Το διαβάζουμε κάθε πρωϊ στο ραδιόφωνο. Μετράμε μέρες, το φωνάζουμε στα αυτιά όλων και κυρίως των αιρετών, που κάνουν τους «κουφούς».
Κύριοι, συμπατριώτες, Βουλευτές, Δήμαρχε, μισή ντουζίνα Αντιπεριφερειάρχες, δεκάδες Δημοτικοί Σύμβουλοι, Πρόεδροι Κοινοτήτων, σας αφορά ΟΛΟΥΣ. Αφορά και την Κυβέρνηση που κάνει το κορόιδο.
Άλλα σχεδιάζαμε να γράψουμε όταν ήρθε αυτή η επιστολή.
Παρακαλούμε, δεχτείτε την σαν ΧΑΣΤΟΥΚΙ, τέτοιο είναι. Ή λύστε το πρόβλημα ή παραιτηθείτε όλοι μαζί ομαδικά.
Την επιστολή την υπογράφει η Αντωνίου Ιωάννα Νίκη, όπως διευκρινίζει η ίδια «Μητέρα δυο παιδιών που μεγαλώνουν στα Αρμόλια, Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Αρμολίων, Πρόεδρος Γονέων και Κηδεμόνων Γυμνασίου Καλαμωτής, Εκπαιδευτικός και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός»
Το… ΧΑΣΤΟΥΚΙ, τώρα
«100 μέρες χωρίς υπεραστικά λεωφορεία στη Νότια Χίο.
Αν το έλεγες σε άλλον τόπο, θα νόμιζαν πως μιλάς για ταινία δυστοπίας. Εδώ είναι απλώς… η πραγματικότητα.
Εκατό μέρες όπου μια ολόκληρη περιοχή αντιμετωπίζεται σαν να μην υπάρχει στο νησί.
Όπως σου λένε στα ψιλά γράμματα όταν αγοράζεις κάτι online:
«Οι απομακρυσμένες περιοχές εξαιρούνται».
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για παπούτσια — μιλάμε για ανθρώπους.
Και το πιο εντυπωσιακό;
Κανείς δεν έχει αναρωτηθεί πώς ακριβώς φτάνει ο κόσμος στις δουλειές του, στα σχολεία του, στα ραντεβού του.
Μάλλον πιστεύουν ότι στη Νότια Χίο όλοι έχουν τρία αυτοκίνητα, δύο οδηγούς και έναν γερανό standby.
Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται.
Η δικαιολογία «το εξετάζουμε» έχει καταντήσει ανέκδοτο.
Με τόσα που το «εξετάζουν» το πρόβλημα πρέπει πια να έχει πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό.
Δεν φταίει η Νότια Χίος.
Φταίει η νοοτροπία του «εντάξει μωρέ, θα βολευτούν».
Αυτή η μαγική ελληνική φράση που έχει γίνει μόνιμη δικαιολογία για τα πάντα — εκτός από όσα αφορούν την καθημερινότητα ανθρώπων που απλά θέλουν… να μετακινηθούν.
Ολόκληρη περιοχή είναι 100 μέρες στον αέρα.
Και κάποιοι συνεχίζουν σαν να είναι φυσιολογικό.
Λες και είναι επιλογή το να μην έχεις πρόσβαση σε βασική συγκοινωνία.
Δεν είναι επιλογή.
Είναι εγκατάλειψη.
Η Νότια Χίος δεν ζητάει χάρες.
Ζητάει αυτό που άλλοι θεωρούν αυτονόητο:
ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ.
Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Και μετά από 100 μέρες, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο:
Φτάνει. Όχι άλλη σιωπή. Όχι άλλη κοροϊδία.
Λύση — ΤΩΡΑ.
ΥΓ. δικό μας.
ΑΧΡΗΣΤΟΙ στον Δήμο Χίου, πολιτικό και διοικητικό προσωπικό. Η κα Αντωνίου μεγαλώνει δύο παιδιά στα Αρμόλια. Τα Νοτιόχωρα, πρωτοφανές για ελληνική ακριτική επαρχία, που έχει βέβαια την εξήγηση του και λέγεται μαστίχα, σας ζητά ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟ ΣΤΑΘΜΟ, εδώ και 5 χρόνια. Η ΕΜΧ σας έχει παραχωρήσει μάλιστα και κτίριο, για το οποίο έληξε η ημερομηνία παραχωρήσεως και δεν κάνατε τίποτα. ΑΧΡΗΣΤΟΙ ε, ΑΧΡΗΣΤΟΙ.
