Πέμπτη πρωί στην Καρπασίας. Όπου Καρπασίας για να συνεννοούμεθα, ο οδός που βρίσκεται πίσω από το Δημαρχείο. Μετά από αυτόν είναι ο χώρος πρασίνου, που αγγίζει τα τείχη του Κάστρου.
Πρωί όταν λέμε εννοούμε 5.30, πριν χαράξει ο ήλιος και την ώρα που στο λιμάνι έχει ήδη μπεί το πλοίο. Στην Καρπασίας σκοτάδι, που το σπάει σταδιακά το φώς των στύλων.
Την διαδρομή αυτή την κάνω την ίδια ώρα 365 μέρες το χρόνο, πηγαίνοντας για την δουλειά, οπότε αυτό που είδα όχι μόνο ήταν διαφορετικό αλλά με εξέπληξε θετικά.
Είδα όλη την Καρπασίας φωτισμένη από προβολείς. Ένας γερανός με ένα εργάτη πάνω καθάριζε τα αγριόχορτα από τον τοίχο αντιστήριξης του χώρου στάθμευσης δίπλα στο Εργατικό Κέντρο. Άλλοι, πάνω από δέκα άνδρες και γυναίκες, κρατούσαν χορτοκοπτικά μηχανήματα και έκοβαν τους θάμνους από την βάση του τοίχου, άλλοι σκούπιζαν και φόρτωναν σακούλες μαύρες γεμάτες αγριόχορτα, σε φορτηγά.
Βρισκόμουνα μπροστά σε ένα νυχτερινό συνεργείο του Δήμου Χίου, που εμφανώς την ώρα που τους είδα εγώ τελείωναν την εργασία τους.
Συνέχισα τον δρόμο μου, με το πρώτο φώς της ημέρας, τα δεκάδες αυτοκίνητα που σταθμεύουν στην Καρπασίας και που δεν αφήνουν περιθώρια εργασιών την ημέρα, προφανώς βρήκαν τον χώρο πεντακάθαρο.
Και τον συνέχισα χαρούμενος, γιατί μπόρεσα έστω να αποθανατίσω αυτό που είδα με μια φωτογραφία, κάτι που νομίζω πως πρέπει να το χαρούμε και να το συγχαρούμε όλοι.
Να συγχαρούμε τους συνανθρώπους μας εργαζόμενους στον τομέα καθαριότητας του Δήμου, που προφανώς συμφώνησαν για την νυχτερινή αυτή απασχόληση, κάτι που διευκολύνει τα μέγιστα για να αποκτήσει η πόλη μας άλλη όψη, αφού πρακτικά την ημέρα υπάρχουν πολλές αντικειμενικές δυσκολίες, που δεν επιτρέπουν την πραγματοποίηση εργασιών.
Όπως πρέπει να συγχαρούμε και την δημοτική αρχή, που ενέπνευσε σε αυτούς τους ανθρώπους το πνεύμα της συνεργασίας και της συμφωνίας σε ώρες εργασιών, που δεν είναι ούτε εύκολες ούτε συνηθισμένες.
Και μην πεί κανείς πως οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν ότι ώρα τους πούν γιατί έχει μαύρα μεσάνυχτα. Κανείς δεν κάνει κάτι υποχρεωτικώς, πρέπει να το θέλει.
Και τα… μαμούνια, που είδα εγώ ξημερώματα, δούλευαν με όρεξη και κέφι, και αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με το ζόρι.
Υ.Γ. Να μην σας απογοητεύσω, αλλά μετά βγήκα στην Προκυμαία και εκτός των νεαρών, που κάθε ξημέρωμα βλέπω ντίρλα και κατουρημένους από το μεθύσι στο πεζοδρόμιο, είδα και τον συνωστισμό… ορθίων σε συγκεκριμένα μαγαζιά, μιλάμε για την πήχτρα και σκέφθηκα, ευτυχώς και πήρα από το σπίτι την μάσκα του… Ολυμπιακού, οπότε θα την φορούσα το πρωϊ στα μαγαζιά να μην με πιάσει ο κορωνοϊός. Γιατί αυτός ως γνωστόν κυκλοφορεί μόνο μέρα.
