Κανείς δεν συμφωνεί με εκδηλώσεις και μαγκιές βίας, κανένας δεν μπορεί να σηκώνει χέρι στον άλλο, πόσο μάλλον να τον τρομοκρατεί και να απειλεί τη ζωή του.
Ξεκινώντας από το αξίωμα αυτό, μένουμε τις τελευταίες μέρες με το στόμα ανοικτό, όχι για την απαράδεκτη συμπεριφορά πολιτών, που αντιδρούν με εκδηλώσεις βίας κατά Εφοριακών υπαλλήλων, αλλά με τους πολιτικούς ταγούς, που έχουν κάνει την υποκρισία επιστήμη.
Αλήθεια, εκτός από τους επαγγελματίες φοροφυγάδες, που αυτοί δρούν αθόρυβα και δεν τους αγγίζει κανείς, τι σόϊ μύγα τσίμπησε τόσους φορολογούμενους, που κυνηγούν Εφοριακούς υπαλλήλους, βιαιοπραγούν, κραδαίνουν χατζάρες, πυροβολούν;
Μήπως ανήκουν στην κατηγορία του μπουρουρισμένου νερού που πήρε τον… ανήφορο;
Όταν η πολιτική εξουσία ρυθμίζει έτσι τα πράγματα, που αν δεν «κλέψεις» είναι αδύνατον να επιβιώσεις την επόμενη ώρα, όχι τον επόμενο μήνα, πως ακριβώς περιμένουν να αντιδράσουν οι πολίτες; Όταν οι πολίτες δεν βλέπουν το κράτος σαν προστάτη και εγγυητή της ζωής, της ασφάλειας, της περιουσίας τους, σαν φορέα που όχι μια χίλιες φορές να φορολογήσει σε λογικά πλαίσια για τον κοινό κορβανά, αλλά βλέπουν τους μηχανισμούς του σαν τον Βεληγκέκα, που ξαμολιέται με την χατζάρα, πως ακριβώς πρέπει να αντιδράσουν;
Οι ελάχιστοι και ξαναλέμε αυτό είναι καταδικαστέο, με βία, οι υπόλοιποι προσπαθώντας να «κλέψουν» για να ζήσουν.
Και έρχονται τώρα οι υποκριτές παντός καιρού και χρώματος να καταδικάσουν τα επεισόδια και να… υποσχεθούν ακόμα πιο σκληρούς φορολογικούς ελέγχους και πιο αυστηρά πρόστιμα στους παραβάτες.
Ωραία, και τι θα γίνει μετά ταύτα; Μια τρύπα στο νερό. Τα πράγματα όσο πάνε και θα χειροτερεύουν, αυτή η πολιτική και αυτοί οι πολιτικοί θα φέρουν ακόμα και νεκρό στον χώρο των φορολογικών ελέγχων και σημειώστε το κάπου αυτό. Η «στραβή» δεν θα αργήσει να γίνει, κανείς δεν ανέχεται όχι μόνο να έχει το κράτος με το αδηφάγο Δημόσιο του συνέταιρο, αλλά να αναγκάζεται να γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο εφευρετικός «φοροφυγάς» προκειμένου να επιβιώσει, γιατί πιά πουθενά και ποτέ δεν μιλάμε για κέρδος και επενδύσεις.
Αν λοιπόν η πολιτική ηγεσία θέλει απ’ την μια να σταματήσει να υποκρίνεται και από την άλλη να λύσει το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, ένα δρόμο έχει.
Να μειώσει την φορολογία, να σταματήσει να ληστεύει, να γίνει ότι και σε άλλες χώρες στον κόσμο. Να μην συμφέρει να κλέψει κανείς .
Διαφορετικά δυστυχώς η φοροληστεία θα πηγαίνει μαζί με τα «χατζάρια» όσο κι’ αν οι πολιτικοί παριστάνουν τις «Οσίες Μαρίες».
Και κάτι τελευταίο. Πως αντέδρασε ο Πρωθυπουργός όταν σύμφωνα με την «Βαρουφειάδα» του επεσήμαναν ότι το να βάλομε χέρι στα λεφτά της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, πριν γίνει η κατάσχεση μετρητών στις Τράπεζες; (αυτό ισχύει ακόμα κι’ ας λέγεται εύηχα Τραπεζικοί… περιορισμοί).
Τι να κάνω απάντησε, όταν το παιδί σου δεν έχει γάλα, θα κλέψεις .
Ε, αυτό κάνουν όλοι οι πολίτες κ. Τσίπρα, μόνο που δεν είναι, κλέφτες είναι αυτοί που τους αναγκάζουν να γίνουν.
Υ.Γ. Τώρα που γίνεται η έξοδος των… Αθηναίων είναι καιρός να προβληματιστούμε.
Ηρθαν τόσες χιλιάδες, τι άφησαν; Το αυτόν ισχύει και για τους προερχόμενους απ’ την Τουρκία. Είναι λάθος να σημειώνουμε μόνο των αριθμό αφίξεων και αναχωρήσεων, αλλά τα νούμερα που έμειναν στο ταμείο μας.
