Ο Χρ. Δρίβας είναι φίλος και αδελφός. Γνωστός εν τοις πράγμασι στην Χίο από όποια θέση και αν υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, από τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού μέχρι του Αντιστρατήγου, ο μοναδικός Αξιωματικός της χώρας, που διηύθυνε πολεμική επιχείρηση στην Κεντρο Αφρικανική Δημοκρατία, όπου συμμετείχαν στρατεύματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρασημοφορημένος με την Ανώτατη διάκριση της Γαλλικής Δημοκρατίας, γνωστός όμως και τώρα εν αποστρατεία για τις αναλύσεις του σε θέματα του αντικειμένου του σε Διεθνές επίπεδο.
Εμένα λοιπόν, ένα απλό δημοσιογράφο, εσχάτως δε και συγγραφέα, δεν με τιμά μόνο με την φιλία του, δεν παρουσίασε μόνο τον Α’ τόμο του βιβλίου μου μαζί με την ευρυμαθή Κώστα Φασουλάκη, αλλά με την ευκαιρία της παρουσίασης του Β’ τόμου την Παρασκευή στις 6.00 μ.μ. στον ΦΑΡΟ από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκο και τον Πρόεδρο της ΕΜΧ Γιώργο Τούμπο, με τιμά με την παρακάτω κριτική, που αισθάνθηκα την ανάγκη να την φιλοξενήσω στην στήλη μου. Τον ευχαριστώ και πάλι.
«Κε Τζούμα
Με αφορμή την έκδοση του πονήματος σας «Μία σταγόνα ιστορίας, Τόμος Β’, 1934-1944» θα ήθελα να παραθέσω ένα σύντομο σχολιασμό.
Η δεκαετία ‘34-’44, χρονική περίοδος που καλύπτει το βιβλίο σας, δικαίως θεωρείται από τις πλέον καθοριστικές στην παγκόσμια ιστορία, αφού κατά τη διάρκεια της διαδραματίσθηκαν καθοριστικές εξελίξεις, με αποκορύφωμα τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και όσα δεινά επέφερε.
Εξ αντικειμένου λοιπόν και μόνο το βιβλίο σας καθίσταται ιδιαίτερα ενδιαφέρον αφού καλύπτει μια εποχή που σημάδεψε ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ γενιές και γενιές μέχρι σήμερα.
Με ακρίβεια κινηματογραφικής απεικόνισης, με λόγο απλό, ευχάριστο, ξεκούραστο και γλαφυρό και συνάμα καταιγιστικό, ο αναγνώστης διακτινίζεται κυριολεκτικά στη δραματική εκείνη δεκαετία και γίνεται κοινωνός όσων σημάδεψαν την τύχη της πατρίδας μας. Πολλές οι αναφορές στα τοπικά δρώμενα και απίστευτες οι ομοιότητες με όσα συμβαίνουν στις μέρες μας, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Φαίνεται ότι το DNA μας σταθερό και απαράλλακτο, «εις τον αιώνα των αιώνων», καθορίζει τις στάσεις και συμπεριφορές μας.
Με εξαίρεση το 1934, που όλα, σε γενικές γραμμές, κυλούν ομαλά, τα υπόλοιπα χρόνια είναι ταραγμένα έως και τραγικά. Εκτενείς οι αναφορές στην εμφάνιση του φαντάσματος του φασισμού σε Ιταλία και Γερμανία, όπου κάνει την εμφάνιση της η σβάστικα το ‘35, το θάνατο του Ελευθέριου Βενιζέλου, τη γέννηση της 4ης Αυγούστου και τα συνεπακόλουθα της δικτατορίας του Μεταξά.
Οι αναφορές στο 1940, χρονιά του πολέμου που σημαδεύτηκε αρχικά από τον τορπιλισμό της «ΕΛΛΗΣ» από ιταλικό υποβρύχιο και στη συνέχεια το γενναίο ΟΧΙ του Μεταξά και του ελληνικού λαού και σε όσα ακολούθησαν συγκλονιστικές. Ο αναγνώστης βιώνει όσα προηγήθηκαν και όσα διαδραματίστηκαν στο αλβανικό μέτωπο. Η Χίος με τα παλληκάρια της αλλά και το γυναικείο πληθυσμό στηρίζει με τη «φανέλα του στρατιώτη», συμμετέχει σύσσωμη και δοξάζεται.
Οι αναφορές στα χρόνια της γερμανικής κατοχής που ακολούθησε δραματικές, κυριολεκτικά ξεπερνούν τα όρια αρχαίας τραγωδίας. Μέσα από στοιχειοθετημένες αναφορές των εφημερίδων και των έντυπων μέσων ο αναγνώστης συγκλονίζεται αντικρύζοντας τη φτώχεια, την καταχνιά, την απελπισία του κόσμου που, στην κυριολεξία, αγωνίζεται απελπισμένα να κρατηθεί στη ζωή. Και το αποκορύφωμα της τραγωδίας οι μαυραγορίτες που για ένα τενεκέ λάδι έπαιρναν τα σπίτια των απελπισμένων... Και βέβαια οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Τύπος και Κοσμικοί συμπαθούντες με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια και δηλώσεις προς τον κατακτητή...
Στον αντίποδα, καθοριστικός ο ρόλος της εκκλησίας της Χίου με προεξάρχοντα τον Άγιο του νησιού, το Μητροπολίτη Ιωακείμ Στρουμπή, που έδωσε αγώνα για τη στήριξη των πτωχών και των αδυνάτων σώζοντας του προγόνους μας κυριολεκτικά από την πείνα. Μόνο δέος μπορεί να νιώθει κανείς για τέτοιους ιεράρχες. Απείρως ελάχιστη και Άξια η αφιέρωση του πονήματος από τον συγγραφέα στον Κεκοιμισμένο Άγιο Χίου.
Το δεύτερο βιβλίο του Γιάννη Τζούμα δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι, κανενός Χιώτη, όπου γης. Αποτελεί εκπλήρωση χρέους του συγγραφέα προς κάθε Χιώτη και κυρίως κάθε Χιωτόπουλο. Γιατί όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε την νεότερη ιστορία της πατρίδας, του τόπου μας, των προγόνων μας. Μόνο έτσι θα ξέρουμε από που κρατάμε, ποιοί είμαστε, που πάμε...
Θεωρώ καθοριστικής σημασίας ότι το πόνημα του Γιάννη Τζούμα βασίζεται σε δημοσιευμένα ντοκουμέντα της εποχής και είναι απαλλαγμένο από πολιτικές θέσεις και δοξασίες, δεξιές και αριστερές, εξασφαλίζοντας το ζητούμενο που είναι τι άλλο από την αντικειμενικότητα.
Ο δεύτερος τόμος της «Μιας σταγόνας ιστορίας της Χίου» εκπονήθηκε για κάθε Χιώτη που αγαπάει την πατρίδα του και ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ για αυτή. Εκπονήθηκε για τον φιλίστορα, για τον ειδικό ερευνητή, γι’ αυτόν που θέλει να γνωρίσει τη συγκλονιστική ιστορία της τόπου μας.
Συγχαρητήρια από καρδιάς Φίλε Γιάννη για το πόνημα σου. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο!»
