Μη μου πείτε ότι οι Χιώτες μαθητές θα κράταγαν πανό γενικά κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης του… σύμπαντος κόσμου;
Όχι το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» θα δονούσε την ατμόσφαιρα και δικαιολογημένα αφού τον τελευταίο μισό αιώνα και ειδικά στην γειτονιά μας και ειδικότερα στην Κύπρο, όπου έβαλαν όχι μόνο το χεράκι τους αλλά και το… ποδαράκι τους, την μπότα μόνο φορούσαν οι Τούρκοι, δεν υπάρχει έγκλημα που να μην το σχεδίασαν και να μην το υλοποίησαν.
Το πρόβλημα όμως εδώ γίνεται πολύπλοκο, δυσκολότερο, ακόμα και αν δεν ίσχυαν έτσι ακριβώς τα πράγματα αλλά τα είχαμε εμείς έτσι στο κεφάλι μας.
Δεν υπάρχει δηλαδή από την μια η κακιά ΗΠΑ και από την άλλη ή αν όχι η καλή, η μη κακιά Ρωσία. Υπάρχει παντού ο Καπιταλισμός, που ζεί και βασιλεύει, όποιος δεν το βλέπει πάσχει από πολιτική τύφλωση, και υπάρχουν οι εκδόσεις του, που στην αδυναμία να τα βρούν μεταξύ τους ή να μοιράσουν τις αγορές ή από προπατορική απληστία, κινδυνεύουν να τινάξουν τον κόσμο στον αέρα.
Άλλες για παράδειγμα συνθήκες επικρατούν στις ΗΠΑ, όπου η Αστική Δημοκρατία επιβάλει την αλλαγή των προσώπων, χωρίς όμως να εμποδίζει έναν παλαβό να αγκαλιάσει την πυρηνική βαλίτσα και άλλες στην Ρωσία όπου η Αστική κλεπτοκρατία έχει βυζακώσει στα πλευρά του λαού την τσούχτρα ενός δικτάτορα.
Τα πράγματα όμως καλώς και όχι κακώς δεν εξελίσσονται όπως σχεδιάζονται. Υπάρχουν λαοί που τους πατάς και γονατίζουν, το έκαναν οι ΗΠΑ στο Ιράκ, και την Σερβία (για να μην πάμε πιό πίσω) το έκαναν οι παρθενογεννηθέντες Ευρωπαίοι στη Συρία, το έκαναν οι Ρώσοι στην Γεωργία, πολύ θα το ήθελαν να το κάνουν και οι Κινέζοι στην Ταϊβάν.
Υπάρχουν όμως και λαοί που τους πατάς τον… κάλο και τινάζονται και μια τέτοια περίπτωση αποδεικνύονται οι Ουκρανοί, που αυτή τη στιγμή ένα μήνα μετά την Ρωσική εισβολή, βρισκόμαστε στην φάση ενός πλήρες αδιεξόδου, αφού δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με δυό στρατούς που πολεμούν, αλλά για ένα στρατό, που… σέρνεται (έχουμε δεί ιστορικά τι έκαναν οι Ρώσοι στους Γερμανούς όταν υπερασπίζονταν τις εστίες τους) και ένα λαό που αντιστέκεται.
Αν ο Πούτιν επιμείνει και δεν αρκεστεί στον διαμελισμό της Ουκρανίας κλεισμένος στο κλουβί του, για να αποφύγει της φυλακής τα σίδερα ως εγκληματίας πολέμου, τότε οι Ουκρανοί θα κάνουν την… έξοδο του Μεσολογγίου και τα πράγματα θα χειροτερέψουν κι’ άλλο.
Αυτό δυστυχώς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλιώς αντί μιας θετικής μεν αλλά εκ των πραγμάτων «αποστειρωμένης» μαθητικής αντίδρασης θα είχαμε βγεί όλοι αυθόρμητα στους δρόμους, όχι μόνο καταδικάζοντας το σημερινό έγκλημα του Πούτιν αλλά την υπεράσπιση της ζωής και των πολιτιστικών κατακτήσεων.
Και μόνο να δεί κανείς ποιοί και πόσοι γράφουν και ασχολούνται σήμερα με σενάρια ενός 3ου Παγκοσμίου πολέμου, ανατριχιάζει.
Και η μεγαλύτερη ανατριχίλα είναι ότι νομίζουμε ότι αυτό είναι μακριά, δεν θα γίνει, θα αποφευχθεί για άλλη μια φορά, δεν θα μας αφορά ή θα την γλυτώσουμε.
Αν συνεχίσουμε έτσι τίποτα από αυτά δεν θα γίνει, αντιθέτως θα επιβεβαιωθεί ο Αϊνστάιν, που στο ερώτημα αν θα γίνει 3ος Παγκόσμιος πόλεμος, απάντησε ότι δεν το ξέρει, ξέρει όμως ότι ο 4ος θα γίνει με… βέλη και τόξα.
Αν υπάρχει ένα αισιόδοξο σενάριο, εκτός αν κάνει το… θαύμα ο λαός της Ρωσίας είναι η ανατροπή του Δικτάτορα από την αυλή των κλεπτοκρατών, που έχει δίπλα του. Δεν έκαναν τόσο αγώνα να γίνουν Κροίσοι για να καταλήξουν… πτώματα.
Α.Γ: Αντί υστερογράφου σήμερα, αντι… υστερόγραφο, όπως λέμε αντι… Περιφερειάρχες και όποιος κατάλαβε – κατάλαβε. «Εδώ καράβια πνίγονται βαρκούλες αρμενίζουνε»
