Άντε και θα κλείσει για λίγο η παραλιακή οδός του Αεροδρομίου, που επειδή από αυτήν βάδισε ο Ελληνικός Στρατός προς την πόλη από το Κοντάρι, τον Νοέμβριο του 1912 και μας ένωσε με την Ελλάδα, της δώσαμε την ονομασία Λεωφόρος Ενώσεως.
Και θα κλείσει για να πέσει επιτέλους άσφαλτος.
Το αυτόν θα συμβεί και σε δρόμους της πόλης και εκτός των νέων χιλιομέτρων, που έχουν πέσει, προγραμματίζονται άλλα 5 εκατ. ευρώ, αν θυμάμαι καλά τα εκατομμύρια, πάλι στην πόλη της Χίου.
Μάλιστα ο Δήμαρχος έχει κατακλυστεί από αιτήματα και πάω στοίχημα ότι οι αιτούντες θυμίζουν και τα… ψηφαλάκια, που διαθέτει η κάθε οδός, αφού εδώ που τα λέμε πολλές είναι κεντρικές και πολυπληθείς.
Είναι έτσι όμως;
Κι’ αν είναι έτσι, πρέπει να είναι;
Και επειδή μάλιστα σε λίγο θα κλείνουμε όλοι σε όλους τους τόνους τα περί τουριστικών υποδομών, λέω να κάνουμε σήμερα κάτι διαφορετικό ως… στήλη.
Να περπατήσουμε φωτογραφικώς και μάλιστα στο περπάτημα μας αυτό να καλέσουμε παρέα και τον Δήμαρχο μας καθώς και όλα τα σεβαστά μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου.
Παρακαλούμε για την προσοχή όλων στις παρακάτω φωτογραφίες.
Αφορούν τον παραλιακό δρόμο… ασφάλτου που συνδέει τον Εμπορειό, τον υπ’ αριθμόν ένα, παραλιακό τουριστικό προορισμό στο νησί, με την πανέμορφη και πολυδιαφημισμένη παραλία των Βρουλιδίων.
Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο δρόμος είναι μια απέραντη λακκούβα, ένα τσάκισμα του αυτοκινήτου, μια σκοτώστρα για δίκυκλα, μια σκέτη αγανάκτηση, μια ζωντανή επικινδυνότητα, μια προφανής δυσφήμιση, ένα άθλιο απομεινάρι πρώην δρόμου, μια κατασκευή που φωνάζει από μακριά, πως κάποιος, κάποτε, όπως όπως, έχυσε μια φλούδα άσφαλτο πάνω στο χώμα και σηκώθηκε κι’ έφυγε.
Η απορία μετά ταύτα προφανής. Η ρίψη ασφάλτου αφορά μόνο το κέντρο; Οι τουριστικές περιοχές, που ακριβώς έχουν ουρήσει και πότε θα ασχοληθούμε με αυτές; Όταν μήπως θα έχουμε αεροδρόμιο αλλά δεν θα πατάει εδώ άνθρωπος;
Ξέρω πως δεν είναι εύκολο, ξέρω πως έργα που δεν έγιναν ποτέ δεν μπορεί να γίνουν μονομιάς, αλλά επίσης ξέρω πως αυτές οι πληγές επιτέλους πρέπει να κλείσουν.
Υ.Γ.: Προς διάδικους, που θα λύσουν το υδρευτικό με… ασφαλιστικά μέτρα. Γίνεται ο Δικαστής να αποφασίσει να… βρέξει;
