Πάσχα, κατανυκτικές λειτουργίες, ήθη – έθιμα, βαρελότα, σουβλιστά αρνιά και… αγγαρεία.
Μα τι θυμάμαι τώρα. Πάσχα 1980, χρόνια πίσω, στο Στρατό, στην Αντιμάχεια της Κώ.
Θες η παράδοση, θες τα κατάλοιπα της Χούντας, που μαγάρισε και το Πάσχα, τελευταία έχει ατονήσει, αλλά την εποχή που περιγράφω, ο γιορτασμός γίνονταν ιδιαίτερα θερμός στα Στρατόπεδα, που για τους φαντάρους μεταφράζονταν απλά σε πολλαπλή αγγαρεία, άντε και ένα καλό συσσίτιο, συν ότι για πρώτη φορά είδα στην θητεία μου να μας σερβίρουν… γλυκό.
Νέος φαντάρος, ο άγραφος νόμος, που είναι ο ισχυρότερος, επέβαλε το βράδυ της Ανάστασης να το βγάλουμε στην σκοπιά, συνεπώς τι να αλλάξει για μας, αφού το 10 -12 θα γίνονταν 10-1 και… σκασμός.
Στις 10 ήμουν στο πόστο μου, άνοιξα τα τυράκια που είχα περίσσευμα και η… επίσκεψη άρχισε. Άσε λέω να… Πασχάσουν και οι ποντικοί, που ανελιπώς μας κρατούσαν παρέα. Συμπαθητικά ζωάκια, πανέξυπνα, τα αδικεί η υπόγεια ζωή τους, συν η κακιά φήμη, ότι μπορεί να σου ροκανίσουν το… αυτί ή κανένα δάκτυλο του ποδιού, την ώρα του ύπνου, οπότε καλού κακού, κοιμόσουν αποκεφαλής και με τα… άρβυλα.
Τέλος πάντων, τάιζα τους… ποντικούς και περίμενα το περίπολο, κοιτώντας και την ώρα. Τώρα στο νησί μας θα περιμέναμε τον παπά να βγεί στην αυλή του Αγίου Νικόλα και την ώρα του «Χριστός Ανέστη» που θα πυροδοτούσε τα αυτοσχέδια μπομπάκια, προϊόν κόπου μηνών, μπαρουτιού, στιμεντόχαρτου και τυλίγματος με αμέτρητο σπάγκο.
Η μνήμη ταξίδευε και η ώρα περνούσε, όταν ξαφνικά δεχτήκαμε την… επίθεση. Παναγία μου, οι κερατάδες μας την πέσανε Πασχαλιάτικα, οι αθεόφοβοι. Η εκπαίδευση περιελάμβανε το «Αλτ, τις εί;» το σύνθημα, το παρασύνθημα, μια αυτόματη τελετουργία, αλλά δεν περιελάμβανε την… εχθρική επίθεση!
Θεέ μου, τι ήταν αυτό απέναντι μας; Βράχια να τινάζονται, η γή να ξερνάει φλόγες, θόρυβοι να τραντάζουν το σύμπαν, ξαφνικά να μας βομβαρδίζουν από παντού.
Και τώρα τι κάνουμε; Να αρχίζω να πυροβολώ; Να φωνάξω συναγερμός; Να καλυφθώ ή να κοιτάξω στην άλλη σκοπιά τον… παλαιότερο;
Αυτοματοποιημένα έκανα το τελευταίο. Ο άλλος απτόητος στη θέση του, κοίταζε τις… βόμβες. Γαμώτο, κάτι δεν πάει καλά, η Τουρκία είναι απέναντι, οι… βόμβες πέφτουν στην άλλη πλευρά, τι στο διάολο, εμείς από την Κω, βομβαρδίζομε την… Κάλυμνο;
Αμάν, το περίπολο. «Αλτ τις εί»; Σύνθημα… παρασύνθημα.
«Τι παρασύνθημα ρε γκάβακα; ‘Αντε Χριστός Ανέστη σειρούλα και του χρόνου σπίτι μας». Και συμπλήρωσε «Είναι τρελοί αυτοί οι Καλύμνιοι»
Υ.Γ.: Την βραδιά της Ανάστασης, κατ’ έθιμον, οι Καλύμνιοι, σαν τον δικό μας ρουκετοπόλεμο, τινάζουν ολόκληρες πλαγιές βουνών με… δυναμίτες! Μιλάμε για πόλεμο. Αυτόν είδα…
