Συγνώμη που γίνομαι μάντης κακών, αλλά ευχόμενος ειλικρινά να διαψευστώ, γράφω αυτό που αυθόρμητα σκέφτηκα βλέποντας τις σκαλωσιές στο Λιμεναρχείο.
Κρίμα τα λεφτά…
Και το γράφω γιατί σκαλωσιές έχω ξαναδεί, όπως έχω δεί και καταγράψει, το ζούν άλλωστε οι Λιμενικοί, το κύμα να σκάει ζωντανό πάνω στο κτίριο!
Και επειδή τα κτίρια δεν είναι πλοία, αν και η αλμύρα στο τέλος νικάει και τις λαμαρίνες, όσα χρήματα ξοδεύονται σε αυτά, λυπάμαι που το γράφω αλλά πηγαίνουν στον γάμο του Καραγκιόζη.
Και τι έπρεπε να γίνει; Να αφήνουμε το κτίριο αυτό να καταρρεύσει;
Ναι, να μην νομιμοποιούμε αυθαίρετα και να μην κτίζουμε πάνω στο χειμέριο κύμα, να σεβόμαστε τους κανόνες και να σεβόμαστε και τους νόμους της Φυσικής.
Αν θέλετε ας σεβαστούμε και τα γνωμικά μας, ένα εκ των οποίων σημειώνει σαφώς ότι ενός κακού μύρια έπονται.
Το κτίριο αυτό είναι κατασκευαστικό λάθος. Το ίδιο θα γίνει και με την νέα Αίθουσα Επιβατών. Και αυτό γιατί δεν κατασκευάζουν κτίρια πάνω σε Λιμενοβραχίονες. Γιατί αυτές οι προεκτάσεις, που έγιναν αυθαίρετα από την… Ιχθυόσκαλα, μέχρι το Λιμεναρχείο, έγιναν με την λογική της ύπαρξης του κτιρίου στο Μπούρτζι.
Με μερικές… λεπτομέρειες όμως. Το Μπούρτζι ήταν πάντα πέτρινο και εξυπηρετούσε ανάγκες καραντίνας στην ουσία, την εποχή, που έπρεπε ένας επισκέπτης να μένει εκεί ακόμα και ένα μήνα, πριν αποδεικνυόμενος καθαρός από μολυσματικές ασθένειες, κάτι έχουμε καταλάβει και από αυτές, πέρναγε στην τότε πόλη – Κάστρο.
Εμείς ασεβήσαμε σε όλα αυτά, ως παντοδύναμοι και παντογνώστες κτίσαμε αυθαίρετα πάνω στη θάλασσα. Αποτέλεσμα. Η «κολοβή» Αίθουσα Εισόδου Επιβατών, που όσα έχουμε ρίξει πάνω της τόσα έχουμε πετάξει και το Λιμεναρχείο, όπου δεν βαρεθήκαμε να κάνουμε επισκευές, στη λογική λεφτά για… πέταμα υπάρχουν.
Αν θέλετε και την συνέχεια, επειδή βρήκαμε τώρα τον Μηταράκη, λες και αν ζητούσαμε λεφτά σε σωστή κατεύθυνση θα έλεγε όχι, πάμε να κάνουμε τώρα νέα διπλή βουδιά. Να ξαναστήσουμε νέα Τελωνειακή Αίθουσα, μεγαλύτερη, δίπλα στην παλιά και το κτίριο του RΕΧ αντί να το κάνουμε ένα κτίριο Ναυτιλιακών εξυπηρετήσεων, από Αίθουσα μέχρι Λιμεναρχείο, θα το κάνουμε Κινηματογράφο (!!!) να το… φωτίζουμε και αυτό στις Διεθνείς ημέρες όπως φωτίζουμε και το Ομήρειο.
Όπου δε πούμε ότι σε μια πόλη 30.000 κατοίκων θα έχουμε δύο Πνευματικά, ας τα ονομάσουμε έτσι Κέντρα, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, χωρίς μάλιστα ούτε μια θέση στάθμευσης δίπλα τους, θα μας πουν να κλείσουμε ραντεβού με τον… Ψυχίατρο.
Αντιθέτως εμείς εντοπίως τα θεωρούμε όλα φυσιολογικά και τα αντιμετωπίζουμε ως τέτοια. Όπως ας πούμε και την… επισκευή του Λιμεναρχείου.
Υ.Γ.: Φυσιολογικό επίσης είναι ότι αφού γίναμε ρεζίλι το Σάββατο, σε 500 Τούρκους, τώρα προχωράμε σε τοποθέτηση σκίασης στο ας το λέμε Τελωνείο. Αν δεν μπλέξουμε μια καμιά άλλη υπηρεσία, ονόματα ας μην λέμε.
