρατιωτικά από γείτονες, θα δορυφοριοποιηθούν και θα εξαρτηθούν πλήρως από κάποια παλαιά ή νέα, ανερχόμενη δύναμη.
Θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς ότι κάτι παρόμοιο ζει ήδη η Ελλάδα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο που, αν λεχθεί κάτι τέτοιο, πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα στη γειτονιά μας και να δούμε τί γίνεται σε άλλες Χώρες όπου το αίμα ρέει καθημερινά, οι νεκροί είναι αμέτρητοι και η δυστυχία ανείπωτη.
Μέσα στους βέβαιους “χαμένους” από την άνοδο των Ευρωσκεπτικιστών και το πιθανό πισωγύρισμα της Ευρώπης, θα είναι ασφαλώς η Πατρίδα μας και οι λοιπές Χώρες του Νότου. Είναι οι Ευρωσκεπτικιστές που κυρίως μας θεωρούν “παρίες” της Ευρώπης, τεμπέληδες, άχρηστους και γενικά βάρος για τις Χώρες τους, γι' αυτό και επιθυμούν και προτείνουν την αποπομπή μας από την Ε.Ε.
Βέβαια, και εδώ στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης και της ακραίας πολιτικής των περιορισμών και των περικοπών που επιβάλει η Τρόϊκα, έχουν αναπτυχθεί έντονα αντιευρωπαϊκά αισθήματα πλήρως κατανοητά και εν πολλοίς δικαιολογημένα. Όμως, όπως διδάσκει η ιστορία της ανθρωπότητας, όταν πολύ σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται όχι με οδηγό τη λογική αλλά υπό την επήρεια των συναισθημάτων της οργής, του πόνου, της αγανάκτησης και του θυμού, τότε υπάρχει ο κίνδυνος, οι αποφάσεις αυτές να αποβούν καταστροφικές.
Μπορούμε π.χ. σήμερα, με οδηγό την οργή και το θυμό και “με διάθεση τιμωρίας” να εκλέξουμε και να στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο Έλληνες Ευρωσκεπτικιστές οι οποίοι, από ιδεολογία και πολιτική επιλογή, αντί να στηρίξουν τα Εθνικά μας συμφέροντα, θα συνεργασθούν και θα συμπράξουν με άλλες ομάδες Ευρωσκεπτικιστών οι οποίοι είναι ορκισμένοι εχθροί τόσο της Ε.Ε. όσο και της Πατρίδας μας.
Άραγε αυτό θα είναι προς το συμφέρον μας; Ας το σκεφθούμε, προς στιγμή, ψύχραιμα, λογικά και ρεαλιστικά.
Ας μη “αυτοπυροβοληθούμε” και ας μη “σκάψουμε το λάκκο μας”. Αν υπάρχουν συμπατριώτες που, αφελώς, εκτιμούν και ανιστόρητα πιστεύουν ότι, εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, είδαμε και ζούμε ήδη τα χειρότερα, αλλά και ότι “χειρότερα δεν υπάρχουν”, πλανώνται πλάνην οικτράν.
Δυστυχώς χειρότερα, απείρως χειρότερα,υπάρχουν. Ευτυχώς, ούτε τα είδαμε ούτε τα ζήσαμε. Αν κάποιοι παραβλέπουν τί γίνεται σήμερα σε κοντινές μας Χώρες και αν, προς στιγμήν, πιστεύουν ότι παρόμοια γεγονότα δεν θα απειλήσουν την Πατρίδα μας εφ' όσον βρεθεί εκτός Ευρωπαϊκής οικογένειας, τότε, επαναλαμβάνω “πλανώνται πλάνην οικτράν”.
Την Κυριακή 25 Μαΐου, με την ψήφο μας, ας βάλουμε ένα λιθαράκι προκειμένου να στηριχθεί το οικοδόμημα της Ενωμένης Ευρώπης. 'Οπως έλεγαν οι σοφοί αρχαίοι πρόγονοι “συν Αθηνά και χείρα κίνει”.
Οι Λαοί της Ευρώπης, άρα και μεις οι Έλληνες, κρατάμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια.
Αυτά τα χέρια, ας τα κατευθύνει η λογική του νου, αν βεβαίως υπάρχει ακόμα.