Δεν γνωρίζω αν, η επιτυχής επιστροφή της Χώρας μας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου, δύο μόλις μέρες πριν τον εορτασμό της Ανάστασης του Λαζάρου, είχε κάποιο συμβολισμό ή ήταν τελείως τυχαία. Βέβαια, η αντιπολίτευση, υποστηρίζει ότι πρόκειται περί στημένου “προεκλογικού επικοινωνιακού τεχνάσματος”.
Σε κάθε περίπτωση πάντως μόνο ως “θαύμα” μπορεί να χαρακτηρισθεί το γεγονός.
Όπως ο νεκρός και ενταφιασμένος Λάζαρος άκουσε τη φωνή του Ιησού που φώναξε “Λάζαρε δεύρο (βγες) έξω” και αναστήθηκε μετά από τετραήμερο θάνατο, έτσι και η Χώρα μας, μετά την τετράχρονη αυστηρή “καραντίνα” όπου είχε τεθεί, εξήλθε απ' αυτήν “περιτυλιγμένη τα νεκρικά σάβανα”. Μάλιστα, κατά τα επίκαιρα κάλαντα που ψάλουν (τραγουδούν) τα μικρά παιδιά, στην ερώτηση “Λάζαρέ μου ήντα είδες εις τον Άδη που επήγες;”, η Πατρίδα μας, αντιγράφοντας την απάντηση του Λαζάρου, θα μπορούσε αληθώς να πει “...είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους. Δώστε μου λίγο νεράκι, να ξεπλύνω το φαρμάκι...”
Αυτό ακριβώς το “νεράκι” της προσφέρθηκε από τις κερδοσκοπικές κεφαλαιαγορές όχι βεβαίως ως “μαγικό μαντζούνι” που θα την επαναφέρει αμέσως στην προ κρίσης εποχή, αλλά ως απάλυνση της πίκρας του όξους και του φαρμακιού που έχουμε ποτισθεί επί τέσσερα χρόνια. Θυμίζω ότι, σα να μην έφθαναν τα βάσανα του Ελληνικού Λαού, δεν ήταν λίγοι οι ντόπιοι και ξένοι οικονομολόγοι, αναλυτές, πολιτικοί και Μ.Μ.Ε που προεξοφλούσαν την πλήρη κατάρρευση της Χώρας μας, την απόλυτα καταστροφική άτακτη χρεοκοπία της και την έξοδο από τη ζώνη του Ευρώ.
Ακόμη λοιπόν και ως “στημένο εγχείρημα” με προεκλογικές στοχεύσεις, η επιτυχής έξοδος στις αγορές συνεπάγεται και επιφέρει πολιτικά και οικονομικά αποτελέσματα.
Κατά πρώτον, επιβεβαιώνεται εμπράκτως και εκ νέου, μετά τέσσερα χρόνια αποκλεισμού, η πιστοληπτική ικανότητα της Χώρας μας και η δυνατότητά της να δανείζεται από την ελεύθερη αγορά έστω με υψηλότερο επιτόκιο από το αντίστοιχο του Δ.Ν.Τ. και των Ευρωπαίων εταίρων μας.
Αυτό πρακτικά έχει ως πολιτικό αποτέλεσμα τον περιορισμό σε κάποιο βαθμό, της απόλυτης εξάρτησης που είχε η Ελλάδα από την Τρόικα και τους όρους των Μνημονίων.
Επί πλέον, αυξάνεται η διαπραγματευτική της ικανότητα προκειμένου να επιτύχει, εντός των επομένων μηνών, μια νέα ικανοποιητική ρύθμιση του τεράστιου χρέους της.
Σημαντικά όμως θα αποδειχθούν τα άμεσα και έμμεσα οικονομικά οφέλη από την επιτυχή έξοδο στις διεθνείς αγορές.
Οι μεγάλες κυρίως Ελληνικές επιχειρήσεις, στο εξής, θα μπορούν να αντλούν δάνεια από την ελεύθερη διεθνή αγορά με ικανοποιητικούς όρους κάτι που, τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσαν να κάνουν.
Επί πλέον, οι Ελληνικές Τράπεζες, πλήρως ανακεφαλαιοποιημένες και ισχυρές, θα ξαναμπούν στο διεθνές “σύστημα”, θα αντλήσουν κεφάλαια από εκεί, ίσως όμως και από επαναπατρισμό καταθέσεων, και έτσι θα “ρίξουν” ξανά χρήμα στην αγορά, αυξάνοντας τη ρευστότητα προς τις ιδιωτικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, παλαιές και νέες, φθάνει βέβαια αυτές να αποδειχθούν υγιείς και φερέγγυες.
Τη συνέχεια μπορούμε να τη φαντασθούμε. Οι επιχειρήσεις, με κανονική ροή χρήματος, με μειωμένο το εργατικό και ασφαλιστικό κόστος, ίσως και με κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις, θα αρχίσουν να αυξάνουν την παραγωγή τους άρα θα προσλάβουν προσωπικό. Ένας νέος οικονομικός κύκλος θα αρχίσει έτσι, με σταδιακή μείωση της ανεργίας, αύξηση της παραγωγής άρα και των εισοδημάτων, αύξηση των ασφαλιστικών εσόδων των υπό κατάρρευση ασφαλιστικών ταμείων και, εν τέλει, αύξηση των κρατικών εσόδων ώστε η Πολιτεία να μπορεί να συντηρεί επαρκώς Σχολεία, Νοσοκομεία, Άμυνα, Ασφάλεια, να στηρίζει τις δομές πρόνοιας, τα συνταξιοδοτικά ταμεία (ή ταμείο;) εκτελώντας παράλληλα έργα δημόσιων υποδομών.
Και βεβαίως μη ξεχνάμε την ανθρώπινη ψυχολογία η οποία, λίγο να βελτιωθεί, θα “σπρώξει” κάποιους που διαθέτουν ακόμα ρευστό, να προβούν σε επισκευές ή αγορές ακινήτων (όσο οι τιμές αυτών είναι στα τάρταρα) αλλά ακόμη και σε απόκτηση άλλων καταναλωτικών, χρηστικών αγαθών, την αγορά των οποίων ανέβαλαν λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας.
Τα παραπάνω διαβάζονται πιθανά ως “ωραίο παραμύθι” και φαντάζουν ως “όνειρα θερινής νυκτός”. Όμως, η παγκόσμια ιστορία διδάσκει ότι έτσι αρχίζει κάθε νέος οικονομικός κύκλος αργής αλλά βέβαιης ανάταξης και ανασυγκρότησης.
Θα συμβεί και στην Ελλάδα του σήμερα όπως συνέβη αρκετές φορές στο ιστορικό παρελθόν της. Βεβαίως θα πάρει χρόνο και θα απαιτήσει σκληρή προσπάθεια από όλους. Θα χρειασθεί και “τύχη”. Αν κάτι “στραβώσει” στο κοντινό ή τον διεθνή περίγυρο, αν συμβεί να οδηγηθούμε σε πολιτικές περιπέτειες και τυχόν ακυβερνησία, το πισωγύρισμα θα είναι η βέβαιη κατάληξη.
Μαζί με τις ευχές για “ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ”, εύχομαι, για το καλό των παιδιών και των εγγονιών μας, στο εξής να ακούμε μόνο “ΚΑΛΑ ΝΕΑ” για την Πατρίδα.