Δε τα πάω τα επετειακά άρθρα. Μου βγάζουν κάτι το στημένο και αυτό δεν βοηθά στο άπλωμα της σκέψης. Είναι όμως στημένη μια ολόκληρη ζωή παρέα στα ερτζιανά;
Είναι εύκολο να περάσουν έτσι απλά 30 χρόνια αμφίδρομης δημιουργίας και επαφής;
Γατί το Ράδιο – αλήθεια είναι αυτό ακριβώς το πράγμα. Μια συνεχής επαφή πομπού και δέκτη με ανάμεικτα συναισθήματα μιας σχέσης, που δεν περιγράφεται, που δεν χωρά σε κάποιες γραμμές. Είναι το συναίσθημα της αρχικής τρέλας. Γιατί αυτό ήταν το πρώτο βήμα του Ράδιο –αλήθεια, εκτός λογικής, σε μια εποχή που στους ραδιοφωνικούς δέκτες ακούγονταν δύο κρατικοί μόνο σταθμοί, άπειροι τουρκικοί και μερικοί ερασιτεχνικοί χαμηλού επιπέδου.
Και όμως αυτή η τρέλα έγινε καθημερινή επαφή, δυνατότητα προβληματισμού, σωστής ενημέρωσης, με δυναμισμό, χωρίς υπερβολές και κυρίως εγκυρότητας.
Τα επόμενα βήματα τα κάναμε μαζί, με τα λάθη μας, τα μόνα που μπορούν να διδάξουν, με τις επιτυχίες μας, τις μόνες που μπορούν να γίνουν εφαλτήρας συνέχειας, με την προβολή προβλημάτων, με την ικανοποίηση της λύσης τους, με την δυνατότητα έκφρασης και δημιουργίας, με την εκφορά σωστού και ποιοτικού λόγου, με τη σωστή χρήση της γλώσσας, με το άκουσμα ποιοτικών μουσικών εκπομπών, με προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Στο διάστημα των 30 χρόνων πολλοί απ’ την παρέα μας έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι, πολλοί άλλοι γεννήθηκαν μαζί με το Ράδιο – αλήθεια.
30 χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή. Ολο αυτό το διάστημα το Ράδιο –αλήθεια είναι η αμφίδρομη επικοινωνία όλων των Χιωτών, είναι ο ομφάλιος λώρος των ξενιτεμένων μας και των ναυτικών μας στις θάλασσες της οικουμένης, είναι η έγκυρη φωνή ενημέρωσης σε ώρες ανάγκης, είναι η ψύχραιμη αντιμετώπιση σοβαρών γεγονότων, είναι η ραδιοφωνική αποτύπωση της καθημερινότητας, είναι η απαντοχή για την προβολή κάθε ατομικού και συλλογικού προβλήματος.
Από το μικρόφωνο του πέρασαν πολλοί δημοσιογράφοι και παραγωγοί, μερικοί συνεχίζουν και σήμερα, πέρασε ένας Νίκος Γιαλούρης, το σήμα του ακούγεται με την φωνή ενός Αντώνη Πυλιαρού, η μουσική του σ’ αυτό είναι μια διασκευή του Πυργούσικου φτιαγμένη από έναν Γιώργη Μισετζή, το σχήμα του είναι αυτό της Χίου, πάλλεται στην καρδιά των προβλημάτων της.
Το ραδιόφωνο παρά τις σύγχρονες αλλαγές, παραμένει το μοναδικό κλασσικό μέσο ενημέρωσης, αφού είναι το ταχύτερο όλων και το μοναδικό, που λόγω της ανθρώπινης ανατομίας, επιτρέπει στο αυτί να ακούει, ενώ ταυτόχρονα το υπόλοιπο σώμα εκτελεί άλλες λειτουργίες χωρίς να επηρεάζεται.
Το Ράδιο – αλήθεια με την εμπειρία πιά των 30 χρόνων λειτουργίας του, συνεχίζει όσο υπάρχουν οι άνθρωποι που το υπηρετούν με την ίδια συνέπεια και τις ίδιες αρχές και όσο υπάρχουν άνθρωποι που ξυπνούν και κοιμούνται με την ανάγκη έγκυρης και σοβαρής ενημέρωσης.
Είναι πιά μια αμφίδρομη σχέση σμιλεμένη με το δυσκολότερο και πιο δοκιμασμένο πράγμα στον κόσμο, τον χρόνο. Χρόνια πολλά Ράδιο – αλήθεια.
