Παραμονή του Πάσχα στην Απλωταριά.
Σύμφωνα με το άσμα, παγανιά βγαίνει ο… χάρος αλλά προεκλογικά βγαίνουν και οι υποψήφιοι.
Ετσι τους είδαμε όλους σχεδόν, από όλους σχεδόν τους χώρους, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, να σουλατσάρουν εν σώματι, με χαιρετούρες και χαμόγελα, προς άγραν υποτίθεται ψήφων.
Το υποτίθεται πάει στο γεγονός ότι το θέαμα μάλλον προκαλούσε από μόνο του τον γέλωτα, αλλά δεν είχε και πρακτικό αποτέλεσμα αφού οι υποψήφιοι ήταν περισσότεροι από τους περιπατητές, αλλά αυτό είναι να τόχεις να το καταλάβεις. Αν δεν τόχεις δυσκολεύεσαι και μετά είναι κάτι σαν τις… προσφορές στα super market. Κάνει το ένα, άρα κάνει και το άλλο και μετά κλείνουν όλα μαζί.
Αρα βγαίνω παγανιά γιατί βγαίνει ο άλλος και στο τέλος «βγαίνω, βγαίνεις, βγαίνει» όσο και το κλείνεις το ρήμα οι περισσότεροι δεν θα βγούν και οι εκλεγέντες ή θα πρέπει να συν εργαστούν, να συν κατοικήσουν, να συν διοικήσουν ή να φάνε τις φάπες της αρκούδας από τους δημότες, αφού δεν θα μπορούν όχι προϋπολογισμούς να ψηφίσουν, αλλά ούτε τα σκουπίδια να μαζέψουν.
Τέλος πάντων, αυτή ήταν η μια εικόνα γιατί υπήρχε και αυτή της φωτογραφίας.
Δείχνει την οδό Βλαστού. Είναι ο πεζόδρομος, που από την Απλωταριά οδηγεί στην Τράπεζα που θέλει να βουτήξει το μοναδικό σπίτι του Γιάννη Παληού, έχετε την υπ’ όψιν για τα περαιτέρω, αν και τα μαγαζιά αυτά θα κλείσουν γρηγορότερα απ’ αυτούς που θα ξεσπιτώσουν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Δείχνει όμως και τρείς καθήμενους. Τον Νίκο Αυγουστάκη με την γυναίκα του, που διατηρούν Αναψυκτήριο, παρεμπιπτόντως φτιάχνει την ωραιότερη χειροποίητη σπανακόπιτα, και τον Νίκο Χούλη, που στην ίδια οδό διατηρεί κατάστημα ενδυμάτων.
Τι κάνουν λοιπόν, οι δύο Νίκοι, ας τους λέμε έτσι, που δεν κάνουν ας πούμε οι… χαιρετουρίστες υποψήφιοι;
Χωρίς να τους το ζητήσει κανείς καθαρίζουν, δεν καθαρίζουν «γλύφουν» την οδό Βλαστού. Οποια στιγμή της ημέρας περάσει κανείς από εκεί, δεν προλαβαίνει να πέσει χαρτάκι κάτω, τόχουν μαζέψει.
Σχεδόν κάθε πρωί θα πλύνουν τον δρόμο και μονίμως μια σκούπα και ένα φαράσι βρίσκεται πίσω από την πόρτα τους.
Αποτέλεσμα; Η οδός Βλαστού λάμπει και λάμπουν και οι ίδιοι γιατί είναι χρήσιμοι πολίτες.
Αυτοί οι χρήσιμοι είναι που λιγοστεύουν, ενώ πολλαπλασιάζονται όσοι ζητούν από τον Δήμο να τους καθαρίσει τα χόρτα έξω από την πόρτα τους.
Εξι χρόνια πέρναγα στα χρόνια του Γυμνασίου στις 7.30 π.μ. από την Απλωταριά για το Αρρένων.
Εξι χρόνια θυμάμαι τον συγχωρεμένο τον γέρο – Σπανολιό, τον Πιτταούλη, τον Καπράλο, άρχοντες όλοι, έμποροι με τ’ όνομα, με το κοστούμι και την γραβάτα τους, να κρατάνε μια σκούπα και να γυαλίζουν τον δρόμο έξω από τα μαγαζιά τους.
Σήμερα βλέπω συναδέλφους τους, ντυμένους για το… κυνήγι, να ζητούν από τον Δήμο να μαζέψει τα… κακά του σκύλου που μόλις πέρασε, και στο μεταξύ αυτά έχουν μπεί ήδη στα μαγαζιά τους.
Όλα μου τα παιδικά χρόνια θυμάμαι την γιαγιά μου την Αγγελικώ, με ένα πόδι, (το άλλο γιέ μου μου το κόψανε γιατί είχα ζάχαρο) να σέρνεται στη γειτονιά και να ασβεστώνει. Σήμερα η… Angela της γειτονιάς, απαιτεί τον ατομικό της, Δημοτικό φυσικά και πληρωμένο από όλους μας, καθαριστή.
Να γιατί πρέπει να ρίξουμε… δαγκωτό στους Νίκους, πλάκα κάνω, νομίζω αυτοί δεν είναι… υποψήφιοι.
Οι άλλοι όμως που είναι, η «σειρούλα» μου ο Μυριαγκός τους υπολόγισε όσο η μισή… Ταξιαρχία, ας κάνουν ότι και οι Νίκοι.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τους υποψήφιους, αφορά όλους μας.
Αν δεν ξυστούμε μόνοι μας θα μας φάνε οι κοριοί όποιος και αν εκλεγεί.
Υ.Γ. Υποψήφιος στις προηγούμενες εκλογές, βλέποντας τους… χαιρετουρίστες με ρώτησε. Πες μου ειλικρινά. Τέτοιο χάλι είχα και εγώ.
Ναι του είπα, γιατί αυτό μου ζήτησε, την αλήθεια.
